10. Περί Πλανητών και Ήλιου

     Περί Πλανητών και Ήλιου

{youtube}OdW4sps-8Ms{/youtube}

    Στην μέση ένας αστέρας-ο Ήλιoς μας κι ολόγυρά του σε οριζόντιες τροχιές , σαν σε έναν αόρατο δίσκο , γυρίζουν δώδεκα σφαίρες ,άλλες μικρές κι άλλες μεγαλύτερες σε μακρύτερη απόσταση από αυτόν .

       Αυτοί είναι οι πλανήτες που γυρίζουν ολόγυρα απ’ τον Ήλιο μας.Τρίτη  απ’ αυτούς προς τον Ήλιο είναι η Γη μας. Κι είναι όλοι οι πλανήτες βαλμένοι στις σωστές τους τροχιές ανά τρεις, σύμφωνα με τον Τριαδικό Νόμο της Δημιουργίας, όπως ο σοφός Πυθαγόρας ερεύνησε και βρήκε με τη δύναμη των Αριθμών. 

 

Σε αυτόν τον πίνακα βλέπουμε τις πλανητικές αποστάσεις, όπως τις προσδιόρισε ο Πυθαγόρας και όπως τις επαλήθευσε η σημερινή επιστήμη. Η μικρή τους παρέκκλιση οφείλεται στο κυκλικό γεωμετρικό μοντέλο της αρχικής κατάστασης, που απέδωσε ο Πυθαγόρας και στη μεταγενέστερη ελλειπτική τροχιά των πλανητών, η οποία προέκυψε από τις επιδράσεις του περιβάλλοντος. Είναι άκρως αξιοθαύμαστη η Πυθαγόρεια θεωρία, όπως διαπιστώνουμε από τα συγκριτικά στοιχεία.

 

ΠINAKAΣ  ΠΥΘΑΓΟΡΑ  ΚΑΙ  ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ  ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

ΕΦΑΡΜΟΓΗ  ΤΟΥ  ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ  ΝΌΜΟΥ ΤΩΝ ΤΡΟΧΙΩΝ

       ΣΤΟ  ΗΛΙΟΚΕΝΤΡΙΚΟ  ΠΛΑΝΗΤΙΚΟ  ΣΥΣΤΗΜΑ

___________________________________________________

       ΕΡΜΗΣ                   ΑΦΡΟΔΙΤΗ                    ΓΗ  

—————————————————————————-

 0,382(0,387)               0,764(0,723)                     1__

            1                                     2                               3

___________________________________________________

         ΑΡΗΣ                   ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΕΙΣ               ΔΙΑΣ  

—————————————————————————-

 1,618(1,524)                     2,618                     5,236(5,203)  

             1                                     2                               3

____________________________________________________

       ΚΡΟΝΟΣ                 ΠΟΣΕΙΔΩΝ                 ΟΥΡΑΝΟΣ

—————————————————————————-

    9,472(9,539)             18,944(19,18)             30,034(30,06)

             1                                   2                                 3

____________________________________________________

     ΠΛΟΥΤΩΝ           11ος ΑΓΝΩΣΤΟΣ      12 ος ΑΓΝΩΣΤΟΣ

—————————————————————————-

   39,506(39,50)                 63,922                     103,345_

   

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ :Οι σημειούμενες αποστάσεις εκφράζονται και κατά Πυθαγόρα και κατά παρατηρήσεις στην παρένθεση. Οι παρανομαστές δείχνουν την μεταξύ τους τριαδική αναλογία(δεν παριστούν διαίρεση) .

                               Σημείωση : Από το βιβλίο του Ιπποκράτη Δάκογλου «Ο Μυστικός Κώδικας του  Πυθαγόρα και η

                                                                                              αποκρυπτογράφηση της διδασκαλίας του»,τόμ. 1^ος σ. 104                                                                                                                  

 Ο σύγχρονος επιστήμων Κρις Ίμπι γράφει :

«Η ζωή χρειάζεται πλανήτες. Αν δεχτούμε αυτή την πρόταση, τότε τα γεγονότα που συνέβησαν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Ένα νέφος αερίων και σκόνης με κάποιο τρόπο έγιναν ένα άστρο και ένα σύνολο βραχωδών σωμάτων (…) ένα μεγάλο διάχυτο νέφος μετατρέπεται τελικά σε έναν σχετικά μικρό, γρήγορα περιστρεφόμενο δίσκο. Η περιστροφή ενός τεράστιου νέφους αερίου, το οποίο κατόπιν σμίκρυνε, δημιούργησε τον όμορφο τροχό του Γαλαξία μας και άλλων σπειροειδών γαλαξιών.

