Διδαχές του Σοφού Θαλή Μιλήσιου
Στα βάθη της μυστηριακής ενδοχώρας της Αγιοτόκου Καππαδοκίας, που τρέφει ωραία άλογα, σε ναό λαξεμένο μέσα στους μαλακούς άσπρους βράχους θαυμαστών μετεώρων, αγιογραφημένοι οι 24 Παλαιοί της Γνώσης κρατούν από ένα γράμμα της αλφαβήτου, σύμβολο της Σοφίας του Κόσμου. Σωπαίνουν. Η σιωπή τους εργάζεται την παρασημαντική του Μέλλοντος.
Στην περικαλλή Αγορά της εύφορης Μιλήτου ο Πρώτος των Επτά Σοφών της Αρχαιότητας, μαθηματικός, μετεωρολόγος, αστρονόμος, μηχανικός, φυσικός φιλόσοφος Θαλής διαλέγεται με τους συμπολίτες του τα περί κοσμοθεωρίας και αρίστης βιοθεωρίαςτου ανθρώπου. Τέλος,απαντά αποφθεγματικά στα αιώνια ερωτηματικά που απασχολούν τον καθημερινό άνθρωπο :
―Τι δύσκολον;―Το εαυτόν γνώναι.
―Τι εύκολον;―Των άλλων υποτίθεσθαι (να συμβουλεύεις
άλλους).
―Τι κοινότατον;―Ελπίς. Και γαρ οις άλλο μηδέν,αύτη
παρέστη(διότι
και σε όσους δεν έχει απομείνει άλλο τίποτε,αυτή
παρουσιάζεται)
― Τι τάχιστον;―Νους. Δια παντός γαρ τρέχει.
― Τι πρεσβύτερον;―Θεός. Αγέννητον γαρ εστίν.
― Τι ισχυρότατον;―Ανάγκη. Μόνον γαρ ανίκητον.
― Τι σοφώτερον;―Χρόνος. Τα μεν γαρ εύρηκεν ούτος ήδη, τα
δ’ευρήσει
(διότι άλλα μεν τα έχει βρει,τα δε άλλα θα τα εύρει).
― Τι βλαβερώτατον;Κακία. Και γαρ τα χρηστά βλάπτει
παραγενομένη
(διότι ,όταν παραβρίσκεται,βλάπτει και τα καλά χρηστά
ήθη).
― Τι κάλλιστον;―Κόσμος. Παν γαρ το κατά τάξιν τούτου
μέρος εστί.
Κρατίστην είναι δημοκρατίαν την μήτε πλουσίους άγαν
μήτε
πένητας
έχουσαν πολίτας (διότι κάθε τι που έχει τάξη είναι μέρος
τούτου – του καλλίστου. Η καλύτερη απ’ όλα είναι η
δημοκρατία,η
οποία δεν έχει ούτε υπερβολικά πλούσιους ούτε
υπερβολικά φτωχούς πολίτες).
Αυτός ο ζωντανός παλλόμενος λόγος έρχεται με την δυνατή πυκνότητά του να φέρει ίαση και θεραπεία στις σύγχρονες πάσχουσες πολιτικές κοινωνίες,που στέρησαν τις λέξεις από το αυθεντικό τους νόημα, που αλλοτρίωσαν τις συνειδήσεις και ανέδειξαν αυταρχικές εξουσίες βίας, νοθείας και αδικίας, κάτω από την μάσκα των καταξιωμένων πανανθρώπινων ελληνικών Ιδεών.
********
