Κρίσνα
Η νίκη της πνευματικής επί της κοσμικής εξουσίας, του αναχωρητή επί του βασιλιά, απ’ όπου γεννήθηκε η δύναμη του βραχμανισμού πραγματοποιήθηκε από έναν κορυφαίο μεταρρυθμιστή. Συμφιλιώνοντας τα δύο πνεύματα της πάλης, αυτά της λευκής και της μαύρης φυλής, τις κακές λατρείες και τις σεληνιακές, αυτός ο θείος άνθρωπος έγινε ο πραγματικός δημιουργός της εθνικής θρησκείας της Ινδίας.(…) με τη διδασκαλία του, αυτό το ισχυρό πνεύμα έριξε στον άνθρωπο μια καινούρια ιδέα με πελώρια ακτίνα δράσης : αυτή του θείου λόγου και της ενσαρκωμένης θεότητας που εξασφαλίζεται με τον άνθρωπο. Τούτος ο πρώτος από τους μεσσίες, ο πρωτοπόρος ανάμεσα στα του Θεού, ήταν ο Κρίσνα .
Κρίσνα :« Το σώμα αποτελεί περικάλυμμα της ψυχής, που το’χει για κατοικία της, είναι κάτι το πρόσκαιρο. Η ψυχή, όμως, που κατοικεί μέσα στο σώμα, είναι αόρατη, αστάθμητη, αιώνια. Ο γήινος άνθρωπος είναι τριπλός σαν τη θεότητα που αντικατοπτρίζει : νους, ψυχή και σώμα. Αν ενωθεί η ψυχή με τον νου, κερδίζει τη Σάτβα, τη σοφία και τη γαλήνη. Αν ταλαντεύεται ανάμεσα νου και σώματος, κυριαρχείται από τη Ράγια το πάθος, και τριγυρίζει από το ένα πράγμα στο άλλο, μέσα σ’ ένα μοιραίο κύκλο. Κι αν εγκαταλειφθεί στο σώμα, πέφτει στην Τάμα, σαν παραλογισμό, την άγνοια και τον πρόσκαιρο θάνατο. Να τι μπορεί να παρατηρήσει κάθε άνθρωπος μέσα στον εαυτό του και γύρω του.
Η ψυχή της ψυχής ύστερα από το θάνατο υπακούει πάντα στον ίδιο νόμο. Δεν του ξεφεύγει ποτέ και πάντα υπακούει σ’ αυτόν. Σε τούτο έγκειται το μυστήριο των αναγεννήσεών της. Όπως ανοίγονται τα βάθη του ουρανού με τις ακτίνες των άστρων, έτσι φωτίζονται και τα βάθη της ζωής με το φως της αλήθειας αυτής. Όπου το σώμα διαλύεται, όταν επικρατεί η Σάτβα, η ψυχή πετάει προς τις σφαίρες των αγνών εκείνων όντων που έχουν τη γνώση του Υψίστου. Όταν το σώμα υφίσταται τη διάλυση αυτή, ενώ κυριαρχεί η Ράγια, η ψυχή γυρίζει για να κατοικήσει ανάμεσα σ’ αυτούς που είναι προσκολλημένοι στα πράγματα της γης. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν καταστρέφεται το σώμα, ενώ υπερτερεί η Τάμα, η άγνοια, η ψυχή αμαυρώνεται από την ύλη και τραβιέται πάλι από κάποια μήτρα των αλόγων όντων.
Ο άνθρωπος που πεθαίνει μέσα στην ευλάβεια, αφού για πολλούς αιώνες απολαύσει, μέσα στις ανώτερες σφαίρες, τις αμοιβές που κέρδισε για τις αρετές του, τελικά ξανάρχεται να κατοικήσει σε ένα σώμα μιας άγιας και σεβάσμιας οικογένειας. Έτσι, ακόμα κι οι καλοί είναι υποχρεωμένοι να ξαναγεννηθούν και να ζήσουν πάλι από την αρχή τη σωματική ζωή!
Ο άνθρωπος που γεννιέται έτσι, βρίσκεται στον ίδιο βαθμό προσαρμογής και ανάπτυξης που βρισκόταν στο πρώτο του σώμα και αρχίζει πάλι να εργάζεται, για να τελειοποιηθεί ως προς την ευλάβεια .