(…) Σωματίδια μικρότερα από τους κόκκους σκόνης σε μια αχτίδα φωτός μετασχηματίζονται σε κάτι τόσο ουσιαστικό σαν τη Γη».

 

Ο επιστήμων Βίκτωρ Σαφρόνοφ γράφει :

«Τι θα συνέβαινε σε έναν περιστρεφόμενο δίσκο μικροσκοπικών μορίων αερίου, σωματιδίων σκόνης και κόκκου πάγου; Αν και το υλικό περιστρέφεται γρήγορα, τα κοντινά σωματίδια κινούνται περίπου με την ίδια ταχύτητα, σαν αυτοκίνητα το ένα δίπλα στο άλλο στην πίστα αγώνων, και έτσι μπορεί να κολλήσουν μαζί. Μαζεύονται σε λεπτεπίλεπτες δομές παρόμοιες με νιφάδες χιονιού. Καθώς ο όγκος τους αυξάνει, έλκει βαρυτικά το ένα το άλλο όλο και ισχυρότερα και οι συγκρούσεις παίζουν μικρότερο ρόλο. Αυτό επιταχύνει τη διαδικασία αύξησης του όγκου. Οι κόκκοι σκόνης γίνονται βουναλάκια και τα βουναλάκια γίνονται βουνά. Τελικά τα βουνά γίνονται πλανήτες.

Αυτή η συνεχής διεργασία ονομάζεται συσσώρευση και είναι πολύ απόδοτική (…). Η κατασκευή των πλανητών χρειάστηκε πενήντα με εκατό εκατομμύρια χρόνια, το 1 έως 2 τοις εκατό της ηλικίας του Ηλιακού Συστήματος. Το ραδιενεργό υλικό, παγιδευμένο σε μετεωρίτες, δείχνει ότι η διαδικασία αυτή ήταν γρήγορη ».

Ο Κρις Ίμπι συνεχίζει :

«Το μοντέλο της κατάρρευσης δείχνει γιατί οι τροχιές των πλανητών είναι σε ένα επίπεδο και γιατί η φορά περιστροφής τους είναι ίδια με τη διεύθυνση της τροχιάς τους γύρω από τον Ήλιο. Στο εσωτερικό Ηλιακό Σύστημα τέσσερις βραχώδεις πλανήτες δημιουργήθηκαν με συσσώρευση και το υπόλοιπο αερίου και σκόνης εκδιώχθηκε από τον νεαρό Ήλιο. Στο εξωτερικό Ηλιακό Σύστημα οι βραχώδεις πυρήνες έφτασαν σε μεγέθη πέντε έως δέκα φορές της μάζας της Γης και συσσώρευσαν πέπλα υδρογόνου και ηλίου σχηματίζοντας έτσι τους γιγάντιους αεριώδεις πλανήτες. Στην απόσταση των αστεροειδών η βαρυτική έλξη του κοντινού Δία διατάραξε τις τροχιές και εμπόδισε το σχηματισμό ενός πλανήτη … Χαοτικά και απρόβλεπτα γεγονότα δίνουν στους πλανήτες τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους και τις προσωπικότητές »τους.

Πρώτα παρατηρούμε ότι οι πλανήτες είναι μικροί σχετικά με τον Ήλιο. Η μάζα του ΄Ηλιου είναι πεντακόσιες φορές μεγαλύτερη απ’ ό,τι όλοι οι πλανήτες μαζί  και η συνολική μάζα των κομητών, μετεωριτών και αστεροειδών είναι ακόμη εκατό φορές μικρότερη.

Οι περισσότεροι πλανήτες περιστρέφονται στο ίδιο επίπεδο. Σχεδόν όλοι οι πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο με την ίδια φορά,(ορθή φορά,αντίθετα από τους κύκλους ρολογιού)- (εξαίρεση αποτελεί η Αφροδίτη). Οι τροχιές τους είναι σχεδόν κυκλικές.      

Εδώ υπάρχει ένα άλλο περίεργο δεδομένο : οι αποστάσεις των πλανητών από τον Ήλιο αυξάνονται περίπου με γεωμετρική πρόοδο, καθώς κάθε απόσταση γίνεται διπλή από την προηγούμενη (…).

