Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΔΡΑΣΤΕΙΑΣ
ΠΛΑΤΩΝΟΣ ” ΦΑΙΔΡΟΣ”
” …θεσμός τε Αδραστείας όδε. ήτις αν ψυχή θεώ συνοπαδός γενομένη κατίδη τι των αληθών, μέχρι τε της ετέρας περιόδου είναι απήμονα, κάν αεί τούτο δὐνηται ποιείν, αεί αβλαβή είναι` όταν δε αδυνατήσασα επισπέσθαι μη ίδη και τινι συντυχία χρησαμένη λήθης τε και κακίας πλησθείσα βαρυνθή, βαρυνθείσα δε πτερορρυήση τε και επί την γην πέση, τότε νόμος ταύτην μη φυτεύσαι εις μηδεμίαν θήρειον φύσιν εν τη πρώτη γενέσει, αλλά την μεν πλείστα ιδούσαν εις γονήν ανδρός γενησομένου φιλοσόφου ή φιλοκάλου ή μουσικού τινος και ερωτικού, την δε δευτέραν εις βασιλέως εννόμου ή πολεμικού και αρχικού, τρίτην δε εις πολιτικού ή τινος οικονομικού ή χρηματιστικού, τετάρτην εις φιλοπόνου <ή> γυμναστικού ή περί σώματος ίασίν
τινος εσομένου, πέμπτην μαντικόν βίον ή τινα τελεστικόν έξουσαν, έκτη ποιητικός ή των περί μίμησιν τις άλλος αρμόσει, εβδόμη δημιουργικός ή γεωργικός, ογδόη σοφιστικός ή δημοκοπικός, ενάτη τυραννικός. εν δε τούτοις άπασιν ός μεν αν δικαίως διαγάγη αμείνονος μοίρας μεταλαμβάνει, ός δ’ αν αδίκως, χείρονος. εις μεν γαρ το αυτό
όθεν ήκει η ψυχή εκάστη ουκ αφικνείται ετών μυρίων – ου γαρ πτερούται προ τοιούτου χρόνου -“.
( “Φαίδρος” Πλάτωνος 248c – 249a)
Νεοελληνική απόδοση:
” …και ο θεσμός της Αδράστειας είναι ο εξής:οποιαδήποτε ψυχή, αφού γίνει συνοπαδός του Θεού, γνωρίσει κάτι από τα αληθή, και μέχρι την άλλην περίοδον είναι άτρωτη, κι αν μπορεί να το κάνει αυτό πάντοτε, (μπορεί) πάντοτε να είναι αβλαβής` όταν, όμως, αφού αδυνατήσει, δεν ξέρει να ακολουθεί (το Θείον) και, χρησιμοποιώντας κάποια συντυχία, και γεμισμένη από λησμονιά και κακία, βαρυνθεί, και, (όταν) αφού επιβαρυνθεί και ρίξει τα φτερά της και πέσει πάνω στην γη, τότε είναι νόμος αυτή να μην φυτρώσει σε καμίαν θηριώδη φύσιν στην πρώτην γένεσιν, αλλά αυτή η ψυχή που γνωρίζει πλείστα (να φυτρώσει) στην γονήν ανδρός, που θα γίνει φιλόσοφος ή φιλό-καλος ή κάποιος μουσικός(εννοεί στην πνευματική καλλιέργεια των Μουσών) και ερωτικός( του Θείου έρωτος), και στην δεύτερη (γένεσιν θα φυτρώσει στην γονήν) εννόμου βασιλέως ή (ανδρείου) πολεμιστή ή αρχηγικού, στην τρίτη γένεσιν(στην γονήν) πολιτικού ή κάποιου οικονομικού ή χρηματιστικού διαχειριστή (των κοινών), στην τέταρτη γένεσιν (στην γονήν) φιλοπόνου-εργατικού ή γυμναστή ή κάποιου θεραπευτή σωμάτων, στην πέμπτην (φυτρώνει) σε μαντικόν βίον ή έχοντας εκτελεστικήν εξουσία, στην έκτη (γίνεται) ποιητικός ή μιμητικός -ηθοποιός, στην εβδόμην δημιουργικός(επαγγελματίας) ή γεωργικός, στην ογδόην (γένεσιν) γίνεται σοφιστικός ή δημαγωγός, στη ενάτην γίνεται τυραννικός (άδικος καταπιεστής).
Και σε όλους αυτούς τους βίους, όποιος μεν ζει δικαίως, μεταλαμβάνει καλύτερην μοίραν, ενώ , όποιος ζει αδίκως, θα λάβει χειρότερην μοίρα. Διότι στο να φθάσει κάθε ψυχή στο ίδιο (αρχικό) επίπεδο, απ’ όπου έχει έλθει, δεν φθάνει παρά σε δέκα χιλιάδες έτη – διότι δεν πτερώνεται πριν από τόσο χρονικό διάστημα -.”
