“Για μια Νέα Σύγχρονη Φυσική Φιλοσοφία – Ο Χρόνος και η Σύγχρονη Αστροφυσική “
Διάλεξη του Αστροφυσικού ΜΑΝΟΥ ΔΑΝΕΖΗ στα ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ 2021-2022 στον Φιλολογικό Σύλλογο ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ ΑΛΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ – ΒΙΟΫΠΟΛΟΓΙΣΤΗ, ΠΟΥ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΑ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ – ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΤΕΤΡΑΔΙΑΣΤΑΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ…
ΑΝ ΔΙΑΙΡΕΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ “ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΧΕΣ” ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΣΕ “ΧΩΡΟ” ΚΑΙ ΣΕ “ΧΡΟΝΟ”, ΤΟΤΕ ΟΥΤΕ Ο ΧΩΡΟΣ ΠΟΥ ΜΕΛΕΤΑΜΕ ΟΥΤΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΜΕΛΕΤΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ…ΧΡΟΝΟΣ ΡΟΛΟΓΙΩΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΩΣ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΗΣ ΜΗ ΑΙΣΘΗΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ 4ΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ…
ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΓΝΩΣΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ : ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΝΟΗΜΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΗ ΝΕΥΤΩΝΕΙΑ ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΚΛΕΙΔΕΙΑ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΟΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΥΛΗ, ΜΑΖΑ, ΒΑΡΥΤΗΤΑ, ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ, ΟΓΚΟΣ, ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑΣ, ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΜΕ “ΚΑΜΠΥΛΟΤΗΤΑ”.
ΟΜΩΣ, Η ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΣΥΓΧΥΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΓΝΩΣΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ, ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΚΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ (ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΟΝ ΥΛΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ “ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ”), ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΚΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΟΔΗΓΗΣΕ ΤΟΝ ΜΕΣΟ ΠΟΛΙΤΗ ΣΤΟ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΟΤΙ : ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΥΛΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΥΛΗ. ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟΨΗ ΘΕΜΕΛΙΩΘΗΚΕ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ, ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΜΑΣ ΣΕ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ.
“Για μια Νέα Φυσική Φιλοσοφία – Ο Χρόνος και η Σύγχρονη Αστροφυσική”
ΜΑΝΟΣ ΔΑΝΕΖΗΣ – Αστροφυσικός
“Το όριο των ανθρώπινων αισθήσεων”:
Η ανθρώπινη φυσιολογία δεν μπορεί να αντιληφθεί καμπυλότητες μεγαλύτερες ή μικρότερες πέραν ενός ορίου. Πέραν αυτών των ορίων τα γεγονότα γίνονται αόρατα για τον άνθρωπο και τα όργανα μέτρησης που διαθέτει. Πέρα από τον Κοσμολογικό ορίζοντα δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα και τα αντικείμενα χάνονται, αλλά ότι δεν μπορούμε να αντιληφθούμε αυτό που υπάρχει μέσω των αισθήσεων και των οργάνων μας. Ο Κοσμολογικός ορίζοντας είναι μια περιοχή μεγάλης καμπυλότητας πέραν της ανθρώπινης φυσιολογίας. Όπως ακριβώς και ο ορίζοντας της Γης. Και στον κοσμολογικόν ορίζοντα βρίσκεται μια καμπυλότητα τόσο μεγάλη που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε…
Το παρατηρούμενο και μετρούμενο Σύμπαν βρίσκεται μέσα στον Κοσμολογικόν Ορίζοντα. Θα μιλήσουμε για τον “Χρόνο”, όπως τον αντιλαμβανόμαστε μέσα στον Κοσμολογικόν Ορίζοντα.
Το παρατηρούμενο και μετρούμενο Σύμπαν δεν είναι ούτε Νευτώνειο ούτε Ευκλείδειο. Πίσω από τον Κοσμολογικόν Ορίζοντα δημιουργούνται φαινόμενα, που αποτελούν αυτό που λέμε Σύγχρονη Φυσική και δεν έχουν να κάνουν τίποτα με την Ευκλείδεια Γεωμετρία ούτε την Νευτώνεια Φυσική. Μέσα σε αυτό τον χώρο, που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας,-και θα δούμετι αντιλαμβάνονται – είναι και η έννοια του Χρόνου. Μέσα σε αυτόν το Κοσμολογικόν Ορίζοντα ισχύει η Γενική και Ειδική θεωρία της Σχετικότητας. ( Η σχέση μεταξύ Ευκλείδειας Γεωμετρίας και Γεωμετρίας Riemann) – Αποδεδειγμένο Θεώρημα.1) H Γεωμετρία του Συμπαντικού χώρου, αν τον μελετήσουμε ως ” Όλον”, είναι Riemann. Αν μελετήσουμε όμως πολύ μικρά κομμάτια του, συμπεριφέρεται ως Ευκλείδεια.( διότι η 4η διάσταση είναι πάρα πολύ μικρή στο μικρό κομματάκι…)
2) Η τιμή της μη αισθητής 4ης διάστασης από σχεδόν ανύπαρκτη, όταν η έκταση του χώρου είναι πολύ μικρή, όσο προχωράμε προς τον Κ.Ο. , όλο και μεγαλώνει, ώστε κοντά στον Κ.Ο. ο χώρος έχει 4 διαστάσεις.(…)
Σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, υπάρχει μόνο ένα υλικό μέσα στο Σύμπαν, το οποίο λέγεται ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΧΕΣ. Είναι αυτό που δεν αντιλαμβανόμαστε. Το Χωροχρονικό Συνεχές ( που αποδεικνύεται πειραματικά) δεν κόβεται σε μέρη ούτε αποτελείται από μέρη. Αν διαιρέσω αυτή την ενότητα σε μέρη, οι ιδιότητες των μερών δεν έχουν καμία σχέση με τις ιδιότητες του Συνόλου. Άρα αν διαιρέσουμε το ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΧΕΣ σε Χώρο και Χρόνο, τότε ούτε ο Χώρος που μελετάμε ούτε ο Χρόνος που μελετάμε δεν περιγράφουν καμιά από τις ιδιότητες του Σύμπαντος. Ο μετρούμενος χρόνος αποτελεί μια εικόνα, την οποία κατασκευάζει ο Ανθρώπινος εγκέφαλος.
