ΠΩΣ ο Άνθρωπος μπορεί να φθάσει στον ΣΚΟΠΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ, ΣΤΗΝ ΘΕΩΣΙΝ;;;
ΠΩΣ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ χιλιετών εισάγει τον Άνθρωπο στην ΜΥΗΣΙΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΣΚΟΠΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ;;;
Ήδη από την ΟΡΦΙΚΗΝ ΚΑΙ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΝ έχομε την Πνευματική Κλίμακα : ΚΑΘΑΡΣΙΣ – ΦΩΤΙΣΙΣ – ΘΕΩΣΙΣ !
Αυτή η Παράδοσις διατηρείται στην Ορθοδοξία με την ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, όπου προβάλλεται απολύτως ο Άνθρωπος ως ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΤΕΚΝΟΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ, εξ ου και η λέξις Φώς=Άνθρωπος ( με οξεία) και Φῶς ( με περισπωμένη)= το Θείον Φωτεινόν Πνεύμα. Προβάλλεται η έννοια της Αγάπης, της Ειρήνης, της Χαράς, την Ενότητας και συμπληρώνει την έννοια της Δικαιοσύνης των Ελλήνων Θεολόγων- Φιλοσόφων, η οποία εμπεριέχει πάσαν Αρετήν, από την Σύνεσιν, Φρόνησιν, Σωφροσύνην, Ανδρείαν, Οσιότητα, ως την Θεϊκήν Σοφίαν.
Η ΜΥΗΣΙΣ ΣΤΗΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ έβαινε κλιμακωτά προς τα άνω, δια της Σιωπής, της Γνώσεως των Αριθμών και της Δημιουργίας των Συμπάντων, μέχρι την υψίστην ΕΠΟΠΤΕΙΑΝ ΤΟΥ ΑΚΤΙΣΤΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ.

ΤΟ ΖΩΟΓΟΝΙΚΟΝ ΤΡΙΓΩΝΟΝ, που αποτελεί το κέντρο της Πυθαγόρειας Βιοθεωρίας, δείχνει την Ευθύνη του Ανθρώπου μέσα στο Σύμπαν : είναι το ορθογώνιο σκαληνό τρίγωνο με αναλογίες 3, 4 , 5 , όπου ο κάθετος άξονας 3 δηλώνει την Θεία Πρόνοια (Άτροπος- Μέλλον), η οριζόντια 4 συμβολίζει την Ανθρώπινη Θέληση και Βούληση (Κλωθώ- Παρόν) και η υποτείνουσα 5 συμβολίζει την Ειμαρμένη (Λάχεσις – Παρελθόν, τα πεπραγμένα) . Όσο μικραίνει η Ατομική Θέληση για προσωπικές απολαύσεις και γίνεται μια αγκάλη ευεργεσίας για το Καλό Όλων των πλασμάτων , τόσο πλησιάζει ο άνθρωπος ολοένα περισσότερο την Θεία Πρόνοια του Παγκόσμιου Νόμου και τόσο μικραίνει η Ειμαρμένη με το βάρος των παρελθοντικών ατομικιστικών πράξεων, …οπότε ο Άνθρωπος ελευθερώνεται στην κίνησή του προς το ΑΓΑΘΟΝ ΕΝ της Θείας Προνοίας και φθάνει με αυταπάρνηση να ταυτισθεί μαζί της !…Τότε καταργείται το σκαληνό τρίγωνο της ανθρώπινης ενσάρκωσης και η ψυχή γίνεται ΕΝΑ με το Φωτεινό Ουράνιο Ρεύμα της Θείας Χάριτος !!!…Σταγόνα Αγάπης μέσα στον απέραντο Παγκόσμιο Ωκεανό ΑΓΑΠΗΣ !!!
ΤΟ ΖΩΟΓΟΝΙΚΟΝ ΤΡΙΓΩΝΟΝ οδηγεί στην ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗΝ, με την αυτοκατάργησή του, αφομοιούμενο στον κάθετο άξονα της ΘΕΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ.
Αναλυτικά, η κάθετη πλευρά αντιπροσωπεύει την ΘΕΙΑΝ ΠΡΟΝΟΙΑΝ του Παντός, την Ευθύνη, Παν-γνωσία, Σοφία, Προστασία, Ευαρμονία, Θεία Αγάπη – Συνοχή – Ειρήνη – Δικαιοσύνη στην Όλην Θείαν Δημιουργίαν.
