ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
στον Περίπατο των Στοχαστών
«Η Ανθρωπότητα θέλει νʼ αγαπήσει. Θέλει νʼ αγαπήσει απʼ την αρχή, μʼ όλη την αγάπη που έχει στο μεταξύ ενσαρκώσει απʼ όλη της την πείρα, κεντρισμένη μόνο απʼ τη δημιουργική πνοή της.»
«Ο αρχαίος Ελληνικός Πολιτισμός είναι ο πολιτισμός «οπού η υφή του ασφαλώς δεν αφορά μια ξέχωρη φυλή, αλλά στο βάθος όλες τις φυλές του κόσμου και που αντιπροσωπεύει μʼ έναν τρόπο το δυναμικό του Παγκοσμίου Πνεύματος.»
«Ομπρός οι Δημιουργοί!…Την αχθοφόρα ορμή Σας στυλώστε με κεφάλια και με πόδια, μη βουλιάξει ο ήλιος!
… Πρωτάκουστες,βαριές με ζώνουν Αρμονίες! Ομπρός, συντρόφοι, βοηθάτε να σκωθεί,να γίνει ο ήλιος Πνέμα!
Σιμώνει ο νέος Λόγος πʼ όλα θα τα βάψει στη νέα του φλόγα, νου και σώμα, ατόφιο ατσάλι(…)
Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μονάχος του νʼ ανέβει ο ήλιος(…) σπρώχτε με χέρια και κεφάλια, για νʼ αστράψει
ο ήλιος Πνέμα!»
Άγγελος Σικελιανός
(Από «Δελφική Έκκληση»,
«Ο Διθύραμβος του Ρόδου» και
«Πνευματικό Εμβατήριο»)
«Εντολή σου» είπε «αυτός ο κόσμος και γραμμένος μες στα σπλάχνα σου είναι Διάβασε και προσπάθησε και πολέμησε” είπε.
Και τα χέρια του άπλωσε όπως κάνει
νέος δόκιμος Θεός για να πλάσει
μαζί αλγηδόνα κι ευφροσύνη.
Τη γλώσσα μού δωσαν ελληνική
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου(…)
Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω τους πιο
ανεπαίσθητους συριγμούς , ν’ ακριβολογώ μες στα μυστήρια.
Μιά γλώσσα όπως η ελληνική όπου άλλο πράγμα είναι η αγάπη και
άλλο πράγμα ο έρωτας · άλλο η επιθυμία και άλλο η λαχτάρα · άλλο η
πίκρα και άλλο το μαράζι · άλλο τα σπλάχνα κι άλλο τα σωθικά . Με
καθαρούς τόνους, θέλω να πω, που―αλίμονο―τους αντιλαμβάνονται
ολοένα λιγότερο αυτοί που ολοένα περισσότερο απομακρύνονται
από το νόημα ενός ουράνιου σώματος που το φως του είναι ο
αφομοιωμένος μας μόχθος, έτσι καθώς δεν παύει να επαναστρέφεται
κάθε μέρα όλο θάμβος για να μας ανταμείψει.
Θέλουμε δε θέλουμε, αποτελούμε το υλικό μαζί και το όργανο μιάς
αέναης ανταλλαγής ανάμεσα σ’ αυτό που μας συντηρεί και σ’ αυτό
που του δίνουμε για να μας συντηρεί : το μαύρο που δίνουμε , για να
μας αποδοθεί λευκό · το θνησιμαίο, αείζωο.
Και χρωστάμε στη διάρκεια μιάς λάμψης την πιθανή ευτυχία μας.
