Το Ταξίδι – Έρως
Το ταξίδι είναι Έρωτας, γιατί σε απλώνει στο Άλλο.
Κατακερματισμένος κόσμος… και καλούμαι εγώ να συνθέσω την τάξη του, μαζεύοντας τα διασκορπισμένα κομμάτια του, σαν ένα παζλ.
Απλώνω το βλέμμα στα βάθη των οριζόντων, τραβηγμένη από τον αρχέγονο Έρωτα του Άλλου, που μας τραβά στην αγκάλη του Ενός, ζητώντας μέσα στο άγνωστο μια μορφή, ένα σινιάλο, μια ανταπόκριση στην μεθυστική ζήτηση του ιδανικού, που ξεδιπλώνει της ψυχής τα πέπλα , μες στην αειδονούμενη σιγαλινή γαλήνη …
Και ιδού ! Αύρες λαμπρές λευκού φωτός , γαλάζιες , χρυσο-ρόδινες δροσοσταλίδες έρχονται να θωπεύσουν το εφηβικό πρόσωπο που προβάλλει σε όλο το μέγα διάστημα:
Είναι ο Άλκης των ονειρικών ταξιδιών!
Eίναι ο Άλκης της βίαιης απουσίας και όμως τόσο δυνατά παρών , όσο κι ο κόσμος που με κρατάει στην αγκάλη του!..
ΤΩΡΑ
Εισέρχομαι μες στον καθρέφτη της Αιγαίας Θάλασσας
κι αφομοιώνομαι
ε ν – τ ε λ ώ ς
Ο Ποιητής
Μιά προσευχή μεταμορφώνει τα ύψη της
Αλλάζει κοίτη ο χρόνος
Και γυμνούς από έγνοια επίγεια
Σ’ άλλα νοήματα μας οδηγεί!
Τώρα στα μέτωπά μας γειτονέψανε άστρα!
(Οδυσσέας Ελύτης)