Μελετώντας το Σύμπαν ως ένα “Όλον” , Χρόνος ρολογιών δεν υπάρχει αλλά μόνο ως εικόνα της έννοιας της μη αισθητής πραγματικότητας της 4ης διάστασης.
Το Σύμπαν είναι άχρονο…
Ο Α. Αϊστάιν έγραψε : ” Για εμάς τους ορκισμένους φυσικούς η διάκριση ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι μόνο μια ψευδαίσθηση, ακόμα κι αν είναι τόσο επίμονη.”
Ερώτηση: Είναι ο χρόνος των ρολογιών, που κοιτάμε, μια μαθηματική διάσταση; ΟΧΙ και το ξέρουμε από πάντα…Στην Φυσική η έννοια των διαστάσεων ταυτίζεται με εκείνη των βαθμών ελευθερίας ενός υλικού σημείου…Δηλ. πάει προς επάνω, πάει αριστερά, πάει δεξιά… Πόσες κινήσεις κάθετες τη μια πάνω στην άλλη μπορεί να κάνει ένα υλικό σημείο; Στα μαθηματικά όλες οι διαστάσεις είναι ισοδύναμες και ομοειδείς. Αυτό σημαίνει ότι μετριούνται με την ίδια μονάδα…Αν για κάποιο λόγο μετράμε κάποιες διαστάσεις με κάποια μονάδα πχ το cm και κάποια άλλη με κάποια άλλη μονάδα πχ το sec, αυτό σημαίνει ότι :Το γεγονός που μετράμε με την διαφορετική μονάδα μέτρησης ( πχ sec) δεν μετράει διάσταση αλλά ένα δευτερογενές γεγονός που προκύπτει από την έννοια της διάστασης. Άρα ο “Χρόνος” των ρολογιών και των ημερολογίων δεν έχει καμία σχέση με την έννοια της 4ης διάστασης που χρησιμοποιούν οι Θετικές Επιστήμες.
…Μερικές ακόμα ιδιότητες μέσα στον Κοσμολογικόν Ορίζοντα : Το Σύμπαν ως ένα σύνολο προβολικών παρελθοντικών απεικονίσεων. Τίποτα μες στο Σύμπαν δεν γίνεται τώρα που το μελετάμε. Έχουμε την αἰσθηση ότι γίνεται τώρα, επειδή τώρα βλέπουμε μια εικόνα -λες και είναι ολόγραμμα. Λόγω του πεπερασμένου της ταχύτητας του φωτός, ενώ παἰρνουμε την εικόνα μακρινών γαλαξιών, αυτοί μπορεί να έχουν ήδη καταστραφεί. Δεν μελετάμε τους γαλαξίες όπως είναι αλλά τις παρελθοντικές εικόνες τους. Το Σύμπαν των παρατηρήσεών μας αποτελεί μιαν εικόνα του παρελθόντος του κι όχι το πραγματικό τωρινό Σύμπαν…
Επομένως, πρέπει να γίνει αντικατάσταση του περιεχομένου των γνωστών Φυσικών εννοιών : ΔΕΝ έχουν το ίδιο νόημα με αυτό που μαθαίνουμε στη Νευτώνεια Φυσική και στην Ευκλείδεια Γεωμετρία οι έννοιες Ύλη, Μάζα, Βαρύτητα, Θερμοκρασία, Όγκος, Επιτάχυνση Βαρύτητας, Ταχύτητα Φωτός και γενικά Ταχύτητα έχει αντικατασταθεί από αυτό που λέμε Καμπυλότητα…
Όμως η προηγούμενη ενσυνείδητη σύγχυση μεταξύ του περιεχομένου των γνωστών επιστημονικών φυσικών εννοιών, μέσα στον Κοσμολογικόν Ορίζοντα ( οι οποίες περιγράφουν τον Υλικό Κόσμο των Ανθρώπινων ψευδαισθήσεων, τον οποίο ονομάζουμε “Πραγματικότητα”), με την φύση του Σύμπαντος εκτός του Κοσμολογικού Ορίζοντα οδήγησε τον μέσο πολίτη στο να πιστεύει λανθασμένα και να στηρίζει ότι : Γενικότερα το Σύμπαν ήταν και είναι Υλοκρατούμενο. Τα πάντα είναι Ύλη. Πάνω σε αυτή την λανθασμένη άποψη θεμελιώθηκε μια σειρά από Κοινωνικές και Θεολογικές δογματικές θέσεις, που οδήγησαν τον πολιτισμό μας σε κατάρρευση…
Αν δεν υπάρχει χρόνος ρολογιών – όπως δέχεται η Θεωρία της Σχετικότητας – όλες οι Εποχές του Σύμπαντος συνυπήρξαν και συνυπάρχουν άχρονα, σε ένα ΔΙΑΡΚΕΣ ΠΑΡΟΝ. Ο χρόνος των ρολογιών δεν μετράει παρά τον ρυθμό (?) της “Φθοράς” των αισθητών προβολικών εικόνων, τις οποίες μπορεί να αντιληφθεί η ανθρώπινη φυσιολογία. Ειδικότερα, απλά περιγράφει τη μεταβολή των τιμών της 4ης διάστασης των σημείων του χώρου που κατέχει ένα αισθητό γεγονός, ένας άνθρωπος ( ή των δυνατοτήτων του ανθρώπινου βιοϋπολογιστή) …
Τι είπε ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός για τον “Χρόνο” ; Ο Μέγας Βασίλειος ( 329 – 378), Επίσκοπος Καισαρείας και Καππαδοκίας, στην Πρώτη Ομιλία στην Εξαήμερο τονίζει ότι : “Ο χρόνος όπως τον εννοούν οι άνθρωποι , δεν ταυτίζεται με την κίνηση αλλά την μετρά μέσω του φαινομένου της φθοράς που δημιουργεί. Η Δημιουργία έγινε άχρονα και ως εκ τούτου ο χρόνος δεν έχει σχέση με τον Δημιουργό. ” …ο χρόνος γεννήθηκε μαζί με το ορατό Σύμπαν, (ορατή κτίση)”. Δηλαδή τον τρισδιάστατο Ευκλείδειο χώρο.
