“ΠΕΡΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ” – ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ
“ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ”
“Μπαίνοντας στην άκτιστη Εκκλησία,
ερχόμαστε στον Χριστό, μπαίνομε στο άκτιστο”
“Μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον”
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ είναι άναρχη, ατελεύτητη, αιώνια, όπως ο ιδρυτής της, Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ, είναι άναρχος, ατελεύτητος, αιώνιος. Η Εκκλησία είναι άκτιστη, όπως και ο Θεός είναι άκτιστος. Υπήρχε προ των αιώνων, προ των Αγγέλων, προ της Δημιουργίας του Κόσμου. “Προ καταβολής κόσμου, -λέγει ο Απόστολος Παύλος-. Είναι Θείον Καθίδρυμα και σ’ αυτό κατοικεί παν το πλήρωμα της Θεότητος” . Είναι έκφραση της πολυποίκιλης σοφίας του Θεού. Είναι το Μυστήριο των μυστηρίων. Υπήρξε αφανέρωτο κι εφανερώθη επ’ εσχάτων των χρόνων” Η Εκκλησία παραμένει απαρασάλευτη, γιατί είναι ριζωμένη στην Αγάπη και στην Σοφήν Πρόνοιαν του Θεού.
ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΑ 3 ΤΡΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ. Στην Σκέψη και στην Αγάπη του Τριαδικού Θεού υπήρχαν απ’ αρχής και οι Άγγελοι και οι Άνθρωποι. Εμείς οι άνθρωποι δεν γεννηθήκαμε τώρα, μέσα στην παντογνωσία του Θεού υπήρχαμε προ αιώνων.
Η Αγάπη του Θεού μάς έπλασε κατ’ εικόναν και καθ’ ομοίωσίν Του. Μας συμπεριέλαβε στην Εκκλησία, παρ’ ότι εγνώριζε την αποστασία μας. Μας έδωσε τα πάντα, για να μας κάνει κι εμάς Θεούς κατά Χάριν και δωρεάν. Εν τούτοις, εμείς, κάνοντας κακήν χρήση της ελευθερίας μας, εχάσαμε το Αρχέγονον Κάλλος, την Αρχέγονην Δικαιοσύνη και αποκοπήκαμε από την Εκκλησία. Έξω από την Εκκλησία, μακριά από την Αγία Τριάδα, εχάσαμε τον Παράδεισον, το παν.. Έξω, όμως, απ΄ την Εκκλησία, δεν υπάρχει σωτηρία, δεν υπάρχει ζωή. Γι’ αυτό η σπλαχνική καρδιά του Θεού-Πατέρα μας δεν μας άφησε έξω απ’ την αγάπη Του. Άνοιξε για μας πάλι τις πύλες του Παραδείσου, επ’ εσχάτων των χρόνων και εφανερώθη εν σαρκί.
Με την Θεία σάρκωση του μονογενούς ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, φανερώθηκε πάλι στους ανθρώπους το Προαιώνιο ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Λέει ο Απόστολος Παύλος στον Τιμόθεον : “Και ομολογουμένως μέγα εστί το της ευσεβείας μυστήριον. Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν Πνεύματι, ώφθη αγγέλοις, εκηρύχθη εν έθνεσιν, επιστεύθη εν κόσμω, ανελήφθη εν δόξη”. Τα λόγια του Αποστόλου Παύλου είναι πυκνά σε νοήματα, θεία λόγια, ουράνια!
Ο Θεός εν τη απείρω αγάπη Του μάς ένωσε πάλι με την Εκκλησία Του στο πρόσωπο του ΧΡΙΣΤΟΥ. Μπαίνοντας στην άκτιστη Εκκλησία, ερχόμαστε στον Χριστόν, μπαίνομε στο άκτιστον. Καλούματε, δηλαδή κι εμείς οι πιστοί να γίνομε άκτιστοι, κατά χάριν, να γίνομε Μέτοχοι των Θείων Ενεργειών του Θεού, να μπούμε μέσα στο μυστήριο της Θεότητος, να ξεπεράσομε το κοσμικό μας φρόνημα, να αποθάνομε, κατά τον παλαιόν άνθρωπον και ΝΑ ΓΙΝΟΜΕ ΕΝΘΕΟΙ. Όταν ζούμε στην Εκκλησία, ζούμε τον Χριστόν. Αυτό είναι πολύ λεπτό θέμα, δεν μπορούμε να το καταλάβουμε. Μόνο ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ μπορεί να μας το διδάξει.