Οδυσσέας Ελύτης
( Από το «Άξιον Εστί» και τον «Μικρό Ναυτίλο»:
ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ)
” Ματαιοπονούμε να ρίχνομε ολοένα τον προβολέα της σκέψης μας, ανιχνεύοντας να βρούμε άκρη σ’ ένα άπειρο, όπου το κάθε σημείο είναι κέντρο του. Η σωστή δράση είναι ακριβώς η γνώση του σημείου–ατόμου-εαυτού. Η αυτογνωσία φέρνει την μακαρία αγαλλίαση, όπου η γνώση του Παντός έρχεται ως αγαπητική πλήμμυρα χαράς και όχι σαν τεχνητή κατάκτηση στον χώρο. Αυτήν την εκστατικήν πνευματικήν ηδονήν ένιωθε ο Κέπλερ όταν ομολογούσε: «Ο Κόσμος είναι τέλειος»…
Μια Γνωσιακή Οδοιπορία προς την Αυτογνωσία της Ανθρωπότητας μάς αποδείχνει Συμμέτοχους στην λεπτή ευαίσθητη ζωτική μυστική ΑΡΜΟΝΙΑ, που συνέχει όλα τα όντα σε θαυμαστή Ενότητα και υπογραμμίζει την Ευθύνη μας προς εξάλειψη όλων των καταστροφικών παραγόντων, που απειλούν την Ζωή στον Πλανήτη μας, και προς δημιουργική, ευεργετική, ειρηνική Συνύπαρξη και Ανέλιξη στην Συμπαντική μας Λειτουργία.
Η Δημιουργία του Ανθρώπου στον Γήινο Πλανήτη, που οι αρχαίοι Έλληνες ονομάζουν «ΧΘΩΝ» και «ΓΑΙΑ»(και μινωικό-λατινικό terra, εξ ου και Μητέρα=φανερωμένη μαγνητική ηλεκτρική διαρκής ισχυρή ενεργειακή κάθοδος-ροή από την Αρχική Δύναμη…), φαίνεται να αποτελεί την κορωνίδα μιάς βιολογικής ανέλιξης, από τους ορυκτούς κρυστάλλους στα φυτά με την θρεπτική ψυχή,(που μεταλλάσσουν τα ανόργανα στοιχεία σε οργανικά – ζωντανά), στα ζώα με την κινητική ψυχή, (που ταξιδεύουν στον χώρο), και στον άνθρωπο με την πνευματική ψυχή, ο οποίος συμπεριλαμβάνει και τους δυο προηγούμενους ψυχικούς τύπους, της θρέψης και της ευρείας κίνησης. Η Πνευματική Ψυχή του ανθρώπου τον ορθώνει στα υψηλά Φωτεινά Πεδία του Θείου ΛΟΓΟΥ, στην αιθεροβασίαν προς την Θέωσιν.
Αυτή η πνευματικώς φορτισμένη ατομική ενσάρκωση της διασπασμένης Θείας Ψυχής, η οποία εμφανίζεται στον άνθρωπο, αποδίδεται στην Ελληνική Μυθολογική σκέψη με τον μύθο της Δημιουργίας του Ανθρώπου από τις στάχτες των κατακεραυνωθέντων Τιτάνων, που ο Ζεύς τους συνέτριψε με τον κεραυνό του (ηλεκτρομαγνητική ενέργεια), επειδή άρπαξαν, διαμέλισαν κι έφαγαν τον νεότερο των Θεών, τον Διόνυσον, σε βρεφικήν ηλικία, γέννημα του ίδιου του Ζηνός-Διός. Δηλαδή τα χονδροειδή τιτανικά στοιχεία της πρωτοΰλης αφομοίωσαν το παραχθέν (Διός+νύσα=του Διός γέννα) από τον Δημιουργό Θεό της έλξης-απωθήσεως (βαρύτητας – αντιβαρύτητας) νεότερο (μετά το Απολλώνιο) ορατό Φως του Κόσμου, αλλά κατεκάησαν γι’ αυτήν τους την προκλητική υβριστική στάση από τα ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά φορτία (κεραυνό του Διός). Έτσι, ο Άνθρωπος, πλασμένος από την λάσπη των κατακεραυνωμένων υλικών στοιχείων (Τιτάνων), που είχαν απορροφήσει το νεότερο κοσμικό Θείον Φως της Δημιουργίας (Διόνυσον), αποτελεί σύνθεση υλικών χοϊκών στοιχείων και πνευματικού ενεργισμού εκ της ισχυρότερης δημιουργικής δυναμοενεργείας (Ζεύς-Δίας). Ως εκ τούτου, όπως και κάθε άλλο δημιούργημα οφείλει να εναρμονίζεται προς τον Συμπαντικόν Νόμον-Λόγον του ΕΝΟΣ, ενεργοποιώντας την Κωδική του Μνήμη και Αποστολήν. Στον πυρήνα αυτής της Κωδικής Μνήμης βρίσκεται το Ιδανικό Ιδεατό Θείον Πρότυπο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, εκ του οποίου προκύπτει ο ΥΙΟΣ του Ανθρώπου ως ΥΙΟΣ Θεού. Η Αυτοπραγμάτωσις του Ανθρώπου είναι Θέωσις και ΘΕΩΣΙΣ είναι η Αγαπητική Ενότητα του Παντός!”
