ΑΠΟ ΤΟ “ΕΓΩ” ΣΤΟ “ΕΜΕΙΣ” – FROM “I AM” TO “WE ARE”
TΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ
Ηράκλειτος : « Ξύρροια μία, ξύμνοια μία , ξυμπαθέα πάντα `
κατά μεν ουλομελίην πάντα , κατά μέρος δε τα
εν εκάστω μέρει μέρεα προς το έργον»
Μια συρροή , μια συνεννόηση , μια συμπάθεια τα πάντα`
τα πάντα είναι σύμφωνα προς την ολομέλεια , και κατά μέρος
τα μέρη εκάστου μέρους λειτουργούν προς το έργον(εν. του Παντός).
Εσύ είσαι η Συμπαντική Ενότητα, εκδηλώνοντας Εαυτόν ως έναν Άνθρωπο για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Στο Σύμπαν κανείς δεν είναι μόνος, κάθε ατομικότητα αντικατοπτρίζει το Σύμπαν και μετέχει λειτουργικά σε αυτό. Μέσα στην Σύμπασα Άπειρη Δημιουργία όλα αποτελούνται από την ίδια ουσία και κάθε τι γίνεται καθρέφτης του Παντός.
Ο Ιεροφάντης των Ελευσινίων Μυστηρίων επεδείκνυε το Ρόδι, ως σύμβολο της θαυμαστής συνοχής των Ατομικοτήτων εντός του ΕΝΟΣ συνολικού Όντος.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ, ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΩ ΣΤΟ ΕΜΕΙΣ !
Ιδού, ΤΟ ΡΟΔΙ που επεδείκνυε ο Μέγας Ιεροφάντης στα Ελευσίνια Μυστήρια ,
ως Σύμβολο της ΕΝΟΤΗΤΑΣ ατόμων και συμπάντων στο ΕΝ της Παγκόσμιας
Συνοχής και Αρμονίας !…Το Παιδί παρατήρησε και κάποιους σαπισμένους σπόρους…
είναι τα ατομικά ΕΓΩ που δεν γνώρισαν τον Αληθινό Εσωτερικό ΕΑΥΤΟ τους ,
αλλοτριώθηκαν και δεν αγκάλιασαν αγαπητικά το ΕΜΕΙΣ…
{youtube}89b5vRmHWrM{/youtube}
Η ΖΩΗ προχωρεί με τα Σύνολα των Ειδών και συνεχώς εξελίσσεται σε νέες Ολαρχίες , Κόσμους , Σύμπαντα…Κάθε Άτομο ενέχει Κωδικό Αυτορρύθμισης και Κοσμικής Εναρμόνισης , μέσα στην συνοχή της Ομάδας του , ομοούσιο προς την ενεργειακή Συμπαντική Ουσία .
Στην Αρχαιοελληνική Θρησκευτική, Φιλοσοφική , Μυθολογική Θεώρηση ο Θεός Απόλλων είναι το Φωτεινό Πνεύμα της Δομικής Ενότητας , η Ατομικότητα ως Ενότητα του Παντός ΕΝΟΣ . Ο Θεός Διόνυσος είναι το Ομαδικό Πνεύμα της Ενότητας , η Μυστική Ενότητα , που συναγελάζει τα πλήθη με το Ομαδικό-Κοινωνικό Πνεύμα , μυσταγωγώντας στην Θεία Μέθεξη . Γι’ αυτό οι δυο Θεοί εναλλάσσονται στον ετήσιο λειτουργικό κύκλο των Δελφών .
Ο Φρειδερίκος Νίτσε έγραψε : « Επάνω από τις Δελφικές εορτές πλανιέται το Πνεύμα της Φύσης , που οδύρεται για τον κατακερματισμό της σε Άτομα.» Η Κοσμική Αποστολή είναι η επάνοδος των ατομικών μερών στην Συνείδηση της Ενότητας του ΟΛΟΥ ΕΝΟΣ. Στα Δελφικά Μυστήρια εναλλάσσονται στην ηγεσία του Μαντείου οι δυο Θεοί του Φωτός Απόλλων (εννέα μήνες στον ετήσιο κύκλο ή ,κατ’ άλλους έξι) και Διόνυσος ( τρεις μήνες ή έξι), αντιπροσωπεύοντας , αντίστοιχα , το ΕΝ και ΤΑ ΠΟΛΛΑ κι αποσκοπώντας στην συνειδητοποίηση των πολλών ατόμων για την Ενότητα των πάντων. Η συνειδητοποίηση αυτή περνάει μέσα από το θετικό Ομαδικό Πνεύμα στην Συλλογική Συνείδηση της Ανθρωπότητας κι απ’ αυτήν την Ενότητα βαθαίνει στον εσώτερο Εαυτό, ο οποίος εκφράζει την Ολότητα . Έτσι , ολοκληρώνεται ο κύκλος ΕΑΥΤΟΣ – ΕΓΩ – ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ στο ΕΝΑ !