Η οριζόντια πλευρά αντιπροσωπεύει την ΑΤΟΜΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ, τις ατομικές επιθυμίες, τα υλαία πάθη, απολαύσεις, εκοσμίκευση, προσήλωση στην ύλη.
Η υποτείνουσα πλευρά αντιπροσωπεύει την ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΝ, Μοίρα και Τυχαιότητα, που επιβαρύνει, χωρίς παρέμβαση του ατόμου.
Ο άνθρωπος που έχει Ενεργό Συνείδηση και Μνήμη της Κωδικής του Αποστολής στον Κόσμο, οφείλει να εργάζεται πνευματικώς, περιορίζοντας τις υλικές του ανάγκες, καταργώντας τις πλάνες, τις εφήμερες κοσμικές μάταιες δόξες, αλαζονεία, υπερφίαλη υπερηφάνεια, εγωισμό, πλεονεξία, κατάχτηση, πάθη κι όλα τα βαρίδια, που τον αλυσοδένουν σε υλικές ανάγκες, ατομικισμό και ασέβεια προς το Σύνολο της Δημιουργίας. Το Ψυχικό του Κέντρο είναι στραμμένο προς το ΘΕΙΟΝ ΕΝ, το ΑΓΑΘΟΝ, την ΘΕΙΑΝ ΠΡΟΝΟΙΑΝ, που συνέχει αρμονικώς τα πάντα, μέσα στην εξέλιξη του δυνάμει ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ σε ενεργεία Πραγμάτωση συμπάντων των όντων στην εμφάνεια της ΖΩΗΣ.
Όταν ο Άνθρωπος σπάει τα δεσμευτικά ατομικά όρια, που του έχει επιβάλει μια ψευδής συνείδηση – προϊόν μιάς ελλειμματικής κοινωνικοποίησης από το περιβάλλον στο οποίο επιβιώνει, τότε διευρύνει-ελευθερώνει την Συνείδησή του μέσα στο άπλετο ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ και βιώνει την ΕΝΟΤΗΤΑ με τους συνανθρώπους του και με όλην την Φύση.
Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ σε καθιστά περισσότερο ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ. Εντοπίζεις τα σφάλματα, τις ασθένειες, τις ελλείψεις, τις ανισορροπίες, που ταλαιπωρούν το Σύνολο, και εργάζεσαι για την Αποκατάσταση της Δίκαιης Αρμονικής Τάξης με Αγάπη και Ειρήνη. Προσηλώνεσαι στον άξονα της ΘΕΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ και αντλείς την Έμπνευση Γνώσεων, Σοφίας, Αγωνιστικότητας και Ευπραξίας, ώστε να γίνεσαι εφαρμοστής του ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ επί της Γης. Οι προσωπικές σου επιθυμίες ελαχιστοποιούνται για το άτομό σου και ταυτίζονται σε μια επιθυμία για την ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ( όπως έλεγε ο Σωκράτης). Οπότε, η οριζόντια πλευρά του τριγώνου – Ατομική Θέληση – μικραίνει σιγά – σιγά, καθώς εσύ αφιερώνεσαι στον ΘΕΙΟΝ ΛΟΓΟΝ, στην ΘΕΙΑΝ ΠΡΟΝΟΙΑΝ, και γίνεσαι λαμπαδηδρόμος του ΘΕΙΟΥ ΦΩΤΟΣ σε αυτόν τον Κόσμον, όπου βρέθηκες. Οπότε, γενόμενος ΥΠΑΚΟΥΟΣ ΣΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΛΟΓΟΝ – ΝΟΜΟΝ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ, δηλαδή ευρισκόμενος υπό την ΓΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΑΚΟΗΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ, καταργείς εντελώς τον οριζόντιον άξονα της Ατομικής Θέλησης και ταυτίζεσαι στην ΘΕΙΑ ΘΕΛΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ, που μεριμνά για την Αρμονία των Πάντων εν Δικαιοσύνη, Αγάπη, Ειρήνη. Διακτινίζεσαι στον κάθετο άξονα της ΘΕΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ, με την ΠΙΣΤΙΝ σου, σαν να ανεβαίνεις στο ιστίον του πλοίου της Ζωής, φθάνοντας στην κορυφή του με τον ΣΤΑΥΡΟ, και εδώ διαχέεσαι στο ΠΑΝ, ΘΕΩΝΕΣΑΙ υπερτοπικώς και υπερχρονικώς, κι ευεργετείς ως ΑΓΙΟΣ και ΟΣΙΟΣ με το ΘΕΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ, όπου επισημαίνεται Ανάγκη Προστασίας και Χάριτος.
