Διονύσου πλους
Η έκτασις του αχανούς
Αιγαίου εκοιμάτο
κ’ έβλεπες δύο ουρανούς ∙
ο εις ην άνω κυανούς,
γλαυκός ο άλλος κάτω.
( . . . )
Ην το κατάστρωμα ευρύ,
πλήρης ανδρών η πρύμνη βήμα την έκρουε βαρύ
αντήχουν άγριοι χοροί
και εναλίων ύμνοι.
( . . . )
Εις δε την πρώραν απαλώς,
εις δέρματα πανθήρων,
νέος κατέκειτο καλός,
εις τον βραχίον’ αμελώς
το σώμα υπεγείρων.
( . . . )
Σπανία ην η καλλονή
αυτού του νεανίου.
Μάλλον εφαίνετο γυνή,
έχουσα όψιν ευγενή
και πλήρη μεγαλείου.
( . . . )
Χρυσούν εκράτει αφ’ ενός
περίγλυφον κρατήρα,
και με θωπεύματα κυνός
ωραία τίγρις ταπεινώς
τω έλειχε την χείρα.
( . . .)
Επί της άλλης δε χειρός
προσέκλινεν ηρέμα
νεάνις, κρίνος ανθηρός,
και εις το βλέμμα της πυρός
αυτός προσήλου βλέμμα.
(Αλέξανδρος Ραγκαβής)
