Τα Μεγάλα Ελευσίνια Μυστήρια
ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ετελούντο περί τα μέσα του μηνός Βοηδρομιώνος (τέλη Σεπτεμβρίου έως αρχές Οκτωβρίου) επί δεκαήμερον, προς τιμήν της θεάς Δήμητρας και της Κόρης-Περσεφόνης, με υψηλή ΜΥΗΣΗ σε Μύστες και Επόπτες, προς Γνώση των Μυστηρίων της Ζωής και του Θανάτου και προς Ενάρετον Βίον…
Στα Μεγάλα Ελευσίνια Μυστήρια,* κι ενώ οι κοσμικοί παλμοί παίρνουν τις μεγάλες τιμές τους, στην ισημερία της 21ης Σεπτεμβρίου― περί τα μέσα του μηνός Βοηδρομιώνος, από το Ναό της Θεάς Δήμητρας στην Ελευσίνα ξεκινά πομπή αρμοδίων ιερέων και εφήβων προς μεταφορά των ιερών, καλυμμένων και αθέατων, στο άστυ των Αθηνών.Τα ιερά κρατούν οι Παναγείς Ιέρειες,που δια της ιεράς οδού τα φέρουν προς το Ιακχείον στην Αθήνα. Όταν φθάνουν στη μικρή παραθαλάσσια λιμνούλα, στο μέσον της απόστασης, προστίθεται τιμητική φρουρά εφήβων με μαύρες χλαμύδες, δόρυ και ασπίδες ως «υπάντησις τοῖς ἱεροῖς ἐν ὃπλοις» κι ακολουθεί σύμπασα η πόλη δια της Ιεράς Πύλης, παρά το Δίπυλον, έως ότου εισέρχονται στην Αγορά των Αθηνών προς το Ιακχείον, καταλήγοντας στο «Ελευσίνιον το ἐν άστει».
Την επομένη ημέρα τέσσερις επιμελητές προσκαλούν σε «Αγυρμόν» τον δήμο στην Αγορά για επίσημη προκήρυξη της εορτής στην Ποικίλη Στοά, με παρουσία Ιεροφάντη και Δαδούχου. Ακολουθεί, με το «Άλαδε Μύσται»** : εμβάπτιση συμβολική στην θάλασσα του μυητικού Φαλήρου*** και λούσιμο των μυστικών χοιριδίων – κάπρων, που προορίζονται για θυσία προς την Θεά Δήμητρα, σε ένδειξη κατάργησης – φόνευσης του ζωώδους κατώτερου στοιχείου, που χαρακτηρίζει τον παλαιόν γήινον άνθρωπο και εξαγνισμό και προετοιμασία για την ανάδειξη της αληθινής ανθρώπινης φύσης, μέσω των Μυστηρίων.
Την τρίτη ημέρα γίνεται αφιέρωση στην Αχθεία ή Αχαία Δήμητρα, με προσφορά ψαριού και κριθαριού.
Την τέταρτη ημέρα προσφέρεται μεγαλοπρεπής θυσία, με ευχές υπέρ της βουλής και του δήμου, υπέρ παίδων, υπέρ γυναικών, παρισταμένων και αντιπροσώπων άλλων ελληνικών πόλεων. Ακολουθεί η «καλάθου κάθοδος» με πομπή πεπλοφόρων γυναικών με κύστεις σε βοϊδάμαξες. Τ Την πέμπτη ημέρα, των «Λαμπάδων», στα Επιδαύρια ή Ασκληπιεία μυούνται όσοι καθυστέρησαν και διανυκτερεύουν στο ιερό της Δήμητρας με αναμμένες λαμπάδες.
Σημείωση :*Τα Μεγάλα Ελευσίνια Μυστήρια ετελούντο αρχικά ανά πέντε έτη περί τα μέσα μηνός Βοηδρομιώνος, δηλαδή
περί το τέλος Σεπτεμβρίου έως και αρχή Οκτωβρίου επί δεκαήμερον, προς υψηλότερη μύηση των δοκιμασμένων ήδη από τα
Μικρά Μυστήρια της Άγρας Μυστών μέχρι τον ανώτερο βαθμό της Εποπτείας. Τότε άρχιζε και η εκεχειρία μεταξύ των πόλεων
που είχαν εμπλακεί σε αντιμαχίες.