Ο «νόμος» Τίτιους – Μπόντε, όπως ονομάζεται, θέτει ένα ενδιαφέρον επιστημονικό ερώτημα. Πότε μία φανερή αριθμητική μορφή είναι απλά σύμπτωση και πότε αυτή έχει ένα βαθύτερο φυσικό νόημα; Οι σχετικές αποστάσεις των πλανητών σχετίζονται με το αριθμητικό τρίγωνο του Πασκάλ, μια ενδιαφέρουσα κατασκευή των καθαρών μαθηματικών, κατά την οποία κάθε αριθμός σχηματίζεται από το άθροισμα δυο αριθμών από πάνω του. Παραλλαγές αυτής της γεωμετρικής κλιμάκωσης βρίσκονται σε μικρογραφία στα συστήματα δορυφόρων του Δία, Κρόνου και Ποσειδώνα.

Υπάρχει και ένας άλλος βασικός διαχωρισμός που διαιρεί το Ηλιακό Σύστημα σε τουλάχιστον δυο μέρη : οι πλανήτες κοντά στον Ήλιο είναι μικροί και βραχώδεις, ενώ αυτοί που βρίσκονται μακριά από τον Ήλιο είναι μεγάλοι και αεριώδεις, αν και πιθανώς έχουν βραχώδεις πυρήνες. Οι περισσότεροι πλανήτες έχουν δορυφόρους, ώστε να μοιάζουν σαν μικροσκοπικές εκδόσεις του Ηλιακού Συστήματος. Οι μεγάλοι εξωτερικοί πλανήτες έχουν επίσης συστήματα δαχτυλιδιών.

 

Η νεόκοπη Γη ήταν ένα αλλόκοτο μέρος. Η συσσώρευση είχε μια θάλασσα λιωμένου μάγματος. Ο σίδηρος και το νικέλιο, και τα δυο βαρύτερα από τις ενώσεις  πυριτίου στον μανδύα, κατέβηκαν στον υγρό μεταλλικό πυρήνα. Η ατμόσφαιρα αποτελείται από ατμούς πετρωμάτων… Το νερό κυκλοφορούσε μέσα στο φλοιό … ο πλανήτης ήταν μέσα σε ένα πέπλο ατμού…»*

 

 

Κατά τον Πυθαγόρα**, η τροχιά των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος είναι κυκλική.

Με την πάροδο τρισεκατομμυρίων χρόνων οι τροχιές αλλοιώθηκαν από την επίδραση παρέλξεων βαρυτικών κυμάτων κι έγιναν ελλειπτικές, όπως απέδειξε ο πρώτος Νόμος του Κέπλερ.Κατόπιν,ο Κέπλερ ανακάλυψε ότι οι τροχιές των πλανητών «γράφουν» την περιφέρεια συγκεκριμένων πολυέδρων (τετράεδρο,οκτάεδρο, εικοσάεδρο…)

Αν μεταξύ του Άρη και του Δία, στην 5^η θέση από τον Ήλιο, όπου βρίσκονται οι Αστεροειδείς, υπήρχε αρχικά ένας πλανήτης που αυτοκαταστράφηκε, το ηλιακό μας σύστημα ισορρόπησε σε νέα θέση υπό την επίδραση των βαρυτικών κυμάτων.

Σύμφωνα με τους Πυθαγόρειους Νόμους Δημιουργίας του Σύμπαντος όλα τα γραμμικά στοιχεία των τροχιών των Πλανητών «ΕΡΜΗΣ», «ΑΦΡΟΔΙΤΗ», «ΑΡΗΣ», ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΕΙΣ, περιφέρειες, διάμετροι, αποστάσεις επαληθεύουν τη Γεωμετρική πρόοδο Φ,Φ²,Φ³,Φ⁴,Φ⁵ με λόγο προόδου τον χρυσό αριθμό Φ , που σχετίζεται με τους 5 πρώτους όρους του 1ου Νόμου της Δημιουργίας της Γεωμετρικής συνθέσεως του Σύμπαντος .                             

          Σημειώσεις :*Από το βιβλίο του Κρις Ίμπι « Το Ζωντανό Σύμπαν »,  **Ιπ. Δάκογλου«Ο Μυστικός Κώδικας του Πυθαγόρα….» 