Ο Πυθαγόρας υποστηρίζει ότι το έν και τα πολλά δεν είναι μόνον ολότητα ή αδιαχώριστη ενότητα αλλά ένα αρμονικό σύνολο . « Η φύσις του Κόσμου είναι αρμονική σύνθεσις περιορισμένων και απείρων όντων , ομοίων και αντιθέτων, της ολότητας του Σύμπαντος καθ’ εαυτό».
Ο Άνθρωπος , γεννημένος από τις στάχτες των κατακεραυνωμένων από τον Δία Τιτάνων (δυνάμεων διαστολής) , που είχαν κατασπαράξει το Θείον Βρέφος Διόνυσο(Νέα Φωτεινή Ενέργεια) , εμπεριέχει το Θεϊκό στοιχείο , το οποίο καλείται να επαληθεύσει στον επίγειο βίο του , μέσω της Αυτογνωσίας και Σοφίας προς την Θέωσίν του , που είναι ο αγαπητικός εναγκαλισμός του Παντός ΕΝΟΣ.
Η Ανθρώπινη Φυσιολογία ενεργοποιεί την Ενωτική Αγάπη.
Ο επιστήμων ερευνητής Κρίστιαν Κέϊζερ αποκαλύπτει ότι «Ο εγκέφαλος μπορεί συγκαλυμμένα να γίνει κοινωνός αυτών που κάνουν οι άλλοι (…) Τα συναισθήματα των άλλων είναι μεταδοτικά , επειδή στην θέα τους, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί τα δικά μας .Αυτά τα εγκεφαλικά κυκλώματα μπορούν να μας αποτρέψουν από το να βλέπουμε τους άλλους ως «αποκομμένους» από εμάς. Πράγματι, μπορούμε να νιώσουμε τις ενέργειες , τις αισθήσεις και τα συναισθήματά τους μέσα μας, ακριβώς σαν να τα βιώνουμε οι ίδιοι . Οι άλλοι γίνονται εμείς.
Τα Κοινά Κυκλώματα Επιτρέπουν να Μαθαίνουμε από τους Άλλους .
Τα ανθρώπινα όντα οφείλουν την επιτυχία τους στην ικανότητά τους να συνεργάζονται μεταξύ τους και να διδάσκονται το καθένα από το άλλο(…) Η μεγάλη πλειονότητα των χρήσιμων πραγμάτων είναι αποτέλεσμα χιλιετιών συνεργασίας και αργής τεχνολογικής προόδου(…) Όταν μοιραζόμαστε τις ενέργειες και τα συναισθήματα των άλλων , αυτός ο πανάρχαιος μηχανισμός μετατρέπεται σε κοινωνική μάθηση (…) Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο τα συγκεκριμένα εγκεφαλικά κυκλώματα θολώνουν την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην δική μας εμπειρία και σε εκείνη των άλλων . Έτσι, ζυμώνονται τα βιώματά μας μέσα στο μεγάλο καζάνι της μάθησης που ονομάζομε Πολιτισμό . Με την συνδρομή της γλώσσας, των βιβλίων και της τηλεόρασης , η επαφή με τα συναισθήματα των άλλων γίνεται καθολική , επιτρέποντάς μας να ανταλλάσσουμε εμπειρίες στον χώρο και στον χρόνο. Επομένως, βλέπουμε ότι τα κυκλώματα που μας επιτρέπουν να μοιραζόμαστε την γνώση με τους άλλους , έχουν μιαν άλλη εξαιρετική συνέπεια στην ανθρώπινη φύση : θέτουν τα θεμέλια για τον αλτρουισμό. Οι περισσότερες κοινωνίες διαθέτουν τον Χρυσό Κανόνα της ηθικής(…) Ο εγκέφαλός μας είναι από κατασκευής του Ηθικός (…) Οι κατοπτρικοί νευρώνες και το χάρισμά τους να εντρυφούν στα συναισθήματα των άλλων , μας καθιστούν ικανούς να χειριζόμαστε τους συνανθρώπους μας , παράλληλα όμως μας ωθούν να χρησιμοποιούμε αυτήν την ικανότητα προς το Καλό κι όχι προς το κακό .
Είναι εμψυχωτικό να ξέρουμε ότι υπάρχει κάτι μέσα μας , που μας κάνει να ενδιαφερόμαστε πραγματικά για τους άλλους, να τους νιώθουμε σαν κομμάτι του εκτεταμένου εαυτού μας».
Colin Blakemore: « Ο Ανθρώπινος Εγκέφαλος είναι μια μηχανή , που μηχανεύεται όλες τις ενέργειές μας , τις πιο προσωπικές σκέψεις μας, τις πεποιθήσεις μας . Δημιουργεί την συνείδηση και την αίσθηση του εγώ . Φτιάχνει τον νου .