Τι είναι αυτό που ονομάζουμε Υλική και Χρονική “Πραγματικότητα” ; Μορφές και σχήματα περισσοτέρων των 3ων “Μαθηματικών” Διαστάσεων , ακόμα κι αν περιγράφονται από την Ευκλείδεια Γεωμετρία, δεν είναι δυνατόν να γίνουν αντιληπτά από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Το Σύμπαν όμως είναι τουλάχιστον 4ων διαστάσεων και μη Ευκλείδειο, οπότε τι είναι αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως Σύμπαν; Τι είναι αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως Φυσική Πραγματικότητα; Είναι η προβολή ( το είδωλο, το καθρέφτισμα) – [το έγραψε και ο Πλάτων στον “Τίμαιο”] όσων υπάρχουν στο πραγματικό τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο αθέατο Σύμπαν πάνω σε ένα -ψεύτικο τρισδιάστατο και Ευκλείδειο χώρο που φτιάχνουν πλαστά οι αισθήσεις μας. Το Σύμπαν είναι μια ψεύτικη εικόνα μιας άλλης πραγματικότητας. Τον χώρο αυτό η Ειδική Σχετικότητα ονομάζει Ψευδοευκλείδειο χώρο Minkowski και το καθρέφτισμα ονομάζουν τα Μαθηματικά Ισομορφισμό ή Απεικόνιση. Τα γεγονότα των 4 διαστάσεων προβάλλονται επάνω σε έναν καθρέφτη τρισδιάστατο και Ευκλείδειο , τον οποίον φτιάχνει ο εγκέφαλός μας, με τις αισθήσεις μας…κι εγώ βλέπω εικόνες παραμορφωμένες πάνω στον καθρέφτη του μυαλού μου…Εμείς δεν βλέπουμε την πραγματικότητα, βλέπουμε εικόνες της πραγματικότητας πάνω στον χώρο Minkowski, που απεικονίζονται στο μυαλό μας…
Επιβεβαίωση από την Κοσμολογία του Riemann : Ο μεγάλος μαθηματικός Ρήμαν λέει το ίδιο : Αυτό το οποίο αντιλαμβανόμαστε ως αισθητό, παρατηρούμενο και μετρούμενο Σύμπαν είναι ένα κομμάτι , όχι του Σύμπαντος αλλά του τρισδιάστατου ΧΑΡΤΗ του ( το οποίο ονομάζουμε “Σφαίρα του Παρόντος”). Με λίγα λόγια, αντιλαμβανόμαστε ένα κομμάτι του τρισδιάστατου χάρτη του ΄Σύμπαντος και…ΟΧΙ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ. Ο χάρτης της “Σφαἰρας του Παρόντος” αποτελεί αυτό που ονομάζουμε Πραγματικό και Υλικό Σύμπαν και η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας ονομάζει “Ψευδοευκλείδειο χώρο Minkowski” , τον οποίο κατασκευάζει η Ανθρώπινη Φυσιολογία.
Και η Νευροφυσιολογία συμφωνεί με την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας : Οι εντυπώσεις των αισθήσεων, άρα και ο κόσμος που αντιλαμβανόμαστε …είναι αποτέλεσμα της δομής του εγκεφάλου μας και όχι μια αντικειμενική πραγματικότητα.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι εκεί έξω υπάρχει ένας κοχλάζων ωκεανός ενέργειας κι αν ένα κομμάτι της ενέργειας χτυπάει στο αυτί μου, αυτή η ενέργεια οδηγείται σε ένα κέντρο του εγκεφάλου που εκεί δημιουργούνται οι νότες, οι ήχοι κτλ…Πάει αλλού και καταλαβαίνω τις οσμές…Η ενέργεια που περνάει από τα μάτια μου, πάει σε ένα άλλο κέντρο και εκεί δημιουργούνται τα χρώματα, οι εικόνες και εμπλουτίζεται με αυτό που έχει το αυτί, με τις οσμές και άλλα κέντρα και δημιουργεί την πραγματικότητα…
Πώς ο εγκέφαλος δημιουργεί την βίωση του χρόνου; “Ερευνητές ανακάλυψαν ένα δίκτυο κυττάρων , το οποίο εκφράζει την αίσθηση του χρόνου μέσα από εμπειρίες και μνήμες. Η περιοχή όπου βιώνεται ο χρόνος βρίσκεται ακριβώς δίπλα στην εγκεφαλική περιοχή που κωδικοποιεί τον χώρο. Σύμφωνα με τον καθηγητή Moser η μελέτη δείχνει ότι αλλάζοντας τις δραστηριότητες που κάνουμε, δηλαδή το περιεχόμενο της εμπειρίας μας, μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία του χρονικού σήματος στον πλευρικό ενδορινικό φλοιό και έτσι και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον μετρούμενο χρόνο…Κι ο μετρούμενος χρόνος δημιουργείται στον εγκέφαλο σε ένα άλλο τέτοιο κέντρο, όπως το κέντρο όσφρησης, όρασης, ακοής κτλ…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : Η Ανθρώπινη Φυσιολογία λειτουργεί ως ένας πολύπλοκος Βιοϋπολογιστής, μετατρέποντας ένα πρωταρχικό συμπαντικό γεγονός σε μια επιστημονική πραγματικότητα εικόνων Ύλης, Ενέργειας και Χρόνου. ΠΟΙΟ όμως είναι αυτό το Πρωταρχικό Γεγονός, το οποίο ο Ανθρώπινος Βιοϋπολογιστής μέσα στον Κοσμολογικό Ορίζοντα μετατρέπει σε μια πλαστή εικόνα Ύλης και Ενέργειας, την οποία ονομάζουμε “Υλική Πραγματικότητα”; Είναι πια επιβεβαιωμένο : Η Ύλη είναι απλώς διακυμάνσεις του Κενού Χώρου.
