Η Κόρη Περσεφόνη είναι η Ψυχή μας
«Όλβιος όστις οίδε μεν βίου τελευτάν, οίδε δε
διόσδοτον αρχάν» (Πίνδαρος)
Ευτυχής όποιος γνωρίζει καλά το τέλος του βίου, γνωρίζει δε
και την θεοδοσμένη από τον Δία αρχήν.
Την νύχτα της πρώτης προς την δεύτερη ημέρα της Μυήσεως στο Τελεστήριο των Ελευσινίων Μυστηρίων, οι Μύστες που κατόρθωσαν να εξέλθουν ηρωικά από τη δοκιμασία στα καταβάσια, κεκαθαρμένοι και λευκοντυμένοι εισέρχονται στον κατάφωτο ναό της θεάς Δήμητρας, όπου τους περιμένει ο Ιεροφάντης, για να λάβουν την υπέρτατη μύηση των Ελευσινίων.
Η Τελετή αρχίζει με το βάπτισμα κάθε νεοφωτίστου, με νερό στην κεφαλή, όπου φορεί στεφάνι μυρτιάς. Κάθε υποψήφιος επόπτης λαμβάνει νέο όνομα, που θα του ανακοινωθεί μετά το πέρας της μυήσεως.
Κρατώντας πέτρινο βιβλίο ο Μέγας Ιεροφάντης, αρχιερέας της Ελευσίνας, μεγαλοπρεπής γέρων, με βασιλική πορφύρα, εξηγεί στους δόκιμους Μύστες-Επόπτες :
«Κάθε ψυχή που στο υλικό το σώμα κατοικεί
απ’ το Υπέρτατο Ον είναι αποσταλμένη, τον Δία,
Ποιητή των πάντων. Αυτός είναι ο κτήτωρ όλων.
Κι Αυτού οι Έλληνες θεώρησαν ότι παιδιά του είναι.
Κι όταν αφήσουν κάποτε οι Ψυχές
τα φθαρτά σώματά τους, σ’ Αυτόν τον Λόγο επανέρχονται,
προς τον Γενάρχη, Ποιητή και Κτήτορα των πάντων.
Την τελειότητά του αγαπά ο Θείος Νους, του Απόλλωνος
την λάμψη κι οι Έλληνες που Αυτόν Πατέρα και Μητέρα
έχουνε, αδέλφια μεταξύ τους είναι, με τους Δελφούς
τόπον ενότητός των»
Μία απόκοσμη φωνή ακούγεται σε επτά αντηχήσεις :
«Ιδού ! Ο θάνατος φέρνει το κοράσιον τούτο
στην αιωνιότητα ! Ο θάνατος, αυτός ο τόσο νέος
και τόσον παλαιός είναι η εύνοια
και η αγάπη του Διός !!!»
Ο Μέγας Ιεροφάντης αναφωνεί :
«Η Κόρη είναι η ίδια η ψυχή μας,
δια τούτο επήρε ανθρώπινη μορφή.
Και η μορφή αυτή είναι η ίδια η Γη,
Δημήτηρ, και ως αναλλοίωτη ύλη δέχεται
Την ζωή και την υλοποιεί.Έχουν το ίδιο Πνεύμα:
Τον Ίακχο, απ’ τον Ουράνιον Κτήτορα προερχόμενο»
Το πλήθος, έξω του Ναού της Δήμητρας, προσεύχεται :
«Ίακχε, Ίακχε, απ’ το δικό σου ουράνιο αίμα
προέρχονται όλοι αυτοί που ο θάνατος
τους δοκιμάζει .
Βοήθησέ τους ! »