 

Κάθε γραμμικό στοιχείο της τροχιάς εκάστου από τους 5 πρώτους πλανήτες σχηματίζεται από το αντίστοιχο γραμμένο στοιχείο (π.χ. το μήκος περιφερείας )της τροχιάς του προηγούμενου πλανήτη, αφού πολλαπλασιασθεί με τον χρυσό αριθμό Φ=1,61803 

         ―τα εμβαδά των επιφανειών των τροχιών εκάστου από τους 5 πρώτους πλανήτες ακολουθούν τον 2^ο Πυθαγόρειο Νόμο της Δημιουργίας του Σύμπαντος ,επαληθεύοντας την αύξουσα γεωμετρική πρόοδο Φ², Φ⁴, Φ⁶, Φ⁸, Φ¹⁰ που έχει λόγο το Φ² και συνεπώς το εμβαδόν κάθε επιφάνειας εκάστης τροχιάς ισούται με το αντίστοιχο εμβαδόν της προηγούμενης τροχιάς, αφού πολλαπλασιασθεί με τον αριθμό Φ²=2,61803          ―κάθε όγκος της σφαίρας της τροχιάς κάθε πλανήτη, σύμφωνα με τον 3^ο Πυθαγόρειο Νόμο Γεωμετρικής σύνθεσης του Σύμπαντος, ήτοι την Γεωμετρική πρόοδο Φ³,Φ⁶,Φ⁹,Φ¹²,Φ¹⁵, ισούται με τον όγκο της σφαίρας της προηγούμενης τροχιάς του πλανήτη, πολλαπλασιασμένος με τον αριθμό Φ³=4,23604

Κατά τον Πυθαγόρα, υπάρχουν 12 πλανητικές τροχιές ή αλλιώς 12 πλανήτες, σύμφωνα με τον τριαδικό Νόμο των αποστάσεων των τροχιών. Στον πίνακα της τριαδικότητας των αποστάσεων αναφέρεται ο πλανήτης «ΠΛΟΥΤΩΝ» στη 10^η τροχιά, ήτοι είναι μόνος μετά την τρίτη τριάδα και λόγω του Νόμου της Τριαδικότητας πρέπει να ολοκληρωθεί η τριαδική εμφάνιση και με άλλους δυο αγνώστους πλανήτες, των οποίων την ακριβή απόσταση από τον Ήλιο έχει προσδιορίσει μαθηματικώς ο Πυθαγόρας.                                                                                                                                                         Μένει να επαληθευτούν και αυτοί από την σύγχρονη Αστρονομική παρατήρηση του διαστήματος.

―Ναι . Λένε σήμερα ότι τους έχουν εντοπίσει !…

 

 

Οι αστροφυσικοί Στράτος Θεοδοσίου και Μάνος Δανέζης αναφέρουν νεότερα επιστημονικά στοιχεία : ο Ήλιος μας είναι μια αεριώδης σφαίρα ,που συγκρατείται λόγω της δικής της βαρύτητας και συντηρείται από την καύση των πυρηνικών αποθεμάτων της(…χημική σύσταση:υδρογόνο 72%,ήλιο 26% και 2% διάφορα άλλα στοιχεία(μέταλλα)).

Η περιστροφή του Ήλιου γύρω από έναν άξονα της σφαίρας του κατά ορθή φορά γίνεται μ’ έναν περίεργο τρόπο.

Οι ζώνες που βρίσκονται κοντά στους πόλους περιστρέφονται αργά,περίπου 34 ημέρες, ενώ εκείνες που βρίσκονται κοντά στον ισημερινό περιστροφής γρηγορότερα, συμπληρώνοντας μια περιστροφή σε περίπου 27 ημέρες. Συνεπώς, η ταχύτητα περιστροφής του Ήλιου είναι διαφορετική στα διάφορα ηλιογραφικά πλάτη. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται διαφορική περιστροφή του Ήλιου και μαζί με το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου είναι τα αίτια δημιουργίας πολλών ηλιακών φαινομένων.

