Νυχτώνει η Γη την παρειά της, εμπιστεμένη στους λύχνους των άστρων. Ευλαβικά τα άνθη ξεχύνουν τ’ αρώματά τους, ψηλώνοντας να φτάσουν τη Μακρινή Μήτρα της Δημιουργίας.
Σε κάθε σπίτι εκστατικές γυναίκες μέσα στις κάμαρες ανάβουν καντήλι, σπίθα από την άσβηστη κολυμβήθρα του Ήλιου, να συνεχίσει την πορεία του φωτός μέσα στη σκοτεινή νύχτα που έρχεται. Στη φλόγα του λαδιού της ιερής ελιάς μαζεύονται τα βλέμματα κι οι προσευχές προς τα Άγια Πνεύματα του Θεού, τα εκδηλωμένα σε αγγελικές και αγιασμένες παρουσίες και τ’ ανεκδήλωτα, που κρατούν την ευθύνη του Κόσμου. Κάποιες κρατούν άσβεστη τη φλόγα των καντηλιών νυχτοήμερα, ακολουθώντας την πανάρχαιη ελληνική παράδοση της Εστίας-προστασίας του οίκου. Αυτή η σταγόνα φωτός, ευωδιασμένη στις προσευχές, ανοίγει κοντά μας ένα άγρυπνο μάτι του πανεπόπτη φωτοδότη οφθαλμού, που σπέρνει τη ζωή.
Ο μακρινός μας πρόγονος Λουκιανός μας διηγείται σε «Μια Αληθινή Ιστορία» ότι βρέθηκε σε μια πολιτεία ουράνια, ανάμεσα στις Πλειάδες και τις Υάδες― ίσως σε πλανήτη του άστρου Σείριου, που αποκαλούμε Αυγερινό :
«Βγήκαμε έξω στη στεριά, μα άνθρωπο δεν βρήκαμε κανένα, μόνο πολλά λυχνάρια, που περιδιάβαζαν εδώ κι εκεί και περνούσαν τον καιρό τους στην αγορά ή στο λιμάνι. Τα πιο πολλά ήταν μικρά, σαν να πούμε οι φτωχοί του τόπου και λίγα μόνο τα μεγάλα και τρανά, που ήταν πολύ φωτεινά και ξεχώριζαν από τα άλλα. Το καθένα είχε δική του ξεχωριστή κατοικία, ένα λυχναρόσπιτο. Είχαν και ονόματα, όπως οι άνθρωποι, και τ’ ακούγαμε, που μιλούσαν κι όλας και όχι μόνο δε μας έκαναν κανένα κακό, αλλά μας προσκαλούσαν να μας φιλοξενήσουν… Εκεί αναγνώρισα και το δικό μου λυχνάρι. Το χαιρέτησα και ζήτησα να μάθω πώς ήταν τα πράγματα στο σπίτι μας. Κι αυτό μου τα διηγήθηκε όλα».
Μοιάζει παραμυθένια, φανταστική η διήγηση αυτή. Όμως, διόλου απίθανο οι προσευχές να φέρνουν στον ουρανό το πνευματικό φως των λύχνων, που οι άνθρωποι ανάβουν στη γη, και φτιάχνουν πολιτείες φώτων, που συγκεντρώνουν και γνωρίζουν των ανθρώπων τις ευχές και προσδοκίες, που λυτρώνουν απ’ τα βάσανα, συσπειρώνοντας κοινωνίες αλληλεγγύης, ειρήνης κι αρμονίας.
Απ’ τις ουράνιες πολιτείες των Φώτων μυστικά ξεχύνεται στη Γη η γύρη
των θαυμάτων της Αγάπης.
* * *
Σημείωση :Λουκιανός : «Μια Αληθινή Ιστορία» παρ.28
