Η Ηρωική Νίκη του Μαραθώνα
Στον Πλατωνικό «Κρατύλο» ο Σωκράτης συζητώντας με τον Ερμογένη λέγει :
«Ο λόγος εκφράζει το παν και κυκλοφορεί παντού και περιστρέφει διαρκώς τα πάντα και παρουσιάζει δυο μορφές, την αληθινή δηλαδή και την ψεύτικη (…) η αληθινή μεν όψη του είναι ομαλή και θεϊκή και βρίσκεται άνω στον ουρανό, μεταξύ των θεών, το δε ψεύδος βρίσκεται εδώ κάτω στη γη, μέσα στο λαό και είναι τραχύ και επιτηδευμένο. Διότι εδώ, στην τραγική ζωή μας, υπάρχουν άφθονοι μύθοι και ψέματα άφθονα.
Ορθά επομένως αυτός που τα πάντα φανερώνει και διαρκώς τα πάντα περιστρέφει (πολών) μπορεί να ονομάζεται «Παν Αιπόλος», δηλαδή Παν αιγοβοσκός, γιος του Ερμή με δυο φύσεις, λείος προς επάνω, τραχύς κάτω και όμοιος με τράγο. Και αν πραγματικά είναι γιός του Ερμή ο Παν είναι λόγος αυτός ο ίδιος ή αδελφός με αδελφό».
Διανυκτερεύουμε στην ακρογιαλιά του Αττικού Μαραθώνα, στον πευκώνα. Πιο πέρα, στο μικρό έλος με τα βατράχια, τα κουνούπια και τα σιωπηλά φυτά, μια μαγνητική ακινησία παραπέμπει κάπου αλλού, περνώντας μεσ’ από τα’ ανθισμένα λειβάδια, που επαινεί ο Αριστοφάνης.
Δεν πρόλαβε ο ύπνος να μας βαρύνει τα βλέφαρα, κι ακούμε ποδοβολητά αλόγων. Τιναζόμαστε επάνω. Τριγυρνούμε, ψάχνουμε. Τίποτε … Μόνο κάτι πολύ εντυπωσιακό : μια ερευνητική ομάδα καταμετρά «την αυξομειούμενη ταχύτητα αναλόγως της κλονίσεως συγκεκριμένων Αστερισμών, Αστέρων και πλανητών και αυτές τις οπτικο-ηχητικές αντανακλάσεις και αντηχήσεις-μεγίστη ταχύτητα των C1018και C 10 24». Και ιδού, βλέπομε: τεράστιους μαχητές και ίππους να συγκρούονται με ιαχές και άγριον αλαλαγμό στον αέρα της νύχτας. Τέτοιο φαινόμενο συμβαίνει την άνοιξη και στο Φραγγοκάστελλο της νότιας Κρήτης. Είναι αντικατοπτρισμός γεγονότων του παρελθόντος που αποτυπώθηκαν ως εικόνα και ήχος σε κάποιο φάσμα και προβάλλονται κάθε νύχτα –καθώς λένε οι ερευνητές.
Ο Παυσανίας στα Αττικά (κεφάλαιο 32) γράφει :
«Δήμος έστι Μαραθών ίσον της πόλεως των Αθηναίων απέχων και Καρύστου της εν Ευβοία (…) Ενταύθα ανά πάσαν νύκτα και ίππων χρεμετιζόντων και ανδρών μαχομένων αισθέσθαι ∙ καταστήναι δε ες εναργή θέσιν επίτηδες μεν ούκ έστιν ότω συνήνεγκεν, ανηκόω δε όντι και άλλως συμβάν ούκ έστιν εκ των δαιμόνων οργή. Σέβονται δε οι Μαραθώνιοι τούτους τε οί παρά των μαχών απέθανον ήρωας ονομάζοντες και Μαραθώνα αφ’ ου τω δήμω το όνομα έστι και Ηρακλέα, φάμενοι πρώτοις Ελλήνων σφίσιν Ηρακλέα θεόν νομισθήναι. Συνέβη δε ως λέγουσιν άνδρα εν τη μάχη παρείναι το είδος και την σκευήν άγροικον · ούτος των βαρβάρων πολλούς καταφονεύσας αρότρω μετά το έργον ην αφανής ∙ ερομένοις δε Αθηναίοις άλλο μεν ο θεός ες αυτόν έχρησεν ουδέν, τιμάν δε Εχετλαίον ήρωα».
Στο πλάι μας υψώνεται ο τύμβος, όπου αναπαύονται τα σώματα των ηρωικών αγωνιστών Αθηναίων και Πλαταιέων που με αυτοθυσία νίκησαν τους Πέρσες το 490 π.χ., τρέποντάς τους σε φυγή, διασώζοντας την Ελλάδα και όλην την Ευρωπαϊκήν ήπειρο από τους βαρβάρους επίδοξους κατακτητές και παρέχοντας στην Ανθρωπότητα λαμπρόν παράδειγμα Αγωνιστικότητας υπέρ βωμών και εστιών για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!!!
«Έστι δε εν τω Μαραθώνι λίμνη τα πολλά ελώδης. Ρει δε ποταμός εκ της λίμνης, το μεν προς αυτή τη λίμνη βοσκήμασιν ύδωρ επιτήδειον παρεχόμενος, κατά δε την εκβολήν του ες το πέλαγος αλμυρός ήδη γίνεται και ιχθύων των θαλασσίων πλήρης. Ολίγον δε απωτέρω του πεδίου Πανός εστιν όρος και σπήλαιον θέας άξιον ∙ έσοδος μεν ες αυτό στενή, παρελθούσι δε εισιν οίκοι και λουτρά και καλούμενον Πανός αιπόλιον, πέτραι τα πολλά αιξίν εικασμέναι».