Στο σώμα του Ήλιου μας μπορούμε να διακρίνουμε τέσσερις κύριες περιοχές με ασαφή όρια:τον πυρήνα,το περίβλημα,την ζώνη μεταφοράς και την φωτόσφαιρα(…)Πέρα από τα όρια της ηλιακής φωτόσφαιρας δημιουργείται η δομή της ηλιακής ατμόσφαιρας,όπου μπορούμε να διακρίνουμε άλλα τρία στρώματα με διαφορετικές φυσικές ιδιότητες και συγκεχυμένα όρια:τη χρωμόσφαιρα,την μεταβατική ζώνη και το στέμμα. Το στέμμα είναι μία άλως λευκού χρώματος και αποτελεί το τελευταίο στρώμα της ηλιακής ατμόσφαιρας.

Η ενέργεια που απελευθερώνεται από τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις του πυρήνα του Ήλιου μετατρέπεται σε ακτινοβολία, που διαχέεται αργά-αργά προς την επιφάνεια του Ήλιου και από εκεί στον μεσοπλανητικό χώρο. Ένα τμήμα αυτής της ακτινοβολίας από την επιφάνεια του Ήλιου παράγει υψηλής ενέργειας σωματίδια, μαγνητικό πεδίο και μια περιοχή υψηλής θερμοκρασίας, που αυτή ακριβώς αποτελεί το ηλιακό στέμμα. Εξωτερικά όρια ουσιαστικά στο στέμμα δεν υπάρχουν,αφού η περιοχή αυτή, με τη μορφή μιας συνεχούς ροής σωματιδίων, που ονομάζεται ηλιακός άνεμος(solar wind), επεκτείνεται μέχρι τα τελευταία όρια του πλανητικού μας συστήματος.

Ο Ήλιος συμπεριφέρεται εν γένει σαν ένας μαγνήτης, που κάθε του ημισφαίριο έχει αντίθετη πολικότητα· αυτό,βέβαια, δεν αποκλείει το γεγονός, οι δυο ηλιογραφικοί πόλοι, για εβδομάδες ή μήνες, να έχουν ταυτοχρόνως την ίδια πολικότητα.

Το ενδιαφέρον, όμως, φαινόμενο είναι ότι ,μετά το μέγιστο κάθε 11ετούς κύκλου, η πολικότητα αυτού του γιγαντιαίου μαγνήτη αντιστρέφεται, έτσι,– ώστε ο βόρειος πόλος να γίνεται νότιος και ο νότιος βόρειος.

Συνεπώς, ο ηλιακός κύκλος, όσον αφορά το μαγνητικό πεδίο του, έχει περίοδο 22 ετών, εφ’όσον τόσον χρόνο χρειάζεται ο Ήλιος, για να επανέλθει στην ίδια πολική μαγνητική συμπεριφορά. Δηλαδή, ο Ήλιος μας μπορεί να θεωρηθεί σαν ένας μεταβλητός μαγνητικός αστέρας με περίοδο 22 ετών.(…)

 

Το Υπέροχο Βόρειο Σέλας χορεύει τις Ηλιακές απορροές σαν πολύχρωμα αιθέρια πέπλα περιστρεφόμενα επάνω από τον Γήινο Βόρειον Πόλο, εκστασιάζοντας τους θεατές του στους ρυθμούς της Συμπαντικής Αρμονίας!!!…….

Ο Ήλιος προκαλεί το Πολικό Σέλας, σαν κινούμενες

πολύχρωμες ταινίες κεντραρισμένες πάνω απ’

τους μαγνητικούς Πόλους της Γης

(…συνήθως πράσινες χαμηλότερα και κόκκινες ψηλότερα).

Επίσης, λόγω των εκλάμψεων του Ήλιου, η Γη μας κατακλύζεται από έναν χείμαρρο υπεριώδους ακτινοβολίας, ορατού φωτός και ραδιοκυμάτων, που φθάνουν στην Γη μόλις 8 πρώτα λεπτά  και 20 δευτερόλεπτα από τη στιγμή γέννησής τους.

 

 

 

Ο Ήλιος μας,επειδή ως «πατέρας» του ηλιακού μας συστήματος κατέχει δεσπόζουσα θέση σε αυτό,και η δραστηριότητά του συνδέεται έμμεσα ή άμεσα με ένα πλήθος γήινων φαινομένων, που κυριολεκτικά αφορούν την ύπαρξη, τη ζωή και την εξέλιξη του ζωικού και φυτικού βασιλείου πάνω στη Γη.(…)Ο ρόλος του Ήλιου είναι ζωτικότατος,αφού ο φωτοδότης και ζωοδότης αυτός αστέρας είναι η πρωταρχική πηγή ενέργειας για τη διατήρηση της ζωής στο μικρό πλανήτη μας.

