ΕΥΤΥΧΙΑ  ΚΑΙ  ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ : “ΜΗΝ ΨΑΧΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕΣΑ ΣΟΥ”

       Η Κωδική Υπαρξιακή Εσωτερική μας Γνώση ενέχει την Τελειότητα του Σκοπού της Ύπαρξής μας, ως ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ( καλή Αληθής Γνώσις, σωστή Ερμηνεία της και Ορθή Διαχείρισή της από τον άνθρωπο), και εξασφαλίζει τις Αρμονικές συνθήκες μιας Καθολικής ΕΥΤΥΧΙΑΣ,  με ΑΡΕΤΗ και Θεωρία του ΑΓΑΘΟΥ ΟΝΤΟΣ, με στόχο την Ομοίωσή μας προς Αυτό , την ΘΕΩΣΙΝ !

       Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ είναι στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους , διότι η μια αποτελεί προϋπόθεση της άλλης. Για να φθάσεις την ΕΥΤΥΧΙΑ πρέπει να είσαι ΕΥΔΑΙΜΩΝ, δηλαδή να έχεις Αληθείς Γνώσεις και να τις χρησιμοποιείς για το ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ, οπότε νιώθεις την υπαρξιακή σου πληρότητα ως μέλος της Όλης Δημιουργίας κι εξασφαλίζεις για τον εαυτό σου και για το Σύνολο τις καλύτερες Αρμονικές συνθήκες. Διότι κάθε άνθρωπος είναι Συνδημιουργός της Πραγματικότητας εντός της οποίας βρίσκεται.

      Οι λέξεις ΕΥ-ΤΥΧΙΑ και ΕΥ-ΔΑΙΜΟΝΙΑ είναι σύνθετες κι έχουν κοινό το ΕΥ , που σημαίνει  Ενέργεια μεταβιβαζόμενη(κληροδοτούμενη ) Υικώς, σαν από Πατέρα προς Υιόν. Είναι η Ενέργεια της Αρχικής Πηγής που εισέρχεται σε όλα τα όντα του Σύμπαντος Κόσμου και προσδιορίζει τον σκοπόν τους.

      Η λέξη ΤΥΧΗ συναρτάται προς το Τίκτω=γεννώ, σε σχέση προς την Δημιουργία.

Ο Κόσμος μας είναι Δημιούργημα της Αορίστου Δυάδος, η οποία “μετέχει του προστυχόντος”, της τυχαιότητος,(βλ. Πλάτωνος “Τίμαιος”), δηλαδή έχει εντροπίαν ( διάλυση, θάνατο…), και γι’ αυτό είμαστε εκτεθειμένοι στην ΤΥΧΗ, η οποία νοείται ως η προκύπτουσα εξωτερική περίσταση, συγκυρία , άλλοτε θετική, άλλοτε αρνητική. Ο Νόμος της Τυχαιότητος-Απροσδιοριστίας στην Σύγχρονη Επιστήμη  εκφράζεται από την Αρχή της Συμπληρωματικότητος του Νηλς Μπορ (περί σωματιδίου-κυματίου και της εστίασής μας σε ένα εξ αυτών…) και από την 2η Αρχή του Καρνώ Περί Εντροπίας. Ως εκ τούτων, το ζητούμενο είναι πώς ο άνθρωπος θα μπορεί να επηρεάσει θετικά τον παράγοντα της απροσδιόριστης τυχαιότητας. Γι’ αυτό  στους ανθρώπους η Ευτυχία εκλαμβάνεται ως συνάρτηση της Ευδαιμονίας .

       ΕΥΤΥΧΙΑ είναι η Καλή ενσκύπτουσα περίσταση, που ευννοεί την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΑΡΞΗ. Γι’ αυτό , το Δελφικό Παράγγελμα επισημαίνει “ΕΥΤΥΧΙΑΝ ΕΥΧΟΥ” και ο Πλάτων τονίζει “μετ’ αγαθής τύχης” (“Νόμοι 757 Ε), καθώς κι αλλού βλέπομε “ευχώμεσθα Διί…θεσμοίς τοίσδε τύχην αγαθήν” και “δος άμμι τύχην ευδαιμονίην τε”.

       Η λέξη ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ συναρτάται προς το Δαίω=διαμοιράζω τύχες, γνώσεις…, εξ ου και Δαήμων-Δαίμων=ο γιγνώσκων, ο έμπειρος, αυτός που διαχειρίζεται σωστά την Ηλιακή του Πνευματική Ενέργεια και ερμηνεύει σωστά τον σκοπό του στον Κόσμο. Οι Δαήμονες-Δαίμονες βρίσκονται στο μεταξύ Θεών και Ανθρώπων Πεδίο, αποτελώντας ανώτερες οντότητες ως πνευματικά φορτία Γνώσης του Κόσμου. Όμως, στην Πνευματική Νοοσφαίρα με τις Κωδικές Ιδέες-Αξίες φορείς Ζωής προσαρτώνται και τα Πνευματικά αποθέματα της εμπειρίας των όντων και της Ανθρωπότητας, σε διαβαθμίσεις ανωτάτων έως κατωτέρων, ως δαιμόνια φορτία.