Αξεχώριστα πλεγμένη στον ιστό του εφευρεμένου κόσμου μας είναι η πεποίθηση ότι ο καθένας μας διαθέτει έναν πράκτορα-έναν ηθοποιό που λέει τα λόγια μας και παίζει τον ρόλο μας στην ζωή . Ο ηθοποιός αυτός είναι το εγώ στο μοντέλο του κόσμου , που έχει οικοδομηθεί στον νου. Αυτό το εγώ αποτελεί την εστία του εγωκεντρικού σύμπαντος . Είναι ο θεατής της αντίληψης , ο στοχαστής των σκέψεων, ο στόχος των συναισθημάτων. Πάνω απ’ όλα ο φύλακας της θέλησης , της πιο πολύτιμης διανοητικής λειτουργίας .
Η αποδοχή ότι ο εγκέφαλός μας είναι μηχανή , σημαίνει άραγε πως πρέπει να εγκαταλείψουμε τις μεγαλειώδεις πεποιθήσεις μας- ότι έχουμε ελευθερία επιλογών και είμαστε υπεύθυνοι γι’ αυτές ; Η απάντηση είναι και ναι και όχι…Το ερώτημα είναι πού υπεισέρχεται η επιλογή στο όλο φάσμα των ανθρωπίνων πράξεων.Κάτω από ποιες συνθήκες μπορούμε να πούμε ότι κάποιος είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του…»
Ο Άνθρωπος εξελίχθηκε μέσα στον ομαδικό-κοινωνικό βίο, με συνεργασία, αλληλοκατανόηση, αλληλεγγύη, γνώση, πρόοδο, πόλεις-κράτη, αμφικτιονίε , ομοσπονδίες, παγκόσμιους οργανισμούς…Ωστόσο, σήμερα, σε μια συνολική θεώρηση, ο άνθρωπος δείχνει να έχει παρεκτραπεί από την αυθεντική του φύση . Η αιτία βρίσκεται στην ελαττωματική σύνδεση του ανθρώπου (κατά τον Αριστοτέλη) με τον Κοσμικό Συμπαντικό Λόγο, που οδηγεί σε άγνοια του εσωτερικού Ιδανικού Εαυτού. Η ελαττωματική σύνδεση οφείλεται είτε σε γενετικούς και παράγοντες ασθενείας είτε σε ψυχολογικά και κοινωνικά αίτια .
Στον ανθρώπινο ψυχισμό το Εγώ, ως διαχειριστής της σκέψης και συμπεριφοράς προς τον Εαυτό και τους Άλλους , έχει κεντρικό ρόλο στην οριοθέτηση των ατομικών χαρακτηριστικών και επιταγών και βουλήσεων για τον έλεγχο εσωτερικών και εξωτερικών δυνάμεων αλλά και για την ρύθμιση της συμπεριφοράς προς τους ευρύτερους κύκλους περιβάλλοντος. Αυτή η εγωική οριοθέτηση εντάσσεται μέσα στον κύκλο της Γνώσης του Περιβάλλοντος Κόσμου (κοινωνία, φύση, σύμπαν) σε αναφορά με την Ατομική Μονάδα . Ο προοπτικός ρόλος του Εγώ στοχεύει στην Αυτογνωσία του Αληθινού Εαυτού, με ανάδειξη αρετών και θείων ιδιοτήτων του ανθρώπου, και στην συνεχή διεύρυνση του Εγώ, με κατάργηση των ορίων του και με ανέλιξη της Συνείδησης σε Υπερσυνείδηση . Ο Καρλ Γιουνγκ διευκρινίζει ότι «έχομε εσωτερική φαντασιακή φωτογραφική εικόνα του Εαυτού μας αλλά παρεμβάλλεται η ψευδαίσθηση των ορίων…». Γι’ αυτό η φαντασιακή εγωική οριοθέτηση δεν πρέπει να αποτελεί σκληρό στεγανό περικάλυμμα, αλλά έναν φωτεινό κύκλο, που ολοένα διευρύνεται ελεύθερα κι όπου ανταμώνονται οι εσωτερικές με τις εξωτερικές ενέργειες.
Έτσι, το ΕΓΩ διευρύνεται και μετέχει του ΟΛΟΥ : Κοινωνικού , Φυσικού και Συμπαντικού Περιβάλλοντος . Η Συνείδηση του Ατομικού ΕΓΩ γίνεται Υπερσυνείδηση και αγκαλιάζει τα Σύνολα , την Ανθρωπότητα , την Φύση , την Όλη Δημιουργία ! Εδώ ακριβώς έγκειται η έννοια του ΕΜΕΙΣ .
Ντυρκάιμ : «Ο άνθρωπος είναι προϊόν και δημιουργία της κοινωνίας» σε μια διαλεκτική δυναμική διαρκή σχέση. « Η ατομική συνείδηση τροφοδοτείται με πρότυπα(συλλογικές παραστάσεις), που είναι προϊόντα της κοινωνίας και συναποτελούν την λεγόμενη συλλογική συνείδηση: Τα συλλογικά συναισθήματα είναι η συνισταμένη της κοινωνικής ζωής , ένα προϊόν ομαδικής συμπεριφοράς , των αλληλεπιδράσεων που δημιουργούνται μεταξύ των κοινωνικών συνειδήσεων».