Βίρνα Αιγιἀλη (Η ΥΛΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ – Οι Φρουροί των Ονείρων του Κρόνου)
“Η ουσία της ύλης είναι η απόλυτη λογική (…) Δεν υπάρχει, πράγματι, ενέργεια μιας δύναμης επάνω σε μιαν άλλη δύναμη ∙ στην πραγματικότητα δεν υπάρχει παρά η φαινομενικότητα, η εικόνα. Ολόκληρη η ύλη δεν είναι παρά φαινόμενο. Στην πραγματικότητα, αυτό που ζει και ενεργεί είναι κάτι εντελώς άλλο. Αλλά οι αισθήσεις μας είναι το προϊόν της ύλης και των πραγμάτων, το ίδιο και το πνεύμα μας. Θέλω να πω πως ξεκινώντας από τις φυσικές επιστήμες πρέπει να φτάσουμε σ’ ένα πράγμα καθ’ εαυτό.(…)
Η πίστη στην ορατή ύλη είναι καθαρή ψευδαίσθηση.Η φύση ενεργεί κατά τον ίδιο τρόπο σ’ όλα τα επίπεδα ∙ ένας νόμος που ισχύει για τον άνθρωπο, ισχύει για ολόκληρη τη φύση. Ο άνθρωπος είναι πραγματικά ένας μικρόκοσμος.
Ο εγκέφαλος αριστούργημα της φύσης. (…) Ο Εμπεδοκλής προσπάθησε να εγχαράξει σ’ όλα την ενότητα των εμψύχων, εξηγώντας ότι η σαρκοφαγία είναι ένα είδος αυτοφαγίας, φόνος κάτι του συγγενικού με την ανθρώπινη φύση. Ήθελε να περάσει τους ανθρώπους από μια πρωτάκουστη κάθαρση. Η ευγλωττία που συνοψίζεται σε τούτη την άποψη πως ό,τι ζει είναι έν και μόνον, οι θεοί, οι άνθρωποι, τα ζώα. Η ενότητα των εμψύχων είναι η Παρμενιδική ιδέα της ενότητας του όντος με μορφή άπειρα πιο γόνιμη ∙ σ’ αυτήν προστίθενται μια βαθύτατη συμπάθεια με ολόκληρη την φύση, μια συμπόνια που ξεχειλίζει. Ο σκοπός της ύπαρξής του τού φαίνεται να είναι η επανόρθωση των κακών που προξενήθηκαν από το μίσος, να διακηρύξει σ’ ένα κόσμο μίσους την ιδέα της ενότητας και να φέρει ένα φάρμακο παντού, όπου εμφανίζεται ο πόνος, συνέπεια του μίσους. Υποφέρει που ζει σ’αυτόν τον κόσμο των βασάνων και της αντίφασης…Ο ίδιος νιώθει τον εαυτό του ως θεό εξόριστο (…)Καταριέται το μέρος που άγγισε με τα χείλη του την ματωμένη τροφή` αυτό φαίνεται να είναι το έγκλημά του: το μίασμά του με τον φόνο. Περιγράφει τα βάσανα των πρωτόγονων εγκληματιών: η μήνις του αιθέρα τους γκρέμισε στην θάλασσα, η θάλασσα τους ξέβρασε στη γη, η γη τους σπρώχνει προς τις φλόγες του ήλιου κι αυτός τις ξαποστέλνει στον αιθέρα. Έτσι ο ένας τους παίρνει από το χέρι του άλλου, όμως όλοι τους μισούν. Φαίνεται , τέλος, πως γίνονται θνητοί: “Ω δύστυχο κακόμοιρο γένος των θνητών, από ποια διχόνοια, από ποιον βγήκατε πόνον!…”
