Η Αρπαγή της Περσεφόνης
Με την ανατολή του αστέρος – ήλιου Σείριου, μετά από απουσία εβδομήντα δύο ημερών, αρχίζει η μύηση στα Μικρά Μυστήρια προς τιμήν του Διονύσου – Οσίριδος (Σειρίου), πριν από την ισημερία του Μαρτίου.
Στις Άγρες, μικρή κωμόπολη κοντά στην Ελευσίνα, σε ιωνικό ναό αφιερωμένο στην Κόρη Περσεφόνη, οι ιεροφάντισσες ιέρειες παραταγμένες κατά σειρά στο κεφαλόσκαλο, σκεπασμένες με πέπλα στεφανωμένα με ναρκίσσους ψάλλουν για τα Μικρά Μυστήρια* του Ανθεστηριώνος** μηνός:
« Ω υποψήφιοι των μυστηρίων, ιδού εσείς στο κατώφλι της
Περσεφόνης 
Θα σας καταπλήξει ό,τι δείτε. Θα μάθετε ότι η παρούσα ζωή σας
δεν είναι παρά ένας ιστός συγκεχυμένων και θολών ονείρων .
Ο ύπνος που σας περικλείει σε μια ζώνη από σκοτάδια
παίρνει τα όνειρα και τις μέρες σας μαζί του, σαν τα
ναυάγια που χάνονται απ’ τα μάτια. Πιο πέρα όμως
απλώνεται η ζώνη του ανέσπερου φωτός. Είθε η Περσεφόνη
να σας ευσπλαχνισθεί και η ίδια να σας μάθει
πώς να διαβείτε το σκοτεινό ποτάμι και πώς να βρείτε
την Ουρανία Δήμητρα »***.
Για άλλη μια φορά μες σε χιλιάδες χρόνια, οι κοπέλες παριστάνουν τα ιερά δρώμενα των Ελευσινίων Μυστηρίων της Μάνας Γης και της Κόρης, σηματοδοτώντας την αρχέγονη γνώση των ισχυρών θεμελίων της ζωής:
ΔΗΜΗΤΡΑ : Αγαπημένη Κόρη των Θεών, σ’ αυτήν να μείνεις τη σπηλιά
ως τον ερχομό μου, κεντώντας μου τον πέπλον.
Ο ουρανός είναι πατρίδα σου, και η οικουμένη είναι δική σου. Τους Θεούς θωρείς και στη φωνή σου τρέχουν.
Μονάχα την φωνή του πλανευτή Έρωτα, με τις ματιές τις
πονηρές και τις πλανεύτρες συμβουλές,
αυτή να μην ακούσεις. Φυλάξου: απ’ τη σπηλιά μη βγεις,
τ’ άνθη της γης να μη μαζέψεις. Στο τρομερό κι ολέθριο
άρωμά τους το ουράνιο φως σου θα χαθεί, και η θύμησή σου
ακόμα. Κέντα, λοιπόν, τον πέπλο μου, καλότυχη, ως τον
ερχομό μου κι οι Νύμφες συντροφιά σου. Τότε κι εγώ με
το φιδόσυρτο άρμα μου, στις ομορφιές του αιθέρα,
πέρα απ’ τον Γαλαξία μαζί μου θα σε πάρω…
ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ : Μητέρα αυστηρή και σεβαστή, στ’ αγαπημένο μου φως
που σε ζώνει τ’ ορκίζομαι, κι ας με κολάσουν οι Θεοί
τον όρκο μου αν πατήσω.
ΧΟΡΟΣ ΝΥΜΦΩΝ: Περσεφόνη, Παρθένα τ’ ουρανού μνηστή, συ που
μορφές Θεών κεντάς στους πέπλους σου, τις μάταιες ονειρο-
φαντασίες, τις λύπες τις αμέτρητες της γης είθε να μη γνωρί-
σεις. Η Αλήθεια των αιώνων σού γελάει κι ο ουράνιος σύζυ-
γός σου, ο Διόνυσος, σε προστατεύει στο Εμπύριο, σαν ήλιος
μακρινός που οι αχτίνες του χαϊδεύουν.