Κ. Καστοριάδης : «Ο άνθρωπος είναι ένα ψυχικό ον και ένα κοινωνικό –ιστορικό ον…Ό,τι το κοινωνικό βρίσκουμε σε ένα άτομο ,αλλά και η ίδια η ιδέα του ατόμου κατασκευάζεται ή δημιουργείται κοινωνικά , σε αντιστοιχία προς τους θεσμούς της κοινωνίας(…) Κάθε κοινωνία υπάρχει δημιουργώντας κοινωνικές φαντασιακές σημασίες -δηλαδή ένα αόρατο εμμενές(…) Ένα τέτοιο άτομο είναι το ίδιο ένα κοινωνικό-ιστορικό δημιούργημα. Είναι το αποτέλεσμα και η προϋπόθεση της αμφισβήτησης των κατεστημένων θεσμών. Πράγμα που μας οδηγεί , εν κατακλείδι , στο ζήτημα της πολιτικής(…) Ως πολιτική , εννοώ , την αυτοστοχαστική και διαυγασμένη συλλογική δραστηριότητα , η οποία αναδύεται από την στιγμή που τίθεται το ερώτημα της de jure ισχύος των θεσμών .
Ο άνθρωπος είναι ψυχή, ψυχή βαθιά, ασυνείδητη ` και ο άνθρωπος είναι κοινωνία, είναι μόνο μέσα και χάρη στην κοινωνία, στην θέσμισή της και στις κοινωνικές φαντασιακές σημασίες, που καθιστούν ικανή την ψυχή για ζωή . Η κοινωνία είναι επίσης πάντοτε ιστορία(…) Είναι, επομένως, πάντοτε ένα ιστορικό παρόν»
Καρλ Γιουνγκ : « Ο άνθρωπος λειτουργεί αναφορικά με τρεις έννοιες : το Εγώ, το Συλλογικό Ασυνείδητο, τον Εαυτό. Στόχος μας είναι να μεταφερθεί το κέντρο της Συνείδησης από το Εγώ στον βαθύτερο Εαυτό, οπότε η ατομική Συνείδηση διευρύνεται σε Συλλογική Συνείδηση, κι αυτό είναι το ΕΜΕΙΣ στην κορυφή της πυραμίδας»
Η διαπίστωση των κοινών ανθρωπίνων ιδιοτήτων, της κοινής Ιστορίας και προοπτικής του Συνόλου, η αγάπη του πλησίον, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός, η ευθύνη, η καλοσύνη, η ταπεινοφροσύνη, ο ηρωισμός υπέρ της σωτηρίας του συνόλου , διευρύνουν το ΕΓΩ στο ΕΜΕΙΣ , όπου οι σκέψεις και πράξεις του καθενός φέρουν την Ευθύνη της Ζωής και προοπτικής της Κοινωνίας.
Ο ΠΑΤΗΡ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ – ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ “ΚΙΒΩΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ”
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΦΤΩΧΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΛΗΜΕΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
{youtube}HrQZ8evZ5Wk{/youtube}
Καρλ Γιουνγκ : «Στο βάθος κάθε ανθρώπου υπάρχει ένας πυρήνας , που είναι ο ρυθμιστής της ψυχικής ενέργειας , ο Εαυτός (self) , είναι το σύμβολο του Όλου , έχει δική του νομοτέλεια , έλκει διαρκώς προς την Φώτιση και εξέλιξη του ανθρώπου από το πρώτο κέντρο (ζωώδες , συντήρηση , αναπαραγωγή) προς το έβδομο κέντρο , που είναι η πλήρης Θέωση , Νιρβάνα ,ο Εαυτός , με δική του νοημοσύνη , είναι συνδεδεμένος άμεσα με την συλλογική συνείδηση της Ανθρωπότητας , η οποία ξεκινά από την Δημιουργία του ανθρώπου».
Μόνο θραύοντας τα φαντασιακά του οριακά περιχαρακώματα (έλλειψης αυτογνωσίας) , με μια πλήρη εκστατική παράδοση , το ΕΓΩ εισέρχεται στον Εαυτό και στο Άλλο αγαπητικά και ειρηνικά .
Ο εσωτερικός Εαυτός είναι ο απέραντος Ωκεανός της Ύπαρξης άνευ ορίων και μέσα του συναντώνται τα Πάντα . Η αφομοίωση του ΕΓΩ μέσα στον ΕΑΥΤΟ το διευρύνει σε ΕΜΕΙΣ . Η Υπερσυνείδηση μιας ανοιχτής αγκάλης ΑΓΑΠΗΣ ισχυροποιεί το Άτομο σε ανώτερη κλίμακα Ύπαρξης , με ακτινοβόλα ενεργειακή δράση .