**Με το «Άλαδε Μύσται» οι υποψήφιοι έπαιρναν αγκαλιά έναν κάπρο και κατέβαιναν στη θάλασσα του Φαλήρου, το οποίο για
τους αρχαίους Έλληνες έκρυβε τον Ήλιο Σείριο, το Μυστικό Δείπνο της Μύησης, που υποτίθεται πως γίνεται στον ουρανό. Εκεí
λούζονταν συμβολικά για τη θεοποίηση που θ’ ακολουθούσε σε λίγες ημέρες. Οι χαυλιόδοντες του Κάπρου που συμβολίζουν
τη Μέδουσα, το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, θα ξέσχιζαν τη γήινη σάρκα τους, για να βρεθούν στον αόρατο κόσμο. Όταν ο γήινος
άνθρωπος απαλλαγεί από τη σάρκα του, οι πύλες τ’ ουρανού ανοίγουν αυτόματα. (Ηρακλής, Άδωνις : πάλη με κάπρο – θεοποίηση)
***Το Φάληρο κρυπτογραφεί τον Ήλιο Σείριο, ταυτιζόμενο με τον κατοικημένο πλανήτη του συστήματος του Σείριου όπου
βρίσκονται τα Ηλύσια Πεδία.
Την έκτη ημέρα παραλαμβάνουν το ιερό ξόανο του Ίακχου, στολισμένο με κλάδους κισσού , ως αντιπροσώπου της πόλεως και επί άρματος εν μεγάλη πομπή, μαζί με τους υποψηφίους μύστες, που κρατούν ράβδους – «Βάκχους» από πλεγμένους κλάδους, κατευθύνονται προς την Ελευσίνα, σταματώντας προς υμνολογία δοξαστική στο Ναό του Δαφνείου Απόλλωνος κι έπειτα στους Ρειτούς, όπου απόγονοι του παλιού βασιλέα δένουν κορδέλες στους βραχίονες και στα πόδια των υποψηφίων μυστών.
Στη θάλασσα της Ελευσίνας, φθάνοντας οι υποψήφιοι μύστες – επόπτες κραδαίνουν δάδες αλαλάζοντας :
«Ίακχε , ω Ίακχε !»
Την εσπέρα, με την πανηγυρική τους άφιξη, η Ελευσίνα γιορτάζει την «Ιάκχου υποδοχή», τοποθετώντας το ξόανο στο ιερό της Δήμητρας και με ύμνους και ιερούς χορούς στο Καλλίχωρον φρέαρ γίνονται καθαρμός, λουτρό και θυσίες. Οι μύστες αναπαύονται νηστεύοντας και κατόπιν μεταλαμβάνουν από το αγγείο «κύμβον» τον κυκεώνα : κράμα από οίνον, τσίπουρο – στέμφυλα, φλισκούνι με άγριο μέλι, ρίζες φυτών τριμμένες και αφέψημα χόρτων με κριθάλευρο .
Νύχτα οι μύστες εισέρχονται στο Τελεστήριο οδηγημένοι από τον Ιεροφάντη, τον Δαδούχο και Μυσταγωγούς. Σκοπός της μυήσεως είναι «ου μαθείν αλλά παθείν και διατεθήναι», για να επιτευχθεί το ποθητό αποτέλεσμα : «τα μυστήρια δικαιοτέρους και ευσεβεστέρους καθίστησιν».
Άρχεται η πρώτη ημέρα Τελέσεως των Ιερών Μυστηρίων, έβδομη κατά σειρά των Ελευσινίων Δρωμένων.
Ο Ιεροφάντης λέει :
«Ιδού, εφθάσατε εις το καταχθόνιον κατώφλι της Περσεφόνης.
Για να καταλάβετε την μελλοντική σας ζωή
και την τωρινή σας κατάσταση,
πρέπει να περάσετε το βασίλειο του θανάτου.
Αυτή είναι η δοκιμασία του μύστη.
Πρέπει να μάθετε να αψηφάτε τα σκότη,
για να χαρείτε το Φως ».
Η Συνέχεια στα άρθρα 19 και 20
{youtube}QJr8YiO_ZkU{/youtube}
Σημείωση : Το πανάρχαιο ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ έχει τις ορατές ρίζες του στην Μύηση των Ελευσινίων Μυστηρίων, στην ομαδική Εμβάπτιση των Μυστών στην παραλία του Παλαιού Φαλήρου, προς κάθαρση και εξαγνισμό από κάθε χοϊκόν ρύπον και προς αφιέρωση στην Πνευματική επαφή του Ανθρώπου με το Θείον…Ο Ιησούς Χριστός, ως κοινωνός της Εσσαϊκής Νεοπυθαγορείου Κοινότητας, μετείχε σε αυτήν την Παράδοση και έφθασε με την Αρετή του στον Ύψιστο βαθμό του “Δισκοποτηρίου” υπέρ της Σωτηρίας της Ανθρωπότητος…
“και το Πνεύμα καταβαίνον ως περιστερά εξ ουρανού, έμεινεν επ’ αυτόν(Ιωάν, α΄32)
“Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΝΗΝΘΡΩΠΙΣΕΝ, ΙΝΑ ΗΜΕΙΣ ΘΕΟΠΟΙΗΘΩΜΕΝ“(Άγιος Αθανάσιος)
( Η συνέχεια των ΔΡΩΜΕΝΩΝ στα άρθρα 19.Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ και 20.Η ΚΟΡΗ ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ)