Μέσα στην Εκκλησία είμαστε όλοι Ένα
και ο Χριστός κεφαλή.
Κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός και σώμα εμείς οι άνθρωποι, οι Χριστιανοί. Λέει ο Απόστολος Παύλος “Αυτός εστιν η κεφαλή του σώματος, της Εκκλησίας”. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ. Το σώμα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την κεφαλή του. Το σώμα της Εκκλησίας τρέφεται, αγιάζεται, ζει με τον Χριστό. Αυτός είναι Ο ΚΥΡΙΟΣ, ο παντοδύναμος, ο παντογνώστης, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο στηριγμός μας, ο φίλος μας, ο αδελφός μας. Ο στύλος και το εδραίωμα της Εκκλησίας. Αυτός είναι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, η βάσις και το παν. Χωρίς Χριστόν, η Εκκλησία δεν υπάρχει . Νυμφίος ο Χριστός` νύμφη η καθεμία ψυχή.
Ο Χριστός ένωσε το σώμα της Εκκλησίας με τον ουρανό και την γη. Με τους αγγέλους, τους ανθρώπους και όλα τα δημιουργήματα, με όλην την κτίση του Θεού, με τα ζώα και τα πουλιά, με κάθε μικρό αγριολούλουδο, με κάθε μικρό έντομο. Έγινε έτσι η Εκκλησία “πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου”, δηλαδή του Χριστού. Όλα εν Χριστώ και συν Χριστώ, μέσα και μαζί με τον Χριστόν. Αυτό είναι το Μυστήριο της Εκκλησίας.
Ο Χριστός φανερώνεται μέσα στην Ενότητα την μεταξύ μας και στην Αγάπη Του, την Εκκλησία. Εκκλησία δεν είμαι μόνος εγώ, αλλά μαζί κι εσείς. ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ. Μέσα στην Εκκλησία όλοι ενσωματώνονται. ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΝΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ Η ΚΕΦΑΛΗ. Ένα σώμα, σώμα Χριστού “Υμείς δε εστε σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους”. ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΝΑ, ΓΙΑΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ. Όταν το ζήσομε αυτό, είμαστε μέσα στην Εκκλησία. Αυτή είναι η Ευχή του Κυρίου μας στην Αρχιερατική Του Προσευχή “ίνα ώσιν εν” για όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Ε, αυτό μόνο δια της Χάριτος το καταλαβαίνει κανείς. ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΟΣ, ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ. Και γινόμαστε ΕΝΑ με όλους. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα. Το σπουδαίο είναι να μπούμε στην Εκκλησία. Να ενωθούμε με τους συνανθρώπους μας, με τις χαρές και τις λύπες όλων. Να τους νιώθουμε δικούς μας, να προσευχόμαστε για όλους, να πονάμε για την σωτηρία τους, να ξεχνούμε τους εαυτούς μας. Να κάνομε το παν γι’ αυτούς, όπως ο Χριστός για εμάς. Μέσα στην Εκκλησία γινόμαστε Ένα με κάθε δυστυχισμένο, με κάθε πονεμένο κι αμαρτωλό.
Κανείς δεν πρέπει να θέλει να σωθεί μόνος του, χωρίς να σωθούν και οι άλλοι. Είναι λάθος να προσεύχεται κανείς για τον εαυτό του, για να σωθεί ο ίδιος. Τους άλλους πρέπει να αγαπάμε και να προσευχόμαστε να μην χαθεί κανείς` να μπουν όλοι στην Εκκλησία. Αυτό έχει αξία και με αυτήν την επιθυμία πρέπει να φεύγει κανείς από τον κόσμο, για να πάει στο μοναστήρι ή στην έρημο.