Τι σημαίνει η συμβολική γραφή ΕΓΩ και ΗΜΕΙΣ ;
ΕΓΩ : Ενέργεια Γειωμένη επ’ Άπειρον (ω : σύμβολο Απείρου)
ΗΜΕΙΣ : Ηλεκτρο-Μαγνητική Ενέργεια καθέτου διακτινίσεως(Ι) Σειoμένη
To EΓΩ , ως ενέργεια ενσωματωμένη σε Ύλη επ’ άπειρον, είναι το πρώτο ΦΩΣ , ο Θεός Απόλλων ως Συνείδηση-Υπερσυνείδηση του ΕΝΟΣ ΠΑΝΤΟΣ και προηγείται του ΗΜΕΙΣ ,του Ομαδικού Πνεύματος , που εκπροσωπείται από τον Θεό Διόνυσο , τον νεότερο όλων των Θεών και φιλάνθρωπο. Είναι , όντως , όπως αποδεικνύει η σύγχρονη Αστροφυσική , το μεταγενέστερα εμφανιζόμενο ΦΩΣ , στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του οποίου γεννιέται η ΖΩΗ και ο Άνθρωπος , ως αποδεικνύει η σύγχρονη Βιολογία . Γι’ αυτό ο Άνθρωπος μετέχει της Θείας Ουσίας και ο κωδικός προορισμός του είναι , με την ανέλιξη της Συνείδησης σε Υπερσυνείδηση , η ολοκληρωτική του Θέωση !
Το Ζωογονικό Τρίγωνο του Πυθαγόρα υποδεικνύει τον τρόπο της ανθρωπίνης Θεώσεως : Όσο περιορίζεται η Ατομική Θέληση του ανθρώπου για την ιδιοτέλειά του , στην οριζόντια πλευρά του τριγώνου , τόσο μικραίνει και η υποτείνουσα πλευρά της Ειμαρμένης-Πεπρωμένου κι απελευθερώνεται σταδιακά από το βάρος του …Και όσο ο άνθρωπος μεγαλώνει την Ευθύνη του υπέρ του Συνόλου και προσεγγίζει την Θεία Πρόνοια , με ευεργεσίες , τόσο σμικρύνεται η πλευρά της Ατομικής Θέλησης και της Ειμαρμένης, μέχρι να εξαφανισθούν εντελώς οι δυο αυτές πλευρές , όταν η Ατομική Θέληση ταυτισθεί με την Θεία Πρόνοια , αγκαλιάζοντας με ενεργό Αγάπη όλα τα όντα. Οπότε το σκαληνό τρίγωνο , που αντιπροσωπεύει τον άνθρωπο, καταργείται αυτομάτως και μένει ο αιώνιος κάθετος άξονας της Θείας Πρόνοιας , που απογειώνει τον άνθρωπο στην, κατά την φύση του,Θέωση , με την επάνοδό του στην Αρχική Πνευματική του Πηγή !
Καρλ Γιουνγκ : «Κάθε άνθρωπος ,όταν γεννιέται , περιέχει μέσα του (ενδο-ψυχικά) εν δυνάμει όλη την ανθρώπινη κληρονομιά σε εικόνες συμπεριφοράς. Το βαθύτερο επίπεδο του νου κάθε ανθρώπου ανήκει στο ανθρώπινο γένος , παρά στην ξεχωριστή του προσωπικότητα».
Έριχ Φρομ: «Η σύγχρονη κοινωνία αποτελείται από «άτομα» , «μικρά σωματίδια αποξενωμένα το ένα από το άλλο, που όμως είναι ενωμένο με τα άλλα με ατομικά συμφέροντα και με την ανάγκη να χρησιμοποιεί το ένα το άλλο».
Μέγας Βασίλειος : «Καταντήσαμε ως η ψάμμος (άμμος) , από μακριά φαινόμαστε ένα , κι αν την πιάσεις στο χέρι σου , πέφτουν ένας-ένας χωριστά οι κόκκοι .Μας λείπει το ομοθυμαδόν , η ομοψυχία».
Γιατί πολλά ΕΓΩ δεν γίνονται ΕΜΕΙΣ ;;;
Τι εμποδίζει το ΕΓΩ να διευρυνθεί φυσιολογικά στο ΕΜΕΙΣ ;;;
Η αιτία περιχαράκωσης του ΕΓΩ βρίσκεται στην έλλειψη αυτογνωσίας του ανθρώπου , σε ελαττωματική σύνδεση (κατ’ Αριστοτέλη)με τον κωδικό του προσδιορισμό στον Συμπαντικό Νόμο . Τα αίτια της ελαττωματικής σύνδεσης είναι βιολογικά , ψυχολογικά , κοινωνικά . Το αποτέλεσμα είναι η αλλοτρίωση του ανθρώπου , η αποξένωσή του από τον εαυτό του και από τον αντικειμενικό κόσμο .
Ο Βίλχελμ Ράιχ υποστηρίζει ότι η θωράκιση του ΕΓΩ οφείλεται στην καταστολή των φυσιολογικών λειτουργιών του ανθρώπου, ήδη από την παιδική κι εφηβική ηλικία , που ανάγονται σε απαγορευτικές νοοτροπίες και επιταγές από την οικογένεια και την κοινωνία .