Φρειδερίκος Νίτσε
“Υποατομικά σωματίδια με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός, βασικοί παράγοντες δημιουργίας του κόσμου, μεταφέρουν πληροφορίες ζωής. Φορείς θετικών ιδιοτήτων συμβάλλουν στην εξέλιξη ενισχύοντας τις δομές με Αρμονία. Εμπεριέχουν συνειδητότητα.
Η θεωρία πως στον εκτός κώνων φωτός χώρο επικρατούν ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός, δημιούργησε την ιδέα ύπαρξης υποθετικών υποατομικών σωματιδίων, των ταχυονίων, τα οποία έχουν την ιδιότητα να κινούνται εκτός χωρο-χρόνου, του συνεκτικού ιστού του σύμπαντος, με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός. Το φράγμα της ταχύτητας του φωτός πραγματικά είναι ένας αδιαφανής αδιαπέραστος «τοίχος» . Πέρα όμως από τον «τοίχο» αυτόν υπάρχει μια άλλη πλευ-ρά, ένας άλλος κόσμος σωματιδίων, που μπορούν να κινούνται ταχύτερα από το φως. Ο Φάινμπεργκ ονόμασε τα σωμα-τίδια αυτά ΤΑΧΥΟΝΙΑ από το ελληνικό επίθετο ταχύς. Τα ταχυόνια, σύμφωνα με την θεωρία του, μπορούν να φθάσουν σε ταχύτητες εκατομμυρίων ετών φωτός ανά δευτερόλεπτο, επιλύοντας έτσι οριστικά το πρόβλημα των αποστάσεων μέσα στο Σύμπαν. Με μια δέσμη ακτίνων από ταχυόνια θα μπορούσαμε, παραδείγματος χάρη, να διατρέξουμε τον Γαλαξία μας μέσα σε λίγα λεπτά.
Προσεγγίζοντάς τα με αυτό το σκεπτικό, στην ουσία μπορούμε να πούμε πως πρόκειται για μια πανταχού παρούσα ενέργεια, η οποία μεταφέρει αρχέτυπες πληροφορίες, που συντελούν εξελικτικά στο φαινόμενο της Ζωής και ενισχύουν τις δομές της Δημιουργίας. Θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε σαν εκείνες τις ενεργειακές ποιότητες Πνευματικής φύσης που εμποτίζουν και διέπουν όλη την εκδήλωση αποτυπώνοντας τον λόγο σαν αιτία αλλά και σαν σκοπό της ύπαρξης μέσα από το φαινόμενο της ζωής.” Τζέραλντ Φάιν
Ο Περίπατος των Στοχαστών συνεχίζεται συναρπαστικά με διαχρονικούς συνοδοιπόρους, ανιχνευτές της ΥΛΗΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ!!! …….Καλωσορίσατε!!!…….
{youtube}yJKf0kTMhU4{/youtube}
{youtube}UTBcDF-iXxQ{/youtube} YΜΝΟΣ ΕΙΣ ΜΟΥΣΑΝ
{youtube}pSXzp1Tltrc{/youtube}