Όταν ξεχωρίζουμε τον εαυτό μας, δεν είμαστε χριστιανοί. ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ είμαστε, όταν αισθανόμαστε βαθιά ότι είμαστε μέλη του μυστικού σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας, με μια συνεχή σχέση Αγάπης. Όταν ζούμε ενωμένοι εν Χριστώ, δηλαδή, όταν ζούμε την Ενότητα μέσα στην Εκκλησία Του με το αίσθημα του Ενός. Γι΄ αυτό ο Χριστός προσεύχεται στον Πατέρα Του λέγοντας “[ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ” [για να γίνουν Ένα] . Το λέει και το ξαναλέει και οι Απόστολοι παντού το τονίζουν. Αυτό είναι το μεγαλύτερο βάθος, η μεγαλύτερη έννοια, που έχει η Εκκλησία. Εκεί βρίσκεται το μυστήριο` ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΣΑΝ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΝ ΘΕΩ. Άλλη τέτοια θρησκεία δεν υπάρχει. Καμία θρησκεία δεν λέει τέτοια. Κάτι λένε, αλλά όχι αυτό το Μυστήριο, αυτήν την λεπτότητα του Μυστηρίου που ζητάει ο Χριστός και μας λέει ότι έτσι πρέπει να γίνομε, ότι θέλει να είμαστε δικοί Του.
Είμαστε ένα ακόμη και με τους ανθρώπους που δεν είναι κοντά στην Εκκλησία.. Είναι μακριά από άγνοια. Να κάνομε προσευχή, ο Θεός να τους φωτίσει και να τους αλλάξει, να έλθουν και αυτοί στον Χριστό. Εμείς τα βλέπομε ανθρώπινα, κινούματε με άλλον τρόπο και νομίζομε ότι αγαπάμε τον Χριστό. Ο Χριστός, όμως, ο οποίος βρέχει επί δικαίους και αδίκους”, μας λέγει “Αγαπάτε τους εχθρούς υμών”. Να ευχόμαστε να είμαστε όλοι μαζί, όλοι μαζί στον Θεόν. Τότε, αν το ζούμε αυτό, θα έχομε τα ανάλογα αποτελέσματα, θα είμαστε όλοι αγαπημένοι και ενωμένοι.
Για τους ανθρώπους του Θεού δεν υπάρχει απόσταση, έστω κι αν είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Όπου κι αν βρισκόμαστε, είμαστε όλοι μαζί. Όσο μακριά κι αν βρίσκονται οι συνάνθρωποί μας, πρέπει να τους συμπαραστεκόμαστε (…) Όταν μας συνδέει ο Χριστός, αποστάσεις δεν υπάρχουν. Όταν φύγω απ’ τη ζωή αυτή, θα ‘ναι πιο καλά. Θα είμαι πιο κοντά σας.
Μέσα από την Εκκλησία προχωρούμε προς την αθανασία
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΕΑ ΖΩΗ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ. Στην Εκκλησία δεν υπάρχει θάνατος, δεν υπάρχει κόλασις. Λέγει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης “εάν τις τον λόγον μου τηρήση, ου μη γεύσηται θανάτου εις τον αιώνα”. Ο Χριστός καταργεί τον θάνατο. Όποιος μπαίνει στην Εκκλησία, σώζεται, γίνεται αιώνιος. ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ, είναι ατέλειωτη συνέχεια, δεν έχει τέλος, δεν υπάρχει θάνατος. Όποιος ακολουθεί τις εντολές του Χριστού, δεν πεθαίνει ποτέ. Πεθαίνει κατά σάρκα, κατά τα πάθη, και αξιώνεται να να ζει απ’ αυτήν εδώ την ζωή μες στον Παράδεισο, στην Εκκλησία μας και κατόπιν στην Αιωνιότητα. Με τον Χριστόν, ο θάνατος γίνεται η γέφυρα, που θα την περάσομε σε μια στιγμή, για να συνεχίσομε να ζούμε εν τω ανεσπέρω φωτί.
Κι εγώ, αφότου έγινα μοναχός, πίστευσα ότι δεν υπάρχει θάνατος. Έτσι ένιωθα και νιώθω πάντα ότι είμαι αιώνιος και αθάνατος. Τι ωραία!