Στα βιολογικά αίτια , εκτός από την έλλειψη σωματικής ακεραιότητας και υγείας , υπεισέρχονται και βαθύτεροι γενετικοί παράγοντες . Χαρακτηριστικές είναι δυο αρχαίες αναφορές : Ο Ορφεύς στα ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ αναφέρει ότι οι Γηγενείς κρυφά έφεραν απ’ τον Ουρανό το ολέθριο σπέρμα γενετικής , απ’ όπου κατάγεται το γένος των θνητών , οι οποίοι βρίσκονται παντοτινά στην απέραντη γη:
« ηδ’ έργ’/
αΐδηλα/
Γηγενέων , οι λυγρόν απ’ Ουρανού /
εκμάξαντο /
σπέρμα γονής , το τε πρόσθεν όθεν /
γένος εξεγένοντο /
θνητών , οι κατά γαίαν απείριτον /
αιέν έασι».
Ο Σωκράτης στην ΠΟΛΙΤΕΙΑ του Πλάτωνος συμβουλεύει ως πρώτη προτεραιότητα την ευγονία , ανάλογα με την επενέργεια κοσμικών συμπαντικών παραγόντων , σε συγκεκριμένους χρόνους και θέσεις του Ζωδιακού Κύκλου , προς αποφυγή ελαττωματικών γεννήσεων και αποτροπή δυσαρμονικών σχέσεων .
Σήμερα, η δυνατότητα τεχνητών γενετικών μεταλλάξεων στο DNA ενισχύει τον κίνδυνο προγραμματισμένα αλλοτριωμένων ανθρώπων και άλλων οργανισμών για τις σκοπιμότητες σκοτεινών ανήθικων συμφερόντων . Εκτός αυτού , βρίσκονται σε δράση πλήθος κατασταλτικοί παράγοντες , που εμποδίζουν τον σύγχρονο άνθρωπο να γνωρίσει τον αληθινό βαθύτερο Εαυτό του και την αρμονική σχέση του με τον Κόσμο. Τον πρώτο ρόλο για την κατάσταση του ανθρώπου τον έχουν οι φορείς κοινωνικοποίησης : Οικογένεια , Παιδεία , Θρησκεία , Κράτος , με ιδιαίτερο βάρος στο Κράτος ,που έγινε θρησκεία , που καθορίζει την Παιδεία και ελέγχει και χειραγωγεί και καταδυναστεύει την οικογένεια .
Ο Καρλ Γιουνγκ γράφει: «Ποιος είναι το κράτος ; Είναι η συσσώρευση όλων των μηδαμινοτήτων , από τις οποίες απαρτίζεται . Αν μπορούσαμε να το προσωποποιήσουμε , θα προέκυπτε ένα άτομο ή μάλλον ένα τέρας , πνευματικά και ηθικά πολύ κατώτερο από τα περισσότερα άτομα που το συνθέτουν , διότι αντιπροσωπεύει την ψυχολογία των μαζών στον ύψιστο βαθμό» . Η κρατικοποίηση της ανθρώπινης ζωής καταστέλλει την ομαλή φυσιολογική εξέλιξη προς την Ελευθερία και αυτοπραγμάτωση του ανθρώπου . Ο Γιουνγκ υποστηρίζει ότι : «…Θα ήταν γελοίο να ισχυρισθεί κανείς ότι ο άνθρωπος ζει για να αναπνέει . Εξίσου γελοίο θα ήταν να πούμε ότι το άτομο υπάρχει για την κοινωνία. «Κοινωνία» είναι απλώς μια έννοια για την συμβίωση μιας ομάδας ανθρώπων . Μια έννοια δεν είναι φορέας ζωής . Ο φυσικός και μοναδικός φορέας ζωής είναι το άτομο και αυτό συμβαίνει σε ολόκληρη την φύση . «Κοινωνία» ή «κράτος» είναι μια συσσώρευση φορέων ζωής και ταυτόχρονα ,ως οργάνωση των ίδιων , ένας από τους σπουδαιότερους όρους ζωής . Γι αυτό δεν είναι επίσης ακριβές ότι το άτομο μπορεί να υπάρξει μόνον ως μόριο μιας κοινωνίας.(…) Όταν υπερτερεί ο πολιτικός στόχος , τότε ένα δευτερεύον ζήτημα έχει αναμφίβολα υψωθεί σε πρωτεύον . Τότε το μεμονωμένο άτομο έχει εξαπατηθεί ως προς τον αληθινό προορισμό του , και δυο χιλιάδες χρόνια χριστιανικού πολιτισμού έχουν διαγραφεί . Διότι , αντί της διεύρυνσης της συνείδησης με την απόσυρση των προβολών , έχουμε μια στένωση της ίδιας , αφού η κοινωνία , ένας απλός όρος ύπαρξης , προβάλλεται ως στόχος . Η κοινωνία όμως είναι ο μεγαλύτερος πειρασμός προς την ασυνειδητότητα , διότι η μάζα καταπίνει το μεμονωμένο άτομο , όταν δεν είναι θεμελιωμένο εσωτερικά , και το μειώνει σε κάθε περίπτωση σε ανίσχυρο μόριο» . «Ακολουθώντας τον δρόμο της ασυνειδητότητας , οι άνθρωποι πιστεύουν ότι το έργο μπορεί κάλλιστα να εγκαταλειφθεί στα χέρια «άλλων» ή τελικά ακόμη και στο ανώνυμο κράτος. Ποιοι όμως είναι αυτοί οι «άλλοι»…