       ΕΥΔΑΙΜΩΝ είναι ο άνθρωπος που καθοδηγείται από τον Καλόν Γνώστη Δαίμονα Συνοδό του στις σκέψεις και στις δράσεις του. Αυτός που κοινωνεί το Πνευματικό Πεδίο Θετικών Αρχών της Δημιουργίας.

       Ήδη από την “Ιλιάδα” του Ομήρου και από την ίδια αναφορά του Πλάτωνος στο έργο του “Πολιτεία” αναφέρεται ότι η Ψυχή , πριν ενσαρκωθεί, επιλέγει τον Δαίμονα που θα την συνοδεύει στον επίγειο βίο της και γι’ αυτήν της την επιλογή είναι αποκλειστικά υπεύθυνη η ίδια και όχι ο Θεός, “…αιτία ελομένου, θεός αναίτιος”…Είναι γνωστή και η αναφορά του Σωκράτη στο Δαιμόνιό του, δηλαδή την εσωτερική φωνή , την οποία συμβουλευόταν για τις ορθές σκέψεις και πράξεις του. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν αυτόν το παράγοντα και δεν αναπτύσσουν αρκούντως την πνευματική τους λειτουργία. 

       Ο Δημόκριτος υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι δημιούργησαν μια νοητική εικόνα της Τύχης, για να δικαιολογήσουν την δική τους ακρισία. Οι ανόητοι μορφώνονται από τα κέρδη της τύχης(τυχερά παίγνια), όσοι όμως κατέχουν την Γνώση μορφώνονται από τα κέρδη της Σοφίας. Οι άνθρωποι δεν ευτυχούν με τα σωματικά αγαθά ούτε με τα χρήματα, αλλά με την ορθή σκέψη και την πολυμάθεια της Αληθείας. Η Ευτυχία κρίνεται από τις σχέσεις με τους άλλους ανθρώπους, το περιβάλλον και τον Εαυτό. 

        Τι εννοεί ο Πυθαγόρας, όταν επισημαίνει “Μην ψάχνεις την Ευτυχία, είναι πάντοτε μέσα σου” ; Κι εδώ υπεισέρχεται ο παράγοντας της Κωδικής Υπαρξιακής Συμπαντικής μας Γνώσης-Αποστολής, που αποδίδεται με την λέξη ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ και νοείται

1) ως η Καλή επαφή με την Αληθή Γνώση-Μνημοσύνη των Ιδανικών Κωδικών Αρχών-Νόμων, που διέπουν όλα τα όντα και το Σύμπαν, ως ο Ηθικός Συμπαντικός Κώδικας της ανθρώπινης συμπεριφοράς ,

2)ως η Ορθή Ερμηνεία της Αληθούς Γνώσης στον επίγειο Κόσμο και

3) ως η σωστή Ενάρετη Διαχείριση κι Εφαρμογή αυτής της Γνώσης εμπράκτως με την ΑΡΕΤΗ, που κλιμακώνεται με Ευπραξίες από την Φρόνηση μέχρι και την υπέρτατη Σοφία και φθάνει στην Θεωρία του Αγαθού Όντος και την ΘΕΩΣΙΝ. Όλα αυτά προϋποθέτουν την άμεση επαφή μας με τον εσώτερο αληθινό ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, δηλαδή την ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ του όντος Άνθρωπος, η οποία ενέχει τον Κωδικό της Υπαρξιακής μας Εντελεχείας(=εσωτερικού σκοπού) και εγγράφεται στο DNA μας, για να βρει άριστη εφαρμογή στην εναρμόνιση των 7 ψυχοσωματικών μας Ενεργειακών Κέντρων με τα διάφορα εξωτερικά Περιβάλλοντά τους και την Αρχική Πηγή του ΕΝΟΣ.