 

Αν και μόνο το μισό δισεκατομμυριοστό της συνολικής ενέργειας που εκπέμπει ο Ήλιος απορροφάται από την επιφάνεια της Γης, εν τούτοις αυτό είναι αρκετό για να κινητοποιήσει μια αλυσίδα βιολογικών και γεωλογικών φαινομένων που στη συνέχεια δημιουργούν και συντηρούν το φαινόμενο της ζωής. Η ηλιακή ενέργεια εξατμίζει το νερό σχηματίζοντας τα σύννεφα και τη βροχή και κινητοποιεί το φαινόμενο της φωτοσύνθεσης συνθέτοντας τη χλωροφύλλη των πράσινων φύλλων. 

                                                 Σημείωση: Από το βιβλίο των Μ.Δανέζη-Σ.Θεοδοσίου«Το Σύμπαν που αγάπησα»(τ.Α΄288-309).                                                                                                                      

 

                                   

Η δημιουργία της χλωροφύλλης με τη σειρά της παράγει τους υδρογονάνθρακες,που αποτελούν τη βάση της ζωής πάνω στη Γη. Η ηλιακή ενέργεια είναι το αίτιο τεράστιων θαλασσίων ρευμάτων,όπως το Ρεύμα του Κόλπου(GulfStream), που μεταφέρουν ζεστό νερό από τις θάλασσες του ισημερινού στις ψυχρές βόρειες περιοχές και από εκεί κρύο νερό στις ζεστές ισημερινές περιοχές, κάνοντας ηπιότερα τα κλίματα περιοχών που αλλιώς θα ήταν ίσως ακατοίκητες.

 

Οι αρχαίοι Έλληνες-διαισθανόμενοι τη ζωοποιό σημασία του-είχαν θεοποιήσει τον Ήλιο και τον τιμούσαν με λαμπρές γιορτές,τα Ηλίεια…Ήδη όμως   από τον 5οπ.Χ. αιώνα ο Ήλιος ταυτιζόταν με τον θεό Απόλλωνα…Τον Ήλιο ως θεότητα τον συναντούμε και σε άλλους λαούς της αρχαιότητας με άλλη, βέβαια, ονομασία…

 

 

                                                                              Ο   Ποιητής

 

                                                Οι πρώτοι φθόγγοι που άκουσα στη ζωή μου, οι πρώτες λέξεις,

                                                δεν ήταν το νανούρισμα της μάνας μου και το κελάδημα της σιταρήθρας·

                                                πάνω απ’ το λίκνο μου άρθρωνε ρήματα το γαλάζιο

                                                κι έμπαζε μες απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο η σιωπή

                                                ένα ποτάμι υπέροχα λόγια. Τόνους παράξενους,

                                                Φωνές σ’ όλα τα χρώματα. Λάμποντας, μιας μεγάλης γλώσσας το χρυσό

                                                αλφάβητο διακλαδιζόταν μέσα μου!

                                                                                                                ( Νικηφόρος Βρεττάκος)

  

−Ο άνθρωπος που έχει εξασκημένο Νουν κι αισθήσεις μπορεί ν’ ακούσει εντός του την μουσική περιστροφή των πλανητών, μες στην ησυχία της νύχτας. Είναι η Μουσική των Ουρανίων Σφαιρών. Ο Μίκης Θεοδωράκης υποστηρίζει ότι η Αρμονία στη Μουσική ανάγεται στην Αρμονική συνύπαρξη των άστρων και των γαλαξιών,  ενώ η Δυσαρμονία στο Χάος.

                                                                       video:The Sound of Earth

 

           Σαν τον ύμνο που λέει ο Αρχάγγελος Ραφαήλ στο έργο «Φάουστ» του Γκαίτε :

                                                                         «Ο ήλιος τον σκοπό του δένει

                                                                          στων κόσμων τον παλιό χορό,                                    

                                                                          την στράτα του τη διορισμένη

                                                                          κλείνει με πέρασμα βοερό.

                                                                          Κανείς κι ας μη το νιώθει ως πέρα,

                                                                          δύναμη τ’ όραμα σκορπά ∙

                                                                          σαν την πρωτόπλαστην ημέρα

                                                                          η πλάση σου λαμποκοπά».