Δ. Νανόπουλος : “Το Σύμπαν προέρχεται από μια αυθόρμητη κβαντική διακύμανση του “τίποτα” ή -καλύτερα- από το κβαντικό Κενό…”
Οι Διακυμάνσεις του Κενού Χώρου είναι η πρώτη φάση της ζωής του Σύμπαντος.
A. Linde : “Το Σύμπαν εμφανίζεται ως μια αόρατη κβαντική κύμανση του Κενού Χώρου , η οποία εκφράζεται με τονκαλύτερο τρόπο, από μια κυματική συνάρτηση, η οποία είναι ανεξάρτητη από τον χρόνο (Συνάρτηση ψ). Αν σπάσουμε τον ενιαίο συμπαντικό χώρο σε δυο κομμάτια, τον παρατηρητή και το υπόλοιπο Σύμπαν, οι κυματοσυναρτήσεις των δύο κομματιών εμπεριέχουν τον χρόνο κι εξαρτώνται από αυτόν. Αν τα δυο κομμάτια αυτά συγχωνευθούν εκ νέου, ο χρόνος παύει να επηρεάζει την κοινή τους συνάρτηση. Υπό την έννοια αυτή το Σύμπαν είναι “Άχρονο”…
Τι συμβαίνει τελικά στο Σύμπαν ;
Πριν την γέννηση του ανθρώπου το Πραγματικό Σύμπαν.
Ο Εγκέφαλος μετασχηματίζει το Σύμπαν σε εικόνα.
Μετά την Επεξεργασία Η Ψευδαίσθηση του Υλικού Κόσμου.
Μέσα στην Ανθρώπινη Φυσιολογία υπάρχει το ΠΡΙΝ και το ΜΕΤΑ , άσχετα αν αναγνωρίζουμε μόνο το ΜΕΤΑ ( κλασική επιστημονική γνώση).
Στόχος του ανθρώπου είναι να αναγνωρίσει και το ΠΡΙΝ ( σύγχρονη επιστημονική γνώση).
Μέσα στο Σύμπαν ουσιαστικά δεν υφίστανται παρά “παρελθοντικά γεγονότα”.
1) Γεγονότα παρελθοντικά, τα οποία δεν έχει ακόμα επεξεργασθεί ο βιοϋπολογιστής μας και ονομάζουμε κακώς “Μέλλον”.
2) Γεγονότα παρελθοντικά, τα οποία ήδη επεξεργάζεται ο Βιοϋπολογιστής μας και ονομάζουμε “Παρόν”.
3) Γεγονότα τα οποία ήδη έχει επεξεργασθεί και διαμορφώσει ο Βιοϋπολογιστής μας και έχουν καταχωρηθεί στην Μνήμη και ονομάζονται “Παρελθόν”.
Αυτό σημαίνει ότι εκείνο που οι άνθρωποι ονομάζουμε Παρελθόν, Παρόν ή Μέλλον, σε συμπαντική φυσική κλίμακα δεν εκφράζει παρά διαφορετικά στιγμιότυπα του συμπαντικού παρελθόντος.
…Το Τώρα, δηλαδή το Παρόν, διαρκεί τόσο χρόνο, όσο χρειάζεται ο Ανθρώπινος Βιοϋπολογιστής να επεξεργασθεί τις πληροφορίες που συλλέγουν τα αισθητήρια όργανα και να τις αποδώσουν στην Συνείδηση ως Αντικειμενική Πραγματικότητα. Ο κάθε ανθρώπινος βιοϋπολογιστής επεξεργάζεται με διαφορετικό τρόπο τις ίδιες πληροφορίες. Έτσι δημιουργείται ο Προσωπικός Χρόνος. Ἐτσι πολλές φορές σε περιόδους χαράς νιώθουμε τον χρόνο να κυλάει γρήγορα,αφού ο βιοϋπολογιστής μας επεξεργάζεται γρήγορα τις προσφερόμενες πληροφορίες. Αντιθέτως, σε ψυχικές περιόδους δύσκολες ή αδιάφορες, ο χρόνος κυλάει αργά…Εκτός όμως από τον Προσωπικό Χρόνο, μπορούμε να διακρίνουμε και τον Κοινωνικό Χρόνο, ο οποίος ταυτίζεται με τον Ανθρωπίνως Μετρούμενο Χρόνο, αν θεωρήσουμε τον Άνθρωπο ως μέρος μιας κοινωνικής ομάδας, που κατοικεί σε έναν περιορισμένο Κοσμικό Χώρο μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. ..Ο σημερινός Κοινωνικός Χρόνος αποτελεί ένα απλό στιγμιότυπο του Συμπαντικού Χρόνου.
Όπως έχει αναφερθεί ήδη, οι πληροφορίες καταγράφουν, με μια χρονική σειρά, χρονικούς φλοιούς παρελθοντικών εποχών του Σύμπαντος. Με λίγα λόγια, στον σκληρό δίσκο του κάθε άνθρωπος έχει καταγράψει γεγονότα κάποιου Μελλοντικού Βάθους. Το πόσο και ποιο είναι αυτό το βάθος ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο, από εποχή σε εποχή , αναλόγως της δομής του ανθρώπινου βιοϋπολογιστή.