Στην ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ τονίζεται η ΥΠΑΚΟΗ, η ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ, η ΜΕΤΑΝΟΙΑ., για την διεύρυνση της Βούλησης του Ανθρώπου υπέρ της Προστασίας, Προνοίας, υπέρ του Καλού του Συνόλου.
Η Υπακοή έχει στόχο να εκμηδενίσει την προσωπική σου ατομικιστική Θέληση κι Επιθυμία και μεθοδεύεται κλιμακωτά, από υπακοή σε Γέροντα Ασκητή, ως να φθάσεις στην Υπακοή στον ΘΕΙΟΝ ΛΟΓΟΝ.
Δια της Υπακοής ασκείται και η Ταπείνωσις, δηλαδή η Κάθαρσή σου από πλανερόν εγωισμό, ματαιοδοξία, υπερηφάνεια, αλαζονεία, ατομικισμό, πλεονεξία, πάθη…Από την Ταπείνωση φθάνεις και στην Μετάνοια, δηλαδή την επανεξέταση των πεπραγμένων σου, στην διαπίστωση των σφαλμάτων σου και στην απόφαση αλλαγής της βιωτής σου σε ενάρετον βίον. Με την Ταπείνωση νιώθεις την αδυναμία σου, ως ένα άτομο μέσα στην απέραντη Δημιουργία, συνειδητοποιείς την άγνοιά σου για τον Κόσμο και για τον εαυτόν σου, και νιώθεις την Ανάγκη Σύνδεσής σου με την Αρχική σου Πηγή, που σε δημιούργησε. Συνειδητοποιώντας το εσωτερικό σου κενό – κένωσις – σαν ένα άδειο δοχείο, αισθάνεσαι την ανάγκη Πληρώσεώς σου διά του Θείου Λόγου, ο οποίος σε εδημιούργησε, για να συμμετέχεις ως Ύπαρξις στην Όλη Θεία Δημιουργία. Αυτό ζητεί η Προσευχή του Αγίου Νεκταρίου “Μαρία, Μήτηρ Θεού, της ευωδίας το σεπτόν σκήνωμα, ταις σαις ευχαίς σκεύος εκλογής με απείργασαι, ίνα των αγιασμάτων μετέχω του Τόκου Σου”…Και μέσα στα πιο αδιέξοδα σκοτάδια σου, ξαφνικά, αστράφτει ΘΕΙΟΝ ΦΩΣ και πλημμυρίζεις ΧΑΡΑ ανείπωτη, με δάκρυα Ευχαριστίας κι Ευθύνης, και κραυγάζεις τον πόνο της Ανθρωπότητας στον ΘΕΟ, διοχετεύοντας το Αίτημα προς Θεραπείαν, Εξυγίανση, Δικαιοσύνη Αγάπη κι Αρμονική Ειρηνική Συνύπαρξη….ΟΠΩΣ ΣΥ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ, ΑΓΑΘΕ ΘΕΕ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ!…Δεν υπαγορεύεις προσωπικές σου “λύσεις”, διότι δεν γνωρίζεις το αποτέλεσμά τους. Όμως, θέτεις στον Θεό το Αίτημα της Ανθρωπότητας, το Αίτημα του πάσχοντος προς θεραπείαν-σωτηρίαν, στην διάθεση του Θεού και ζητείς την Θεία Ενίσχυση στον Δίκαιο Αγώνα σου Υπέρ του συνανθρώπου και του Συνόλου. Έτσι γίνεσαι συμμέτοχος στην ΘΕΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑ στην Αιωνιότητα της Ζωής…
“Υπάρχει όμως ένα και μόνον μέσον δια να ελαττώσωμεν την “χορδήν”του Μοιραίου ` είναι να κάμωμεν ώστε να συμπέση η πλευρά της θελήσεως με την πλευράν της Προνοίας, δια προοδευτικής μειώσεως της πρώτης. Τότε το τρίγωνον μετασχηματίζεται διαδοχικώς και τελικώς η υποτείνουσα αφανίζεται : αι δυο πλευραί, Πρόνοια και ανθρώπινη θέλησις, έχουν τότε συνταυθισθή. Με άλλας λέξεις , ο μόνος τρόπος δια να καταργηθή το Μοιραίον, είναι να πρασαρμόσωμεν την ανθρωπίνην θέλησιν προς τας βουλάς της Προνοίας (του Θεού) και να την ταυτίσωμεν προς την υπάτην Βούλησιν.” (L. Gastin)