Πλάι στην αναπαράσταση του ηλιακού μας συστήματος βρίσκεται τοποθετημένη μια σφαίρα διάφανη και από το κέντρο της δυο κάθετοι άξονες ορίζουν σταυρό.

Κάτω, στη βάση της βρίσκονται τρία κουμπιά. Πατάμε το πρώτο και μεμιάς οι δυο κάθετοι άξονες περιστρέφονται, ορίζοντας απ’ έναν κύκλον ο καθένας. Κι είναι αυτοί οι δυο κύκλοι των περιστρεφομένων αξόνων κάθετοι μεταξύ τους.

Κατόπιν, πατούμε το δεύτερο κουμπί. Τώρα οι περιστροφές γίνονται γρηγορότερες τόσο πολύ που οι δυο κάθετοι άξονες φαίνονται να μετατίθενται αριστερόστροφα προχωρώντας στο πλάι ολοένα και ορίζει η κίνηση τους μια σφαίρα, που εφάπτεται στη διάφανη αρχική σφαίρα της κατασκευής.

Τέλος, πατώντας το τρίτο κουμπί, οι περιστροφές γίνονται ακόμα γρηγορότερες, τόσο που δεν ξεχωρίζονται, και τώρα η διάφανη σφαίρα σηκώνεται και αιωρείται, χορεύοντας κυματιστά. Τι υπέροχο παιχνίδι γνώσης – ανάμνησης στις δυνάμεις του Κόσμου μας.

                                                                                                                                  

Πιο πέρα, χαραγμένο ανάγλυφα ένα ισόπλευρο τρίγωνο και μέσα σ’ αυτό σχεδιασμένα εννέα όμοια τρίγωνα. Ολόγυρα στις εξωτερικές πλευρές σε ίσα διαστήματα γράφονται οι αριθμοί από το 1 έως το 9 και περίπου στο μέσον, εκεί που διασταυρώνονται τρεις εσωτερικοί άξονες γράφει 10. Είναι έτσι γραμμένα :

                  

                                             Πυθαγόρας :

                                                               «Όλα τα όντα είναι μίμησις των αριθμών»

                                                               «Έστι γαρ αρμονία πολυμιγέων ένωσις και δίχα

                                                                 φρονεόντων συμφρόνησις»        

                                                                 Είναι αρμονία η ένωση πολλών αναμεμειγμένων

                                κ                               και κοινό φρόνημα των ξεχωριστά σκεπτομένων.

1: σημείον, Πατήρ, Λόγος ένσαρκος

2: γραμμή, Μήτηρ

3: επιφάνεια, τέκνον, αρμονία

4: σώμα, Δικαιοσύνη, μαθηματικά

5: ποιότητα, Φύσις

6: Κόσμος, έμψυχα

7: Ζωή, ψυχή, φρόνησις

8: Φιλία, αγάπη, αρμονία, φως

9: Ζευς, ένωσις ποιοτικών, ποσοτικών προσδιορισμών

10: Θεός Δημιουργός, γεωμετρικές και μουσικές αρμονίες

 

Ψηλά επάνω από τα κεφάλια μας αιωρούνται διάφανοι κρύσταλλοι, κατά την δομή των πρωταρχικών

σωμάτων:

                 η πυραμίς – τετράεδρη δήλωση του πυρός

                 ο ρόμβος – οκτάεδρη δήλωση του αέρος  

                 το εικοσάεδρο – ως δομική σύσταση του ύδατος

                 ο κύβος – η εξάεδρη δήλωση της γης

                 το δωδεκάεδρον – η δομή του αιθέρος.

 

 

 

O σύγχρονος Νεο-Πυθαγόρειος εσωτεριστής στοχαστής Νικόλαος Μαργιωρής γράφει: «Το Ηλιακό μας Σύστημα αποτελεί μέλος της οικογένειας του αστερισμού της Αργούς.Αυτή η οικογένεια έχει πολλά Ηλιακά Συστήματα.Ανάμεσά τους βρίσκεται και το Ηλιακό μας Σύστημα.Το σύνολο των Ηλιακών Συστημάτων της Αργούς σχηματίζει ένα καράβι,όπως αυτό που χρησιμοποίησαν οι Αργοναύτες.