Όπως γνωρίζουμε σήμερα, ο ανθρώπινος βιοϋπολογιστής έχει 3 δυνατότητες :
1. Να καταγράφει στον σκληρό δίσκο του ένα σύνολο συμπαντικών πληροφοριών , οι οποίες αναμένουν με κάποια χρονική διάταξη να υποστούν επεξεργασία …
2. Να εξωτερικεύει τις ήδη επεξεργασμένες πληροφορίες και δημιουργεί την εκάστοτε Αντικειμενική Πραγματικότητα, η οποία δεν αποτελεί παρά μια αντίληψη παρελθοντικών στιγμών του Σύμπαντος.
3. Να αποθηκεύει τις επεξεργασμένες πληροφορίες και να δημιουργεί αυτό που αναφέρεται ως Ανθρώπινη Ανάμνηση.
Μια προσωπική σκέψη [ Μάνος Δανέζης] : Σε θεωρητικό επίπεδο, αν θεωρήσουμε ότι η “Φύση” δημιούργησε το πρωτογενές γεγονός της συγκρότησης ενός φυσικού Σύμπαντος, ο “Ανθρώπινος Βιοϋπολογιστής” έχει τη δυνατότητα μετασχηματισμού της τελικής μορφής κι εξέλιξης των αρχικώς δημιουργηθέντων γεγονότων και πληροφοριών…” (εδώ αναφέρονται όλα τα κύρια σημεία της διάλεξης του Μάνου Δανέζη – Δείτε την στο youtube)
YOUTUBE.COM
Για μια νέα σύγχρονη φυσική φιλοσοφία – Ο χρόνος και η σύγχρονη αστροφυσική – Μάνος Δανέζης
https://www.youtube.com/watch?v=EVCY-QlPApk
“Για μια Νέα Σύγχρονη Φυσική Φιλοσοφία – Ο Χρόνος και η Σύγχρονη Αστροφυσική “
Διάλεξη του Αστροφυσικού ΜΑΝΟΥ ΔΑΝΕΖΗ στα ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ 2021-2022 στον Φιλολογικό Σύλλογο ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ
ΣΧΟΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΙΡΝΑ ΑΙΓΙΑΛΗ
Ο Άνθρωπος από την φύση του είναι προορισμένος να φθάσει στην ΘΕΩΣΗ. Αυτός ο Σκοπός υπερτονίσθηκε στην Διδασκαλία του σοφού ΠΥΘΑΓΟΡΑ , του ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΥΑΝΕΩΣ και του ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ… Ο Συντονισμός του Ανθρώπου στην Υψηλοδονούμενη Συχνότητα της ΑΓΑΠΗΣ – ΕΥΘΥΝΗΣ – ΑΛΗΘΕΙΑΣ διακτινίζει το ΆΤΟΜΟ στο Άχρονο ΣΥΜΠΑΝ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ, όπου όλα είναι Παρόντα…
Ήδη από την ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ επισημαίνεται ότι το μόνο Πραγματικό ΟΝ, το όντως ΟΝ είναι Ο ΘΕΟΣ, Ο ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝ και ότι ΔΕΝ υπάρχει ο Χρόνος στην Πραγματικότητα του ΘΕΟΥ, αλλά όλα είναι ΈναΔιαρκές ΠΑΡΟΝ ( βλ.ΕΡΜΗΣ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ)…
Αυτήν την άχρονη ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ και το ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΧΕΣ βιώνουν οι ΑΓΙΟΙ, οι οποίοι εμφανίζονται διαχρονικά και διατοπικά επεμβαίνοντας θεραπευτικά, σωτήρια κι ευεργετικά σε πάσχοντες ή κινδυνεύοντες ανθρώπους…
Επίσης, στον “ΤΙΜΑΙΟ” του Πλάτωνος διατυπώνεται η αλήθεια ότι ο Φυσικός Κόσμος αποτελεί Αντικατοπτρισμό και Απεικόνιση του Πραγματικού Κόσμου…Και αυτό επιβεβαιώνεται σήμερα από τους Αστροφυσικούς Ερευνητές…
Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του Μεγίστου Ανθρωπιστή Ευεργέτη ΝΙΚΟΛΑΣ ΤΕΣΛΑ, ο οποίος επινόησε πλήθος συσκευών προς ανακούφιση, ευεργεσία και Απελευθέρωση της Ανθρωπότητας έναντι της βαριάς ανάγκης εξοικονόμησης ενέργειας για την επιβίωση και την εξέλιξή της. Ο ΤΕΣΛΑ ομολόγησε ότι δεν σκεφτόταν τις εφευρέσεις του αλλά τις οραματιζόταν έτοιμες εφαρμοσμένες μέσα στο Χωροχρονικό Συνεχές και μετά ο ίδιος επιχειρούσε να βρει τρόπους να τις κατασκευάσει…
Είναι πολλές οι αναφορές στα περί Πραγματικού ΚΌΣΜΟΥ και περί Υλικού Ψευδοειδώλου, όμως η Αλήθεια δεν προβάλλεται στην Ανθρωπότητα εξαιτίας της βίας εξουσιαστικών υλιστικών κέντρων, που θέλουν υπόδουλους τους ανθρώπους και εμποδίζουν με στρεβλή παραπληροφόρηση την Αυτογνωσία και Αυτοπραγμάτωση του Ανθρώπου, μέσα σε έναν κατακερματισμένο “κόσμο”, που του αμαύρωσαν το νοηματικό περιεχόμενο…
Σε όλες τις εποχές, διαχρονικά, ο Αγώνας του Ανθρώπου είναι να φθάσει στην ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ενεργοποιώντας το σύνολο των δισεκατομμυρίων νευρώνων του εγκεφάλου του, να υπερβεί το υλαίο φράγμα και να ταυτισθεί με το ΑΠΑΝ σε μια Υπέρτατη Αφιέρωση Αγάπης για τα ΠΑΝΤΑ…Αυτό δεν χρειάζεται μεθόδους και μεσάζοντες…Αρκεί η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΚΗ σου Πλημυρίδα όλων των Θετικών Συναισθημάτων της ΑΓΑΠΗΣ, που ξεχύνεται άνευ ορίων στην θέα ενός άνθους, του Ήλιου, ενός βρέφους…Αρκεί μια Ηρωική σου Αυτοεκμηδένιση με αντάλλαγμα την ΣΩΤΗΡΙΑ, την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, την ΕΙΡΗΝΗ και την ΑΓΑΠΗ σε όλους τους αδικημένους, παραπλανημένους και κατατρεγμένους… Αρκεί ένα σου βλέμμα στον καθρέφτη μέσα στις κόρες των ματιών σου προς βαθιά αναζήτηση του ΕΑΥΤΟΥ…Έτσι, όπως την βίωσα, παιδί μπρος στον καθρέφτη στα δώδεκά μου χρόνια…
