Η Ηθική Νίκη των Θερμοπυλών
Ο Ποιητής
«Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία»
(Α.Κάλβος)
Στις Θερμοπύλες, όπου ο Λεωνίδας με τριακόσιους αγωνιστές αντιστάθηκαν μέχρι θανάτου στην επιδρομή χιλιάδων Περσών στρατιωτών και θυσιάστηκσν για την ελευθερία των Ελλήνων, συναντούμε τον σοφότατον Απολλώνιον Τυανέα με συνοδούς του, που συζητούν περί του ποιο όρος της Ελλάδας είναι το υψηλότερο. Λέγει σ’ αυτούς ο Απολλώνιος :
«Εγώ νομίζω ότι αυτό εδώ το ύψωμα είναι το υψηλότατον ∙ διότι
οι επ’ αυτού αποθανόντες το εσήκωσαν πολύ υψηλά και το ν
έκαμαν από πολλούς Ολύμπους υψηλότερον. Εξαιρετικά εγώ
τιμώ τους θυσιασθέντας ενταύθα. Ιδιαιτέρως όμως θαυμάζω τον
Ακαρνάνα μάντιν Μεγιστίαν. Αυτός εγνώριζε, ως μάντις,ότι
όλοι όσοι θα μείνουν θα φονευθούν ∙ εν τούτοις, αν και είχε την
ευχέρεια να φύγει, χωρίς κανείς να τον κατηγορήσει,επροτίμη
σε να μείνει «ου το αποθανείν δείσας, αλλά το μετά
τοιώνδε ανδρών μη αποθανείν» (όχι γιατί φοβήθηκε το
θάνατο, αλλά το να μην αποθάνει μαζί με τέτοιους άνδρες)»
Ο Ποιητής
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
όρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες ∙
δίκαιοι κ’ ίσιοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ’ ευσπλαχνία ∙
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, παλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε ∙
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ’οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε.
(Κωνσταντίνος Καβάφης)
Ο ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝΑΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΗΜΕΡΑ ΔΙΔΕΤΑΙ ΣΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΜΕΤΩΠΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΥΠΟΤΑΓΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ.