«Με όποιες συνθήκες και αν σκοπεύει να εναρμονισθεί το άτομο , αυτό πρέπει να γίνεται πάντοτε με συνείδηση και με ελεύθερη βούληση» . Ειδάλλως , η έλλειψη προσανατολισμού στο συνειδητό , αντισταθμίζεται με το αρχέτυπο της τάξης στο ασυνείδητο και μέσα σε συνθήκες απόγνωσης , πανικού , φόβου , το άτομο έλκεται από σύμβολα τάξης , «φύρερ» και «σωτήρες» ,”μοντέλο ολοκληρωτικού κράτους που θα αναλάβει την ευθύνη» για λογαριασμό του.Αν τα σύμβολα της τάξης δεν αφομοιωθούν από το συνειδητό , οι δυνάμεις που εκφράζονται μέσα από αυτά θα συσσωρευτούν σε επικίνδυνα σημεία. Στις συνθήκες δυνατού φόβου , το άτομο εξαφανίζεται ολοκληρωτικά και κυριαρχεί ένα αγελαίο αμόκ , μια παγκόσμια και μοιραία δύναμη , που ενάντια στην συντριπτική της επίδραση το άτομο είναι ανίκανο να αμυνθεί . Ο όχλος είναι από την φύση που πάντα ανώνυμος και ανεύθυνος . Μια τέτοια κατάσταση δημιουργεί τις προϋποθέσεις για το συλλογικό έγκλημα» (…) Και, τελικά , «αποδεικνύεται ότι το μεγάλο σχέδιο αποτυγχάνει , κι αυτό οφείλεται στο ότι ο άνθρωπος είναι μια αποτυχία…Γι αυτό δεν χρειάζεται παρά κοινός νους , για να διορθώσει το άτομο τον εαυτό του . Δεν μπορεί πια να βασίζεται σε εξωτερικές αυθεντίες , πρέπει να γνωρίζει και να κατανοεί την πιο ατομική και ψυχική βάση της υποκειμενικής του ύπαρξης , για να χτίσει τα θεμέλιά του στα αιώνια δεδομένα της ανθρωπότητας . Η επικίνδυνη ροπή προς την ομαδική ψυχολογία χρειάζεται ώριμη αντιμετώπιση του ασυνειδήτου , διότι η αλλαγή του χαρακτήρα που επέρχεται με την ανάδυση των συλλογικών δυνάμεων είναι καταπληκτική . Ένα ευγενικό και λογικό ον μπορεί να μεταβληθεί σε μανιακό κι άγριο κτήνος . Η ώριμη αντιμετώπιση του ασυνειδήτου είναι πολύ δύσκολο έργο και απαιτεί μεγάλο βαθμό ευθύνης (…) και γι’ αυτό ικανοί δεν είναι οι πολιτικοί αλλά οι ηθικοί ηγέτες . Η συντήρηση και μεγαλύτερη ανάπτυξη του πολιτισμού στηρίζεται σε αυτά τα άτομα».
Η αρνητική εκδοχή , όπου αλλοτριωμένα ΕΓΩ γίνονται επικίνδυνα ανήθικα ΕΜΕΙΣ πρέπει να εκλείψει ως ολοκληρωτική απειλή της ανθρωπότητας . Γι αυτό , το ΕΓΩ πρέπει να είναι υγιές , απελευθερωμένο από φόβο , άγνοια , ανασφάλεια , όταν εισέρχεται στο ΕΜΕΙΣ , με κριτική διάκριση και αρετές . Η Παιδευτική Κοινωνικοποίηση του Ανθρώπου δέον να εμπνέει το άνοιγμα της αγκάλης στο ΕΜΕΙΣ των συνανθρώπων , της κοινωνίας , της ανθρωπότητας , της φύσης και της όλης συμπαντικής Δημιουργίας , ειδάλλως καταντά επικίνδυνος μηχανισμός πειθάρχησης τυφλής υποταγής και μαζοποίησης προς αλλότριες σκοπιμότητες …
Η Μορφωτική δια βίου Παιδεία ισχυροποιεί την Ακρόπολη της ψυχής , όπως τονίζει ο Σωκράτης , περιστρέφοντας την ψυχή από την υλική περιοχή της γένεσης προς το Αγαθόν Ον , το πνευματικό ΕΙΝΑΙ , με τις αρετές και την γνώση του Ιδανικού μας Εαυτού , ο οποίος μας φωτίζει προς τον Συμπαντικό Λόγο και την Ελευθερία της Θεώσεώς μας . Η Μυστική Εσωτερίκευση του ΕΜΕΙΣ μέσα στο ΕΓΩ το διευρύνει στην θέαση και βίωση , στην έγνοια και ευθύνη του Συνόλου , το θεώνει , αστραφτοβολώντας την Συνείδηση σε Υπερσυνείδηση , μια πλήμμυρα Αγάπης , που μας βαφτίζει στο Φως , όπου τα πάντα ενώνονται σε συναρμονικές ολαρχίες , και που κάνει την χαοτική σκόνη αστέρια , γαλαξίες , σμήνη γαλαξιών , κόσμους και σύμπαντα , μέσα στον καθρέφτη του Απείρου ΕΝΟΣ !…
{youtube}0tLab5u6EaU{/youtube}
H έμπρακτη Δυναμική του ΕΜΕΙΣ εκφράζεται στο επίπεδο της Ευθύνης του Συνόλου με :
-την μετάδοση Γνώσεων της δια βίου Παιδείας για καθορισμό και ιεράρχηση των πραγματικών αναγκών του ανθρώπου , για την αυθεντική του Δίαιτα(=τρόπο ζωής), για τις Επικοινωνίες με τις Κοσμικές Ενέργειες , την διαστοχαστική Κοσμοθεωρία και Βιοθεωρία και για την διαμόρφωση Συμπαντικής Συνείδησης.