Ο Μ Ο Λ Ο Γ Ι Α Ωραία μαλλιά, κυματιστά, πρόσωπο, χείλη, μάτια στο χρώμα του μελιού: Ο καθρέφτης: μάτια στα μάτια κοιτάζουν ακίνητα να εγγράψουν συνολικά: Μαλλιά, πρόσωπο, χείλη, μάτια: ποια είμαι; στο απόλυτο κενό του παντός ποια είμαι ποιος είμαι} συγχρόνως τι είμαι όπου ποια, ποιος, τι είναι ένα: μία καθαρή έννοια χωρίς δειγματισμό. εντελώς υπαρξιακή μία άριστη ατομικότητα που προσπαθεί, σαν ένα καινούργιο φουστάνι, να χωρέσει μέσα της τη σφίζουσα απεραντοσύνη: ποια είμαι; Είμαι αυτή η μορφή και το περιεχόμενό της: αυτά τα μαλλιά, το πρόσωπο, μύτη, χείλη, μάτια… Είμαι αυτά τα μάτια, αυτό που υπάρχει μέσα στους κύκλους των ματιών που κοιτάζω προς τα έξω στον καθρέφτη και το βλέμμα αστραπή βαθαίνει αντίθετα μέσα μου. Είμαι αυτό που κοιτάζω μέσα απ’ τα μάτια μου μέσα μου. Το ακίνητο μελί των δύο μικρών ζευγαρωτών κύκλων ακτινωτά εστιάζεται στο κέντρο τους σε κύκλο σκοτεινό μικρότερο: Κόρη. Στοχάζομαι. Τίποτε δεν ακινητεί. Τα πάντα πάλλονται, αναδεύσεις ρευστότητας στη λεπτότατη αρμονία του κύκλου και της σκοτεινής τελείας και μια συγκλονιστική μαγνητική ορμή αστραπιαία,τραβώντας με μέσα στη μαύρη κουκίδα, μου ανοίγει κυκλωτικά ατελεύτητη σήραγγα κίνησης, μέσα στ’ άπειρα ν’ απλώνομαι ιλιγγιωδώς ακινητούσα, με θεάσεις μικρών φωτεινών αλλεπάλληλων ακτίνων, κόκκων φωτός, διάστικτων σκοταδιών πυκνωμένης συμπαντικής απεραντοσύνης να περνούν από μέσα μου, με μιαν αύξουσα επιτάχυνση που, πολλαπλασιάζοντας τα φωτεινά σημεία γύρω μου, με τραβάει σε μια ολοένα διευρυνόμενη απεραντοσύνη να ταυτιστώ. Μία μοναδική κίνηση, ταυτόχρονη στο μέσα−έξω, όπου δεν υπάρχει το μέσα και το έξω και όπου αληθινή πραγματικότητα είναι το ενσυνείδητο σημείο που αποδεικνύεται απέραντο. Ο συγκλονισμός του ιλίγγου στην απέραντη διάχυση φέρνει μια σκέψη: μη χαθώ, μην τρελαθώ… Συνέρχομαι στη μορφή μέσα στον καθρέφτη:
Ε ί μ α ι ε γ ώ
Τι ήταν αυτό; Τ’ ορκίζομαι να μην ξανακοιτάξω βαθιά στα μάτια μου μες στον καθρέφτη, όμως δεν το πιστεύω.
Είμαι δώδεκα ετών στους κύκλους της Γης. Είδα στη στιγμή τα άπειρα διαστήματα. Είδα το Ένα που με διαπερνάει. Νιώθω : ο χρόνος δεν υπάρχει.
Πώς να χωρέσω στα ρολόγια τους ;
( Από το βιβλίο Η ΥΛΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ – Η Προίκα της Αριάδνης)
Όλες οι αισθήσεις διαπορεύουν τα συμβαίνοντα γύρω μας και εντός του σώματός μας προς τον εγκέφαλο, ο οποίος διαθέτει δισεκατομμύρια μορίων, από τα οποία όμως ενεργοποιεί μόνο κάποιο ποσοστό. Αν ενεργοποιηθούν όλα τα εγκεφαλικά μόρια, φθάνουμε στην Αντίληψη-Βίωση του Σύμπαντος Κόσμου…Αλλά, πέραν των αισθητηριακών δεδομένων, έχουμε την Νοερή Γνώση της Αληθείας εξ Αποκαλύψεως της καθαρά Πνευματικής Υψηλοδονούμενης Διάστασης, που μας αποκαλύπτει τον Υπαρξιακό μας Σκοπό προς την Θέωση, την Ευθύνη μας στην Αρμονία του Σύμπαντος Κόσμου και την δια της Πίστεως Δύναμη Πραγματώσεώς της…Όλα τα ζώντα μετέχουν της Θείας Χάριτος…Μην ξεχνάτε ότι και τα Φυτά διαθέτουν πάνω από 26 αισθήσεις και επικοινωνούν με μακρινούς Γαλαξίες…Το πρόβλημα στους ανθρώπους προκαλείται από την επιλησμοσύνη του Υπαρξιακού τους Σκοπού, της ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑΣ τους, επειδή παρασύρονται μέσα στο βάρος των υλικών αναγκών, παγιδεύονται από τους άρπαγες εξουσιαστές σε πλάνες, ψεύδη, απάτες, κατώτερα πάθη και αγνοούν την υψηλή Πνευματική τους Διάσταση, “ουκ οίδασι τί ποιούσι”, όπως είπε ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ πάνω στον Σταυρό, ΄τον οποίον ΣΤΑΥΡΟ – Όργανο της Ενυλώσεως της Ψυχής σε Σώμα ( βλ. και ΟΡΦΕΥΣ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ κτλ.) τον κατήντησαν οι εξουσιαστές φονικό μέσο βίαιης θανατώσεως όσων ήταν αντίθετοι στην κυριαρχία τους…ΣΤΗΝ ΒΙΩΣΗ ΤΗΣ 4ης ΔΙΑΣΤΑΣΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ !!!…….