Ακούστε, λοιπόν, ένα πολύ μεγάλο και βαθύ μυστικό, το υπέρτατο, το ανώτατο και αγνό μυστήριο. Για να φτάσει κάποιος στην τελειότητα, πρέπει να φτάσει ως την επιστήμη της ενότητας, που βρίσκεται επάνω από τη σοφία. Πρέπει να υψωθεί ως το θείο ον, που βρίσκεται επάνω από την ψυχή, πιο πάνω και από τη διάνοια ακόμα. Αυτό, λοιπόν, το θείον ον, αυτός ο υπέρτατος φίλος, βρίσκεται μέσα στον καθένα μας. Πράγματι, ο Θεός κατοικεί μέσα σε όλους τους ανθρώπους, λίγοι όμως ξέρουν να τον ανακαλύψουν. Να λοιπόν η οδός της σωτηρίας. Μια και θα ’χεις αντιληφθεί το τέλειο ον που βρίσκεται πάνω από τον κόσμο και μέσα στον εαυτό σου, φρόντισε να απομακρυνθείς από τον εχθρό που παίρνει τη μορφή επιθυμίας. Δαμάζετε τα πάθη σας. Μην κάνετε μόνο το καλό, να είσαστε και καλοί. Το κίνητρο ας βρίσκεται στην πράξη και όχι στους καρπούς της. Να παραιτείστε από τον καρπό των έργων σας, κάθε πράξη σας όμως να είναι προσφορά προς το υπέρτατο ον. Ο άνθρωπος που θυσιάζει τις επιθυμίες του και τα έργα του στο ον, από το οποίο πηγάζουν οι αρχές όλων των πραγμάτων και από το οποίο σχηματίστηκε όλο το σύμπαν, πετυχαίνει με την θυσία την τελειοποίηση. Ενωμένος πνευματικά, φτάνει στην πνευματική εκείνη σοφία που βρίσκεται από τη λατρεία των προσφορών και νιώθει μεγάλη ευδαιμονία. Γιατί αυτός που βρίσκει μέσα του την ευτυχία, τη χαρά, αυτός επίσης που μέσα του βρίσκει το φως του, είναι ένα με τον Θεό. Μάθε λοιπόν πως η ψυχή που βρήκε τον Θεό φύτρωσε από την αναγέννηση και από τον θάνατο, από τα γηρατειά και από τον πόνο, και πίνει το νερό της αθανασίας.
Εγώ και σείς γεννηθήκαμε πολλές φορές. Οι δικές μου γεννήσεις δεν είναι γνωστές παρά μόνο σε μένα, εσείς όμως δεν γνωρίζετε ούτε τις δικές σας. Αν και από τη φύση μου δεν υπόκειμαι σε γέννηση ή θάνατο, αν και είμαι κύριος όλων των πλασμάτων, επειδή όμως κυριαρχώ στη φύση μου, γίνομαι ορατός με τη δική μου δύναμη, και κάθε φορά που η αρετή υποχωρεί στον κόσμο και υπερισχύουν η κακία και η αδικία, τότε φανερώνομαι πάλι κι έτσι παρουσιάζομαι σε διάφορες εποχές, για να επικρατήσει το δίκαιο, να καταστραφεί το κακό και ν’ αποκατασταθεί η αρετή. Αυτός που πραγματικά γνωρίζει τη φύση μου και το θείο μου έργο, όταν εγκαταλείπει το σώμα του δεν ξαναγυρίζει πια σε καινούρια γέννηση, μα έρχεται προς εμένα».
Σας αποκάλυψα το μεγάλο μυστικό. Μην το λέτε παρά μόνο σε όσους μπορούν να το καταλάβουν. Είσαστε οι εκλεκτοί μου, βλέπετε το τέρμα. Το μεγάλο πλήθος δε βλέπει παρά μιαν άκρη του δρόμου. Τώρα ας πορευτούμε να διδάξουμε στο λαό την οδό της σωτηρίας.*
Σημείωση:Από το έργο «Μεγάλοι Μύστες» του Εδουάρδου Συρέ.
Ακολουθεί απόσπασμα από το έργο «Βούδας» του Νίκου Καζαντζάκη
« Μεγάλη σύναξη λαού αγωνιά στα πάθη της Γης και αναζητεί δρόμο για τη λύτρωση:*
Μανταρίνος
Μη φοβάστε, παιδιά μου. Εγώ θα σηκωθώ να σας
διαφεντέψω. Θα κράξω τους τρεις μεγάλους θεούς,
θα ξαμολήσω ξόρκια στον αγέρα, θα βιάσω τις α-
όρατες δυνάμεις να πάρουν κορμί, να κατέβουν από
τον αγέρα
Βράμα, Σίβα, Βισνού, βοήθεια!
Άστραψε, κουνήθηκε ο αγέρας! Ο Βράμας, πορφυρός
λιόντας, σκαλί σκαλί πατάει τα εννιά πατώματα τ’
ουρανού και κατεβαίνει!
Ο Σίβας, γαλαζοπράσινος σαν το φαρμάκι, τύλιξε εφτά
δίπλες ένα φίδι στα νεφρά του και κατεβαίνει · κι
ο Βισνού, διπλογόνατος απάνω σ’ ένα πράσινο
φύλλο, γαλήνια ισορροπώντας, δεξά ζερβά τα δυό
του χέρια, φτεροζυγιάζεται και πέφτει αργά απάνω
στα χώματα (…)
Πίσω του αρίφνητα φουσάτα κι από τους εννιά ουρανούς
κατεβαίνουν(…) Απάνω σε πολύχρωμα πεύκια
κάθονται σταυροπόδι τα πνέματα και στα πολύχρωμα
πεύκια λάμπουν ξομπλιασμένα τα βασίλειά
τους(…)
………………………………………
