Ευχαριστιακή Ζωή
“Αν η ημέρα και η νύχτα είναι τέτοιες που τις χαιρετάς με χαρά , και η ζωή χύνει άρωμα σαν τα λουλούδια και τα αρωματικά φυτά, κι έτσι είναι πιο ελαστική , πιο αθάνατη- να λοιπόν η επιτυχία σου . Ολόκληρη η φύση είναι το βραβείο σου και έχεις, για μια στιγμή , κάθε λόγο να ευλογείς τον εαυτό σου .Έχουμε φτάσει στο σημείο να αμφιβάλλουμε αν υπάρχουν ανώτερες αξίες . Γρήγορα τις ξεχνάμε . Ίσως τα πιο καταπληκτικά και τα πιο αληθινά πράγματα ποτέ δεν ανακοινώνονται από άνθρωπο σε άνθρωπο . Η αληθινή συγκομιδή της καθημερινής μου ζωής είναι άπιαστη και απερίγραπτη , όπως και οι αποχρώσεις της αυγής και του δειλινού . Είναι λίγη σκόνη που αφήνουνε τα άστρα στα χέρια μας, ένα κομμάτι από το ουράνιο τόξο, που κατάφερα να πιάσω .
Μην αφήσεις την ζωή να γίνει εμπόριο , μα βλέπε την σαν αγώνισμα . Απόλαυσε τις χαρές της γης , αλλά μην γίνεις ποτέ ιδιοκτήτης της . Επειδή αναζητούνε πότε το κέρδος και πότε την πίστη , οι άνθρωποι βρίσκονται εκεί που βρίσκονται . Αγοράζουνε , πουλάνε και, μ’ ένα λόγο, περνούνε τη ζωή τους σαν δούλοι .
Όλη η ζωή μας είναι καταπληκτικά ηθική . Δε σταματάει ποτέ η πάλη ανάμεσα στο κακό και στο καλό . Η καλοσύνη είναι η μόνη επένδυση που θα σου βγει σε καλό . Όσο κι αν τα νιάτα σιγά-σιγά αδιαφορούν , οι νόμοι του σύμπαντος ποτέ δεν παύουν να ισχύουν . Προσέξτε τον Ζέφυρο που φυσάει , και θα τον ακούσετε να σας μαλώνει . Και είναι δυστυχισμένος όποιος δεν ακούει τίποτα . Αισθανόμαστε μέσα μας την ύπαρξη του κτήνους . Ξυπνάει όσο αποκοιμιέται η υψηλότερη φύση μας . Είναι ερπετό και αισθησιακό και ίσως δεν μπορούμε να το σκοτώσουμε ολότελα, όπως και τα σκουλήκια , που ακόμα κι όταν είμαστε ζωντανοί και γεμάτοι υγεία , βρίσκονται μέσα στο σώμα μας . Φοβάμαι πως το ζώο μέσα μας έχει ένα είδος δικής του υγείας, πως μπορεί να είμαστε καλά, αλλά όχι αγνοί .
Ποιος ξέρει πώς θα ήταν η ζωή μας, άν είχαμε φτάσει στην αγνότητα ! Αν ήξερα πως υπάρχει άνθρωπος φρόνιμος που να μπορεί να μου διδάξει την αγνότητα, θα έψαχνα αμέσως να τον βρω .”Κυριαρχία στα πάθη μας και στις εξωτερικές αισθήσεις του σώματος, και καλές πράξεις- λένε τα ινδικά βιβλία- είναι απαραίτητα για να πλησιάσει το πνεύμα τον Θεό”.