-την αλληλεγγύη και συνεργασία σε όλα τα επίπεδα : της οικονομικής βάσης , της κοινωνικής συνοχής και της πνευματικής ανάπτυξης
-την αυτάρκεια , ευημερία και ειρηνική πρόοδο όλης της Ανθρωπότητας
–την δίκαιη διαχείριση της κοινής Δημόσιας Ζωής , βασισμένη στην Ελευθερία και Αυτεξουσιότητα κάθε συνειδητοποιημένου Ατόμου και στον Συνεργατικό Κοινοτισμό του Συνόλου
–την καλλιέργεια και ανάπτυξη της Ιδανικής φύσης του Εσωτερικού Εαυτού κάθε ατόμου,που αποδεικνύει την Θεία του Μέθεξη στον Πνευματικό του προορισμό προς το Αγαθόν ΕΝ
-την εναρμόνιση των ανθρώπων με την άριστη λειτουργική κοινωνία τους , με το φυσικό περιβάλλον και με την Παγκόσμια Αρμονία του Διασυμπαντικού Λόγου
Άμεση Προτεραιότητα έχει ο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΝΕΩΝ ΔΟΜΩΝ , με κατάργηση του ολοκληρωτικού συγκεντρωτικού κράτους του άδικου των ολίγων σε βάρος των πολλών ,και ο επαναπροσδιορισμός της έννοιας του κράτους στην αυθεντική του πρώτη σημαντική , ως δύναμης του Συνόλου των Πολιτών ,όπως εκδηλώνεται στις δομές της Άμεσης Δημοκρατίας . Η Πρακτική Εφαρμογή προς τούτο , στις δοσμένες συνθήκες μας , είναι ο Κοινοτισμός (βλέπε: Πυθαγόρεια Κοινότητα , Εσσαϊκή Κοινότητα , Πρότυπο Ιδανικής Πολιτείας Πλάτωνος και σύγχρονες εφαρμογές Οικοκοινοτήτων , Αυτόνομων Δήμων…ανά τον κόσμο) , με την ευρεία δημιουργία των Οικοκοινοτήτων και με την αυτεξουσιότητα των Κοινοτήτων στις υπαίθρους και με την ελεύθερη Αυτονομία των Δήμων στα άστεα , με συλλογικό Όργανο την Ομοσπονδία Δήμων- Κοινοτήτων και με Ανώτατο Θεσμό την ΠΟΛΙΤΕΙΑ . Λειτουργικές Αρχές του Κοινοτισμού είναι : ο συνεργατισμός, η κοινότητα στόχων, η αυτονομία, η αυτάρκεια , η επάρκεια , η κοινή λήψη αποφάσεων , η ελεύθερη ανάπτυξη και δράση των ατόμων , η αλληλεγγύη , ο κοινός προγραμματισμός μέλλοντος , οι Ανθρωπιστικές Ιδέες- Αξίες , ο σεβασμός στην Ζωή , η πλήρης εναρμόνιση των ανθρώπων προς όλα τα ευρύτερα περιβάλλοντά τους , η συνευθύνη στο Παιχνίδι της Δημιουργίας με γνώση και σωστή εφαρμογή των συμπαντικών ενεργειών . Τέλος , η συνολική Πνευματική Ανέλιξη στην Κοινωνία του Παντός .
Η περιφρούρηση -φύλαξη-προστασία και ετοιμότητα άμυνας υπέρ του συνόλου, έναντι κινδύνων βασίζεται σε καθαρές Συνειδήσεις Όλων των Ελεύθερων Εκπαιδευμένων Πολιτών , με σεβασμό στην Ζωή και με ειρηνική χρήση των “Ιερών Όπλων” της Θεουργικής Φιλοσοφίας .
Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ καθιερώνεται ως ο Ανώτατος Θεσμός των Πνευματικών Αρχών της Ειρηνικής Συνοχής της Κοινής Ζωής και της Ανέλιξης του Ανθρώπου σε Ανώτερα Επίπεδα Ύπαρξης , μέσα στο Συμπαντικό Γίγνεσθαι .
(ΥΠΟ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ)