Μέσα στην Εκκλησία, που έχει τα Μυστήρια που σώζουν, δεν υπάρχει απελπισία. Μπορεί να είμαστε πολύ αμαρτωλοί. Εξομολογούμαστε, όμως, μας διαβάζει ο παπάς κι έτσι συγχωρούμαστε και προχωρούμε προς την αθανασία. Χωρίς καθόλου άγχος, χωρίς καθόλου φόβο. ‘ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Άμα αυτό, με την Χάρη του Θεού, το κατορθώσουμε, τότε βρισκόμαστε σε μια άλλη κατάσταση, ζούμε μια άλλη κατάσταση ζηλευτή. Για εμάς δεν υπάρχει καμία φοβία ούτε θάνατος, ούτε διάβολος, ούτε κόλαση. Όλα αυτά υπάρχουν για τους ανθρώπους, που εἴναι μακράν του Χριστού, για τους μη χριστιανούς. Για εμάς, που είμαστε χριστιανοί και κάμουμε το θέλημά Του, εκεί όπως το λέει, δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα. Υπάρχουν, δηλαδή, αλλ’ όταν ο άνθρωπος αποκτείνει τον παλαιόν άνθρωπο “συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις”, δεν δίδει σημασία στον διάβολο ούτε και στο κακό. Δεν τον απασχολεί. Εκείνο που τον απασχολεί είναι η αγάπη, η λατρεία στον Χριστό και στον συνάνθρωπό του. Άμα φθάσομε στον βαθμό να αισθανόμαστε την χαρά, την αγάπη, την λατρεία του Θεού, χωρίς καμία φοβία, φθάνομε να λέμε “Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός “. Κανείς δεν μας εμποδίζει να μπούμε μέσα στο Μυστήριο.
Με την λατρεία του Θεού ζεις στον Παράδεισο. Άμα γνωρίσεις και αγαπήσεις τον Χριστό, ζεις στον Παράδεισο. Ο Χριστός είναι ο Παράδεισος. Ο Παράδεισος αρχίζει από εδώ. Η Εκκλησία είναι ο επί γης Παράδεισος, ομοιότατος με τον εν ουρανοίς. Ο Παράδεισος που είναι στον ουρανώ, ο ίδιος είναι κι εδώ στην γη. Εκεί όλες οι ψυχές είναι Ένα, όπως η Αγία Τριάδα είναι Τρία Πρόσωπα, αλλά είναι ενωμένα και αποτελούν Ένα.
Κύριο μέλημά μας είναι να αφοσιωθούμε στον Χριστό, να ενωθούμε με την Εκκλησία. Αν μπούμε στην αγάπη του Θεού, μπαίνομε στην Εκκλησία. Αν δεν μπούμε στην Εκκλησία, αν δεν γίνομε ένα με την εδώ, την επίγεια Εκκλησία, υπάρχει φόβος να χάσομε και την επουράνια. Κι όταν λέμε “επουράνια” , μη νομίζομε ότι θα βρούμε στην άλλη ζωή κήπους με λουλούδια, βουνά και νερά και πουλιά. Δεν έχει εκεί τις επίγειες ομορφιές. Είναι κάτι άλλο, κάτι πολύ υψηλό. Αλλά, για να πάμε στο κάτι άλλο, πρέπει να περάσομε απ’ αυτά, απ’ τις γήινες εικόνες κι ομορφιές.
ΟΠΟΙΟΣ ΖΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΝΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ. Ζει μια τρέλα! Η ζωή αυτή είναι διαφορετική απ’ την ζωή των άλλων ανθρώπων. ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑ, ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΛΛΙΑΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ. Αυτή είναι η ζωή της Εκκλησίας, η ζωή του Ευαγγελίου, Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. “Η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστιν”. Έρχεται μέσα μας ο Χριστός κι εμείς είμαστε μέσα του. Και συμβαίνει, όπως μ’ ένα κομμάτι σίδερο, που τοποθετημένο μες στην φωτιά γίνεται φωτιά και φως. Έξω απ’ τη φωτιά, πάλι σίδηρος σκοτεινός, σκοτάδι.
ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΘΕΙΑ ΣΥΝΟΥΣΙΑ, ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΕΝΘΕΟΙ. Όταν είμαστε με τον Χριστό, είμαστε μέσα στο Φως! Κι όταν ζούμε μέσα στο Φως, εκεί δεν υπάρχει σκότος. Το φως, όμως, δεν είναι παντοτινό` εξαρτάται από εμάς Συμβαίνει, όπως με το σίδερο, που έξω απ’ τη φωτιά γίνεται σκότος. Σκότος και φως δεν συμβιβάζονται Ποτέ δεν μπορεί να έχομε σκότος και φως συγχρόνως : ή φως ή σκότος. Όταν ανάψεις το Φως, πάει το σκότος…
Από το βιβλίο :
“ἉΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ
ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΙ”
Εκδόσεις από την ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΧΡΥΣΟΠΗΓΗΣ-ΧΑΝΙΑ
ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ- ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ – με την κα ΑΘΗΝΑ ΣΙΔΕΡΗ Β΄ΜΕΡΟΣ
ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ !!!