Ποιον ρόλο παίζει στη Φύση το Πανός αιπόλιον;
Είναι αυτό που φανερώνει τα πάντα και διαρκώς (αι) τα πάντα περιστρέφει, καθώς τονίζει ο Σωκράτης στον «Κρατύλο», αφού ο Παν, ως γιός του Ερμή, είναι λόγος ερμηνευτής από τον κόσμο των Θεών στον κόσμο τον ανθρώπινο. Το Πανός αιπόλιον είναι δέκτης και πομπός ηλεκτρομαγνητικών και οπτικοακουστικών ρευμάτων.
Τι είναι όμως εκείνο που εμβάπτισε στην αιωνιότητα τον αμυντικό υπέρ της ελευθερίας του ανθρώπου αγώνα των Μαραθωνομάχων κατά των βαρβάρων κατακτητών και τον διατηρεί ζωντανό στο πέρασμα των χιλιετηρίδων; Ποια υψηλή πάλμωση κατόρθωσε τόσο βαθιά να εντυπωθεί στο χωροχρονικό συνεχές και να το παγιώσει με τη σφραγίδα της;
«Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι
χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν»
Η ισχυρή ψυχική δύναμη για ελευθερία, που δονείται στον ύμνο «νυν υπέρ πάντων ο αγών» πολλαπλασιαμένη επί τον αριθμό των γενναίων μαχητών ανοίγει τους ουρανούς, -που σημαίνει ότι ομοιοδονείται στη συχνότητα των υψηλών Ιδεών της Ζωής, της υπεράσπισης της Ιδέας της Ελευθερίας, που σημαίνει αυτοπραγμάτωση του ανθρώπου μέσα στον Κόσμο- και κατεβάζει θεϊκούς υπερμάχους για τη νίκη των αμυνομένων υπέρ βωμών και εστιών στον δίκαιο αγώνα της Ελευθερίας. Η αγάπη για την ελεύθερη ζωή, που με αυτοθυσία παλεύει τα θηρία κι ας ξέρει τον κίνδυνο μέχρις εσχάτων, δεν φοβάται τον θάνατο στη μάχη. Αυτός που πέφτει σ’ έναν τέτοιον ιερόν αγώνα γνωρίζει καλά ότι με το κορμί και την ψυχή του ανέβασε ένα βήμα πιο ψηλά τους δικούς του προς την Ιδέα της Ελευθερίας, ενώ ο ίδιος με άλμα ανδρείας, εισχωρεί στ’ αθάνατα φωτεινά πεδία των ηρώων να γειτονεύει με τα θεία όντα, σε ετοιμότητα ευεργετικής δράσης εν τη Θεία Προνοία. Η χαρά της νίκης ανέβασε τη νικηφόρα τελευταία σκηνή στην ουράνια αιωνιότητα.
Ο Ποιητής
Ο Ελληνικός Ύμνος
Το Μαραθώνιο πεζοδρόμο ακολουθώντας
κι αν πέσουμε, το χρέος μας έχουμε κάμει!
Και με το αίμα του προγόνου μας Λεωνίδα
το αίμα μας, θριάμβου αίμα, ταιριασμένο,
θα πορφυρώσει τον καρπό τον κοραλλένιο
και το σταφύλι το κρεμάμενο στο κλήμα.
Κι αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα,
θεία είναι’ η δάφνη! Μιά φορά κανείς πεθαίνει.
( Κωστής Παλαμάς )
ΠΛΑΤΩΝΟΣ “ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ” : ΣΩΚΡΑΤΗΣ (ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟΝ ΛΟΓΟΝ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΡΩΙΚΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ): “… Τους Πέρσας, που ήσαν αρχηγοί της Ασίας και ήθελαν να υποδουλώσουν την Ευρώπην, τους εσταμάτησαν αυτής της χώρας οι γόνοι, οι ιδικοί μας πατέρες , που και δίκαιον είναι και πρέπει πρώτα-πρώτα αναφέροντάς τους να επαινέσω την ανδρείαν ! (…) τί μεγάλην ανδρείαν είχαν εκείνοι που επήγαν να αντικρούσουν την δύναμιν των βαρβάρων και που ετιμώρησαν την αλαζονείαν όλης της Ασίας και που πρώτοι στήσαντες τρόπαια από νίκην κατά των βαρβάρων έγιναν αρχηγοί και διδάσκαλοι εις τους άλλους ως προς το ότι δεν ήταν απολέμητη η δύναμις των Περσών αλλ’ ότι κάθε πλήθος και κάθε πλούτος υποτάσσεται εις την ενάρετον Ανδρείαν. Εγώ, λοιπόν, λέγω ότι είναι οι ανδρείοι εκείνοι όχι μόνον των σωμάτων των ιδικών μας Πατέρες αλλά και της Ελευθερίας και της ιδικής μας, ακόμη δε και της Ελευθερίας όλων εκείνων που κατοικούν αυτήν εδώ την ήπειρον, διότι έχοντες εις τον νουν εκείνων το κατόρθωμα έλαβαν την τόλμην οι Έλληνες να ριψικινδυνεύσουν εις τας μάχας που κατόπιν έγιναν υπέρ της σωτηρίας, γενόμενοι έτσι μαθηταί των πολεμιστών του Μαραθώνος !”
Έχουν γνώσιν οι φύλακες και αγρυπνίαν,
περιφρουρώντας τα πολύτιμα άνθη της ειρηνικής
ζωής, που με την ομοψυχία των πολλών ανελίσσεται
στα πνευματικά πεδία.