Για λίγο όμως, το πνεύμα μπορεί να μπει παντού και να έχει στον έλεγχό του κάθε μέλος και κάθε λειτουργία του σώματος και να μετουσιώσει αυτό που , στη μορφή , είναι ο χονδροειδέστερος αισθησιασμός , σε αγνότητα και ευσέβεια . Έχουμε μια τάση μέσα μας, που, όταν είμαστε χαλαροί μάς διαφθείρει , όταν συγκρατιόμαστε μας δυναμώνει και μας εμπνέει . Η αγνότητα είναι η άνθηση του ανθρώπου , και αυτά που λέμε “μεγαλοφυία” , “ηρωισμό” , “αγνότητα” και τα παρόμοια , δεν είναι παρά οι καρποί της . Ο άνθρωπος πάει αμέσως προς τον Θεό, μόλις ανοίξει το κανάλι της αγνότητας . Διαδοχικά , η αγνότητα μάς εμπνέει και η ταπεινότητα μας ρίχνει κάτω . Ευλογημένος εκείνος που έχει την βεβαιότητα πως το κτήνος μέσα του πεθαίνει μέρα με την ημέρα , και το θείον έρχεται και μένει μέσα του σταθερά … Δεν υπάρχει ίσως άνθρωπος που να μην αισθά-
νεται ντροπή για την κατώτερη και βάρβαρη υπόσταση , που είναι δεμένος μαζί της . Φοβάμαι πως είμαστε θεοί και ημίθεοι , όπως οι φαύνοι και οι σάτυροι , με το θείον δεμένο στο πρωτόγονο όργανο των ορέξεών μας και πως , ως ένα ορισμένο σημείο , η ζωή μας είναι η δυστυχία μας.
Αν θέλετε να είσαστε αγνοί, πρέπει να είσαστε συγκρατημένοι . Τι είναι η αγνότητα ; Πώς θα ξέρει ο άνθρωπος αν είναι αγνός; Απλούστατα, δεν θα το ξέρει…Με την άσκηση έρχεται η σοφία κι η αγνότητα . Από την τεμπελιά η άγνοια κι ο αισθησιασμός.
Ο κάθε άνθρωπος χτίζει κι ένα ναό- ο ναός αυτός είναι το σώμα του- στο θεό που λατρεύει , και σ’ ένα τύπο καθαρά δικό του . Όλοι είμαστε γλύπτες και ζωγράφοι , και το υλικό μας είναι η ίδια μας η σάρκα , το αίμα και τα κόκαλά μας . Και η παραμικρή λεπτότητα εξευγενίζει τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου, η ταπεινότητα και ο αισθησιασμός τα αποκτηνώνουν.
Αν ξέραμε όλους τους φυσικούς νόμους , θα χρειαζόμαστε ένα μόνο γεγονός ή την περιγραφή ενός φαινομένου , για να κάνουμε τους υπολογισμούς μας…Οι γνώσεις μας που αφορούνε τους νόμους και την αρμονία μεταξύ τους περιορίζονται στις περιπτώσεις εκείνες που βλέπουμε .
Η αρμονία όμως που προκύπτει από ένα πολύ μεγαλύτερο αριθμό από επιφανειακά συγκρουόμενους νόμους , αρμονικούς όμως στην πραγματικότητα και άγνωστους ακόμα σε μας , είναι θαυμαστή . Οι νόμοι ένας- ένας είναι όπως ένα βουνό στα μάτια του ταξιδιώτη, που αλλάζει το σχήμα του σε κάθε βήμα , ενώ δεν έχει παρά ένα δικό του σχήμα . Ακόμη κι αν το κατατρυπήσουμε δεν μπορούμε να το γνωρίσουμε ολόκληρο…
Η γη δεν είναι πια μόνο ένα απόσπασμα νεκρής ιστορίας , στρώμα πάνω σε στρώμα , όπως τα φύλλα ενός βιβλίου , που μελετάνε κυρίως οι γεωλόγοι και οι αρχαιολόγοι . Η γη είναι ζωντανή ποίηση , όπως τα φύλλα του δένδρου που αναγγέλλουν τα λουλούδια και τον καρπό . Όχι γη απολιθωμένη παρά γη ζωντανή . Μπορείτε να χύσετε το μέταλλο στα ωραιότερα καλούπια , δε θα με συγκινήσουν οι μορφές που θα πάρει όσο με συγκινούν οι μορφές που παίρνει η λιωμένη αυτή γη της Άνοιξης που ξεχυλίζει . Κι όχι αυτή μονάχα , παρά κι οι θεσμοί επάνω σ’ αυτήν είναι πλαστικοί , σαν τον πηλό στα χέρια του γλύπτη.
Χένρυ Θορώ