Ρουφάει την ανάσα του και συ πίνεις το φως του.
Είναι γραφτό ! θα ενωθείτε ! Παρθένα μου,
ποια πιο καλότυχη από σε να είναι ;
ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ: Σε τούτο το γαλάζιο πέπλο μου, με τις ατέλειωτες πτυχές,
κεντώ των όντων κι όλων των πραγμάτων τις αμέτρητες μορφές
που τα παρήγαγε ο Έρως, ο Έρως ο αρχαιότερος
και νεότερος των Θεών
πηγή ανεξάντλητη πάσης δημιουργίας
πάσης μεταμορφώσεως και πάσης χαράς.
( . . . )
ΕΡΩΤΑΣ :Τη μεταμόρφωση, το δέσιμο όλων των πραγμάτων εγώ είμαι
που κάνω, που φτιάχνω το μικρό εικόνα του μεγάλου, που από
από τα βάθη πλάθω καθρέφτες τ’ ουρανού, εγώ είμαι που ενώνω
τον Άδη με τον Ουρανό στη γη επάνω, εγώ που όλες τις μορφές
τις πλάθω μες στου ωκεανού τα βάθη, εγώ(…) τ’ αστέρι σου
από την άβυσσο ξανάφερα με τη μορφή του άνθους(…) για να
τ’ αγγίξεις, να το μυρίσεις, να νιώσεις τα μυστήρια της ζωής(…)
ΝΥΜΦΕΣ: Πρόσεχε, μήπως παγίδα είν’ ετούτη ή γητειά
ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ: Και πώς το λένε τούτο το λουλούδι;
ΕΡΩΤΑΣ: Οι άνθρωποι Νάρκισσο το βγάλαν. Εγώ το λέω Πόθο.
Μυρίζοντάς το περνάς στον Άδη κι από εκεί στο κέντρο της ζωής.
Πλησιάζει η Κόρη Περσεφόνη, να μυρίσει το άνθος και τότε η γη ανοίγει μέγα χάσμα, απ’ όπου προβάλλει ο
βασιλιάς του Κάτω Κόσμου και την αρπάζει στο άρμα του. Χάνονται μες στο χάσμα…
Ο Έρωτας ξεσπά σε γέλια λέγοντας:
ΕΡΩΤΑΣ: Το χθες και το αύριο υπάρχουν μόνο. Να τα θυμάστε,
μάθετε το μέλλον σας
ΕΡΜΗΣ: Μόνο δια του θανάτου ζεις, ο θάνατος είναι αναγέννηση.
Δεν υπάρχει ο θάνατος.
ΝΥΜΦΕΣ: Περσεφόνη !… Περσεφόνη!
Σιγή…
Σε απάντησή τους περνά ο Ποιητής σημαίνοντας : 
―Κυκλάμινο,κυκλάμινο· στου βράχου τη σχισμάδα
πού βρήκες χρώματα κι ανθείς,
πού μίσχο και σαλεύεις;
−Μέσα στο βράχο σύναζα το γαίμα στάλα-στάλα
μαντήλι ρόδινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα .
Σημειώσεις:*Μικρά Μυστήρια: Επταήμερη δοκιμασία εξαγνισμού υποψηφίων μυστών
για εντιμότητα, ευσέβεια, αρετή,από τέλη Φεβρουαρίου έως και αρχές Μαρτίου
**Ανθεστηριών μήνας:από αρχές Φεβρουαρίου έως μέσα Μαρτίου
***Ε.Δ. Συρέ «Μεγάλοι Μύστες»σελ.384
Έρως: το δεύτερο υπάρχον ον(μετά το Χάος),σευγνύουσα ενοποιός δύναμις
Διόνυσος: Υιός Θεού και η εκστατική θέωσις του ανθρώπου
Νάρκισσος: εξωτερική επιφανειακή γνώση ατομικού εαυτού.
( Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ)