                   Ο φιλόσοφος Σωκράτης αποτελεί κορυφαίο παράδειγμα ευδαίμονος ανθρώπου, που επικοινωνεί σταθερά με τον πνευματικό οδηγό-το δαιμόνιό του και δρα εναρέτως σε όλον τον βίο του, με ανδρεία στα πεδία των μαχών για υπεράσπιση της πατρίδας, με σύνεση και λιτότητα στην καθημερινότητά του, με σωφροσύνη και φρόνηση στην διδακτική του πράξη και, προ παντός, με τον τρόπο του θανάτου του. Η ευδαιμονία του Σωκράτη του παρέχει την ακλόνητη βεβαιότητα ότι με την ενάρετη στάση ζωής του γίνεται αρεστός σε εκείνους που πρέπει να αρέσει, στις ΙΔΕΕΣ ΤΟΥ ΑΓΑΘΟΥ, στα Μακάρια Φωτεινά Πνεύματα . Η θανατική καταδίκη αντιμετωπίζεται ως Ευτυχής συγκυρία, για να φθάσει ενωρίτερα στον Ανώτερο Πνευματικό Κόσμο, που αποτελεί τον κύριο Εντελεχειακό Προορισμό του κάθε ανθρώπου , στα Ηλύσια Πεδία. Η “εύφορη Φθία”, στην οποία θα φθάσει-όπως του ανακοινώνει ένα προφητικό όνειρό του-  αλληγορεί  τα Δημιουργικά Πνευματικά Πεδία . Είναι η Έξοδος από την φυλακή-το σπήλαιο του υλικού κόσμου. Έτσι, ο Σωκράτης πίνει το δηλητήριο κώνειο της θανατικής του καταδίκης ατάραχος, γνωρίζοντας το Ευτυχές Επόμενο Στάδιο, στο οποίο θα εισέλθει με τα εύσημα της Αρετής του στην ευεργετική του δράση υπέρ του συνόλου. Και αυτό είναι το υπεράνω τόπου και χρόνου Πνευματικό Πεδίο της Αιωνιότητας, που κρατεί τον Σωκράτη ζωντανό ως ενάρετο παλλόμενο ες αεί εφαρμοσμένο Λόγο Αληθείας και Συμπαντικό Κοσμοπολίτη !

“ΜΥΣΤΙΚΑ ΑΝΘΗ” – Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ :

” Ο άνθρωπος είναι σε όλα αχόρταγος, θέλει να απολαύσει πολλά, χωρίς να μπορεί να τα προφτάσει όλα, Και γι’ αυτό βασανίζεται. Όποιος, όμως, φθάσει σε μια κατάσταση που να ευχαριστιέται με τα λίγα και να μη θέλει τα πολλά, έστω και αν μπορεί να τα αποκτήσει, εκείνος είναι ευτυχισμένος.

Οι άνθρωποι δεν βρίσκουν πουθενά ευτυχία, γιατί επιχειρούν να ζήσουν χωρίς τον εαυτό τους. Αλλά, όποιος χάσει τον εαυτό του, έχει χάσει την ευτυχία.

Ευτυχία δεν είναι το ζάλισμα που δίνουν οι πολυμέριμνες ηδονές και απολαύσεις, αλλά η ειρήνη της ψυχής και η σιωπηλή αγαλλίαση της καρδιάς. Γι’ αυτό είπε ο Χριστός “ουκ έρχεται η Βασιλεία του Θεού μετά παρατηρήσεως ουδέ ερούσιν “ιδού ώδε, ιδού εκεί” ` ιδού γαρ η Βασιλεία του Θεού εντός υμών εστι”.

Ξέρω καλά τι είναι η ζωή που ζουν οι κοσμικοί άνθρωποι, οι άνθρωποι που διασκεδάζουνε, που ταξιδεύουνε, που ξεγελιούνται με λογής-λογής θεάματα, με ασημαντολογίες, με σκάνδαλα, με τις διάφορες ματαιότητες. Όλα αυτά από μακριά φαντάζουνε για κάποιο πράγμα σπουδαίο και ζηλευτό, από κοντά όμως απορείς για την φτώχεια που έχουνε και για το πόσο κούφιοι είναι οι άνθρωποι που ξεγελιούνται με αυτά τα “γιατροσόφια” της ευτυχίας. Βλέπεις δυστυχισμένους ανθρώπους, που κάνουν τους ευτυχισμένους, κατάδικους που κάνουνε τους ελεύθερους, άδειοι από κάθε ουσία, τρισδυστυχισμένοι, πεθαμένη η ψυχή τους και γι’ αυτό ανύπαρκτη η ευτυχία τους, τελείως αποξενωμένοι από την Βασιλεία του Θεού.

Αλλά πώς να γίνει ψωμί, σαν δεν υπάρχει η προζύμη; Και πώς να μην είναι όλα άνοστα, αφού δεν υπάρχει αλάτι;

Μη φοβάσαι, αδελφέ μου, να μείνεις μοναχός με τον εαυτό σου. Μην καταγίνεσαι ολοένα με χίλια πράγματα, για να τον ξεχάσεις. Γιατί όποιος έχασε τον εαυτό του, κάθεται με ίσκιους και με φαντάσματα μέσα στην έρημο του θανάτου.

Αγάπησε τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, περισσότερο από τις πεθαμένες σοφίες των ανθρώπων, περισσότερο από κάθε τιμή και δόξα ετούτου του κόσμου. Και μονάχα τότε θα χαίρεσαι σε κάθε ώρα της ζωής σου.

Κανένας δρόμος δεν βγάζει στην ειρήνη της καρδιάς, παρά μόνον ο Χριστός, που σε καλεί πονετικά και σου λέγει :”Εγώ ειμι η οδός” !!!

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Δείτε στο youtube

                                                       (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)