OI ΤΡΕΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
ΝΕΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ” – ΝΕΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
Ο Αστροφυσικός ΜΑΝΟΣ ΔΑΝΕΖΗΣ παραθέτει μία συναρπαστική δομική εξήγηση των ΑΛΗΘΕΙΩΝ για τον Άνθρωπο και το Σύμπαν της Δημιουργίας, με ζητούμενο τον Αυτοπροσδιορισμό μας και την Ευτυχία του Συνόλου μέσα σε έναν ουσιαστικά Νέον Ανθρώπινον Πολιτισμόν !!!
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα της ομιλίας :
“Ο Δυτικός Πολιτισμός διέρχεται μια περίοδο δραματικά αυξανόμενης κοινωνικής κρίσης, η οποία συν τω χρόνω αποσαρθρώνει τις παγκόσμιες κοινωνικές δομές. Δεν είναι μόνο το θέμα το οικονομικό, είναι αξίες και ιδέες που έχουν χαθεί και οδηγούν τον πολιτισμό, την κοινωνία των ανθρώπων σε συγκρούσεις σε μια διάλυση σε όλα τα επίπεδα, σε θεολογικό, σε κοινωνικό, σε επιστημονικό επίπεδο, προβλήματα στην επιστἠμη και στη συγκρότηση της κοινωνίας.
Την κατάρρευση αυτή είναι επιτακτική ανάγκη να την σταματήσει η ανάπτυξη ενός Νέου Πολιτισμικού Ρεύματος, το οποίο θα πρέπει να στηρίζεται, τόσο στις ανθρωπιστικές αρχές, όσο και στο νέο επιστημονικό πνεύμα της μεγάλης επιστημονικής Επανάστασης του 20ου αιώνα, που παραμένει στην ουσία σχεδόν άγνωστη. Όμως, πόσο εφικτό είναι κάτι τέτοιο;
Το υποκείμενο ενός Πολιτισμού είναι ο “ΑΝΘΡΩΠΟΣ” και η εξέλιξη ενός Πολιτισμού σημαίνει Ανάπτυξη και Εξέλιξη της Νοημοσύνης και του Πνεύματός του “Ανθρώπου”. Το κέντρο ενός Πολιτισμού είναι ο Άνθρωπος, δεν είναι τα υλικά αγαθά, το χρήμα και τα τέτοια…Πόσο όμως μπορεί να αναπτυχθεί η “Νοημοσύνη” και το “Πνεύμα” του σύγχρονου ανθρώπου, όταν αγνοεί και τις τρεις βασικές Νέες Αλήθειες του Νέου Επιστημονικού Πνεύματος αλλά και της Νέας Λογικής των Αξιών, δηλαδή τα νέα επιτεύγματα της Επιστήμης, που τα βλέπουμε να κυριαρχούν πάνω στη ζωή μας και δεν τα αναγνωρίζουμε, δεν ξέρουμε τους τρόπους να τα χρησιμοποιήσουμε, για να αλλάξουμε τον Πολιτισμό μας και μια Ευτυχία πάνω σε αυτόν τον υλικό κόσμο…ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΨΕΜΑΤΑ…
ΠΟΙΕΣ είναι οι τρεις βασικές Επιστημονικές ΑΛΗΘΕΙΕΣ;
ΠΡΩΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ : Για την σύγχρονη επιστημονική σκέψη η αισθητή υλική πραγματικότητα, σε οποιοδήποτε επίπεδο, αποτελεί ένα matrix, δηλαδή μια ψεύτικη εικόνα, την οποία δημιουργεί η ανθρώπινη φυσιολογία μέσω των εγκεφαλικών διαδικασιών. Στο Σύμπαν δεν υπάρχουν χρώματα, σχήματα, ακούσματα, μυρωδιές, γεύσεις, αλλά ένας κοχλάζων ωκεανός ενέργειας. Όταν κομμάτια αυτής της ενέργειας συλλαμβάνονται από τα όργανα των αισθήσεών μας, οδηγούνται μέσω των νευρώνων σε συγκεκριμένα εγκεφαλικά κέντρα, όπου και δημιουργούνται οι ιδιότητες, οι οποίες συνιστούν την υλική Πραγματικότητα. Συμπέρασμα :Η ΥΛΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ , ΑΛΛΑ΄ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΣ.