Στο μπροστινό κατάρτι,περίπου,βρίσκεται το Ηλιακό μας Σύστημα.Η δε μητέρα Γη μοιάζει σαν την σημαιούλα ,που πάντα υπάρχει στο μπροστινό κατάρτι.     Όπως τα κύματα χορεύουν την Αργώ ,το κατάρτι ανεβοκατεβαίνει και η μικρή σημαιούλα του καταρτιού κάνει κύκλους,ανάλογους με τον κυματισμό που υφίσταται η Αργώ.

Η Αργώ βρίσκεται στην άκρη του Γαλαξία μας,που φέρνει τον αριθμό 7 και που αποτελεί το σύνορο του μορφοποιημένου κόσμου και του απέραντου και απεριόριστου χάους. Κάνοντας τον γύρο το κατάρτι της Αργούς,με την Γη μας σαν το σημαιάκι που έχει πάνω του,σε μια στιγμή του κύκλου του, γύρω του βρίσκεται η Γη μας κρεμασμένη από ψηλά,πάνω στο χάος.

Η Αργώ χορεύει και το κατάρτι της το μπροστινό κάνει τους γύρους του,πάνω στο μορφικό πεδίο μας και στο χάος.Την ώρα που περνάει η Γη, σαν σημαιούλα του μπροστινού καταρτιού της Αργούς, κολυμπάει στην περιοχή του χάους και παίρνει απ’ εκεί άφθονο το στοιχείο ΑΡΓΟΝ.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, έχει πάντα απόθεμα μέσα στο είναι της η Γη, από το Αργόν στοιχείο,που τόσο έχουν ανάγκη οι εξωγήινοι αδελφοί μας,που κατοικούν σε αστερισμούς, που συμπλέκονται αδιάκοπα με Αστερισμούς της Αντιύλης.

Σύμφωνα με έναν πανάρχαιο μύθο, έγινε ένας γιγάντιος πόλεμος ανάμεσα σε δυο τεράστιους διαστρικούς πολιτισμούς. Στους Ανδρομεδικούς και στους Ηρακλειώτες.Αυτοί παλεύοντας με τους Αντιυλικούς,παιδιά της αντιύλης, είχαν ανάγκη για τον πόλεμο αυτό ένα σπάνιο γι’ αυτούς στοιχείο, το ΑΡΓΟΝ(Αργόν=ΑΡ ατομικό βάρος 39,944=18 ηλεκτρόνια).Το στοιχείο Αργόν που υπήρχε και υπάρχει στην ατμόσφαιρά μας είναι βαρύ και πολύ ανθεκτικό στα χτυπήματα της αντιύλης και χρησιμοποιείτο σαν ασπίδα από τους Ανδρομέδιους και τους Ηρακλειώτες, ενάντια στους αντιυλιστές.Οι Ανδρομέδιοι και οι Ηρακλειώτες έκαναν φοβερό πόλεμο μεταξύ τους,ποιος θα καταλάβει την Γη,για να μαζεύει απ’ την περιοχή της το στοιχείο Αργόν με τα 18 ηλεκτρόνιά του και με το περίεργο ατομικό του βάρος, που παρουσιάζεται ως 39,944…

Ο πόλεμος αυτός υπήρξε τρομερός(…) Η Γη ,αφού απογυμνώθηκε τελείως από το στοιχείο αυτό,το ΑΡΓΟΝ, παρέμεινε πια ελεύθερη, με δύο μικροομάδες ανθρωποειδών. Με τους Ανδρομεδικούς λιγότερους(πνευματικότερους) και με τους Ηρακλειώτες περισσότερους .

Απ’ αυτά τα δύο γένη προήλθε ο πληθυσμός της Γης. Τους Ανδρομεδικούς και τους Ηρακλειώτες. Οι μεν είναι πνευματικοί. Οι δε είναι τεχνικοί. Οι πρώτοι, Ανδρομεδικοί, είναι εξελιγμένες και απελευθερωμένες ψυχές. Είναι τα πνευματικά παιδιά της Γης. Οι δε είναι οι υλιστές,οι τεχνοκράτες και μακριά από το πνεύμα ζώντες συνάνθρωποί μας. Τώρα έχει γίνει η ανάμιξη αυτών των δύο γενών. Γι’ αυτό μέσα στα γονίδιά μας έχουμε και τις δύο αυτές εφέσεις. Αλλά, όποια από τις δύο καλλιεργήσουμε, αυτή μετά πολλές σαρκώσεις θα επικρατήσει»