Τι είναι λοιπόν αυτό το οποίο αντιλαμβανόμαστε σαν Πραγματικότητα;;; Είναι η ΠΡΟΒΟΛΗ ( το είδωλο, καθρέφτισμα) όσων υπάρχουν στο Πραγματικό Τετραδιάστατο μη Ευκλείδειο και αθέατο Σύμπαν πάνω σε έναν ψεύτικο τρισδιάστατο και Ευκλείδειο χώρο που φτιάχνουν πλαστά οι αισθήσεις μας. Τον χώρο αυτό η Θεωρία της Σχετικότητας ονομάζει ψευδοευκλείδειο χώρο Μinkowski…
Ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ – αυτό που αντιμετωπίζουμε σαν “Άνθρωπο” – είναι μια ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ. Για να υπάρχει απεικόνιση, πρέπει να υπάρχει και το ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ. Κανείς δεν ασχολείται με το Πρωτότυπο. Όλοι κάνουμε Επιστήμη, κάνουμε Κοινωνικά Συστήματα, κάνουμε Πολιτικά Συστήματα μόνο για τις Εικόνες…Όσο μεγαλώνει ο παρατηρούμενος χώρος γύρω μας, οι Φυσικοί Νόμοι αλλάζουν…Ανάλογα της κλίμακας [μικρόκοσμος, μακρόκοσμος…] συγκρότησης του “Κόσμου”, αλλάζουν και οι επιστημονικού Νόμοι που τον εκφράζουν…
ΠΩΣ ΟΙ ΝΕΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;;;
Όλα αυτά στην Πρώτη Αλήθεια της Νέας Επιστήμης 1) καταρρίπτουν την Λογική της κυριαρχίας της “Ύλης” και των παραγώγων της ως κριτήριο αξιολόγησης των ανθρώπων, των κοινωνιών και των έργων τους
2) Η οικονομία και τα υλικά αγαθά καταλαμβάνουν την αξία που τους αναλογεί, δίνοντας απλά στον άνθρωπο την δυνατότητα επίτευξης της πνευματικότητάς του
3) Το “Μέτρο” αντικαθιστά τον πληθωρισμό των πλαστών αναγκών, οι οποίες εξυπηρετούν απλά το κέρδος των λίγων και την ένδεια των πολλών
4) Η κοινωνική καταξίωση και η “Ευτυχία” είναι αποτέλεσμα του “είμαι” κι όχι του “έχω” .
Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ στην οποία θα στηριχθεί το Νέο Πολιτισμικό Ρεύμα είναι η έννοια της ΟΛΙΚΟΤΗΤΑΣ. Το Σύμπαν της Νέας Επιστήμης είναι Ένα Ενιαίο Σύστημα, το οποίο δεν μερίζεται ούτε αποτελείται από μέρη και ονομάζεται ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΧΕΣ. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ. Μια απέραντη, ενιαία και αδιαίρετη ΕΝΟΤΗΤΑ. Η ΟΛΙΚΟΤΗΤΑ συντρίβει την έννοια της διαίρεσης των πάντων σε ατομικότητες. Αποδεικνύει την ανάγκη της ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ, έναντι του ατομικού συμφέροντος, μια ανάγκη που αποτελεί την βάση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Δίνει ένα νέο νόημα σε Συμπαντικές Αξίες, όπως Η ΑΓΑΠΗ, Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Ο ΑΛΤΡΟΥΙΣΜΟΣ, Η ΘΥΣΙΑ.
Η ΤΡΙΤΗ Ε[ΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ, που μας διδάσκει ότι : Μέσα σε μια ενιαία και αδιάσπαστη συμπαντική ουσία, κάθε κακή δράση μας πάνω σε κάποιο συμπαντικό μέρος δημιουργεί την αυτόματη και ενστικτώδη αντίδραση του συνόλου της Δημιουργίας πάνω σε μας…
Το πνεύμα ενός ζητούμενου Νέου Πολιτισμού πρέπει να βασισθεί μέσω μιας ουσιαστικής αλλαγής στην Εσωτερική Στάση των Ατόμων, για να καταχτήσουμε τις αναγκαίες αρχικές ιδιότητες του “Σοφού Ανθρώπου” . Η Αλήθεια κατακτάται με την Γνώση. ΑΛΗΘΕΙΑ (Α+ΛΗΘΗ) σημαίνει ότι θυμάμαι κάτι που ήδη υπάρχει κι όχι ανακαλύπτω κάτι καινούργιο. Άρα, Η ΓΝΩΣΗ είναι ένα σύνολο παρελθοντικών γεγονότων, που έχουμε λησμονήσει και πρέπει να θυμηθούμε…
Ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελευθερίας μας και της Πνευματικότητας είναι ο βολεμένος σκλάβος…
Ο δρόμος της ” Συνειδησιακής Πνευματικότητας” είναι ο κύριος φορέας του “Homo Sapiens” και οδηγεί στην ολοκλήρωση των ιδιοτήτων του και στην είσοδο στην Λογική ενός άλλου πολιτισμού, του πολιτισμού του “Homo Universalis” …Είναι ο δρόμος προς την “Συμπαντική Πνευματικότητα”, σε μια “ανώτερη κατάσταση Αλληλεγγύης”, την “Συμπαντική Αγάπη”…Ο Δρόμος του Homo Universalis αποτελεί για τον Άνθρωπο ένα υψηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης (Παιδείας). Είναι μια πόρτα από το αισθητό αλλά μη υπάρχον στο μη αισθητό αλλά υπάρχον. Στόχος της Συμπαντικής Πνευματικότητας είναι η κατάκτηση της Πολιτισμικής Συνείδησης του Homo Universalis και η Πλήρης Κατανόηση της Πραγματικής Υπόστασης του Ανθρώπου και η σχέση του με την Ουσία του Πραγματικού Σύμπαντος…
Η απόκτηση της Συμπαντικής Συνειδητότητας είναι κάποιες φορές η αρχή της βίωσης της ενότητας του Σύμπαντος μέσα στην ανεξάρτητη αλλά ενιαία με αυτό φύση του Ανθρώπου. Εδώ, για όσους το επιλέγουν και το μπορούν, είναι η Πύλη του Δρόμου
του Αναχωρητή.
Επιθυμία του Αναχωρητή δεν είναι πλέον να καταλάβει τι “Είναι” το Σύμπαν, αλλά …Να “Γίνει” το Σύμπαν…….”
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ” – ΝΕΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ
